ΕΘΝΙΚΗ ΗΠΑ 1992 ( DREAM TEAM 1992)

Από όλες τις ομάδες που έχουν υπάρξει ανά τους καιρούς στο παγκόσμιο στερέωμα, μία μονάχα μπορεί να διεκδικήσει το σκήπτρο την κορώνα και ότι άλλο μπορεί να δείχνει την απόλυτη εξουσία που αναλογή στην κορυφαία όλων των εποχών, σε αυτήν που είδαμε μία φορά και δεν θα την ξαναδούμε, στην ονειρεμένη ομάδα, η καλύτερη στην ομάδα των ονείρων μας, την Dream Team.

Το όλο κόνσεπτ βέβαια ηταν μία ίστορία που ξεκίνησε πολυ νωρίτερα από το πρώτο τζάμπολ των Ολυμπιακών αγώνων της Βαρκελώνης, από μια ιδέα που είχε ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς και την εξέφρασε τον κομμισάριο του ΝΒΑ, το πωσελένεχωκολλήσει. Ο τελευταίος την υποδέχθηκε με μεγάλο ενθουσιασμό και το ταξίδι είχε ξεκινήσει. Προπονητής επιλέχθηκε ο Chuck Daly, πρόσωπο καθολικής αποδοχής και προπονητής των Detroit Pistons των 2 πρωταθλημάτων (1989,1990). Δίπλα του ο Coach K, Mike Krzyzevski, και οι Lenny Wilkens ( πάνω από 1000 νίκες ως προπονητής ΝΒΑ) και P.J. Carlisimo. Η πρώτη φουρνιά παικτών ανακοινώθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 1991 και είχε 10 παίκτες: Michael Jordan, Scottie Pippen, Karl Malone, John Stockton, Pat Ewing, David Robinson, Charles Barkley, Chris Mullin, Larry Bird και Magic Johnson. Οι δύο τελευταίοι είχαν επιλεγεί κυρίως λογω της προσφοράς τους στο άθλημα και όχι λογω της αγωνιστικής τους κατάστασης αφού ο μεν Magic είχε ήδη αποσυρθεί λόγω του HIV, ενώ ο Larry είχε σοβαρά προβλήματα στην μέση και δεν ήταν ο Larry που όλου θέλουμε να θυμόμαστε. Αμφότεροι βέβαια ανέλαβαν και την δημόσια εικόνα της ομάδας αλλά και τις θέσεις των δύο αρχηγών. Την λάμψη του Magic άλλωστε δεν μπορούσε να την φτάσει κανείς.

Στις 12 Μαίου του 1991 ανακοινώνεται η δεύτερη φουρνιά, που είχε μόλις 2 ονόματα, τις δύο θέσεις που απομέναν για την δωδεκάδα δηλαδή, και αυτοί ήταν ο Clyde Drexler αλλά και ο Christian Laettner. Ο πρώτος επιλέχθηκε ως ένας ακόμη σουτέρ για το διαφορετικό Ευρωπαικό μπάσκετ, ενω ο δεύτερος ο εκπρόσωπος του κολλεγιακού. Προτιμηθηκε αντί του Shaquille O’Neal καθώς ήταν πιο ολοκληρωμένος, πιο συμπαθής αλλά και είχε μόλις κατακτήσει τα συνεχόμενα πρωταθλήματα με το Duke. Ένας Blue Devil πάντα είχε παραπάνω πρεστίζ από οποιοδήποτε άλλων. Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι έμεινε εκτός ομάδας ο Isiah Thomas, καθώς ήταν παίκτης του Daly στο Detroit, αλλά ο περίεργος χαρακτήρας του καθώς και η «έχθρα» του με τον MJ (από το freeze out του 1986 ακόμη) του στέρησαν την συμμετοχή. Οι φήμες ότι ο Dominique Wilkins θα ηταν σε αυτήν την ομάδα, ίσως είναι λίγο υπερβολικές αφού δεν υπήρχε κάποιος πραγματικά να αντικαταστήσει. Οι ΗΠΑ και η ομοσπονδία μπάσκετ, προσπαθούν να κρατήσουν τις ισορροπίες ανάμεσα σε λευκούς και Αφροαμερικανούς, έτσι εκ των πραγμάτων θα υπήρχαν συγκεκριμένες επιλογές λευκων. Αυτοί ήταν όμως και οι παίκτες για τους οποίους έγινε η μεγαλύτερη συζήτηση για το αν έπρεπε να είναι εκει και αυτός είναι ένας παράγοντας που πολλοί αγνοούνε. Εννοούμε Stockton ( αντί Isiah), Mullin (αντί Wilkins), Laettner ( αντί Shaq). Ο Drexler ήταν απαραίτητος ως σουτέρ έτσι κι αλλιώς. Και αυτό όσο και αν φαίνεται περίεργο δεν ήταν το δικό μας σκεπτικό αλλά της ίδιας της ομοσπονδίας. Σε κάθε περίπτωση ο Dominique ήταν και τραυματίας οπότε τους έλυσε τα χέρια.

Το φιλικό της ομάδας πραγματοποιήθηκε με αντιπάλους επίλεκτους παίκτες από το κολλεγιακό, με κριτήριο να προσομοιάζουν το Ευρωπαικό μπάσεκτ, σε αυτους ξεχώρισαν τα ονόματα των Grant Hill, Alan Houston, Penny Hardaway και Chris Webber. Οι «μικροί» με την βοήθεια του Daly,  που ήθελε να δώσει ένα μαθημα στους ασταμάτητους παίκτες του, θα κερδίσουν με 62-54. Μετά τον αγώνα θα ζητήσουν αυτόγραφα από τους αντιπάλους τους, ενώ την επόμενη μέρα, οι συνειδητοποιημένοι Dream Teamers θα τους συντρίψουν.

Το πρώτο επίσημο παιχνίδι τους θα γίνει στις 28/06/1992 στους Παναμερικανικούς αγώνες με αντίπαλο στην Κούβα και τελικό σκορ 136-57. Ακολουθουν τα παιχνίδια με Καναδά (105-61), Παναμά (112-52), Αργεντινή (128-87), Πουέρτο Ρίκο (119-81) και Βενεζουέλα για το χρυσό, όπου και επικράτησαν με 127-80.

Στα τέλη του Ιουλίου η εθνική ομάδα των ΗΠΑ θα μεταβεί μέσα σε μεγάλα μέτρα ασφαλείας αλλά και μία ατμόσφαιρα άκρατου ενθουσιασμού , στην Ευρώπη και την Βαρκελώνη όπου θα παραμείνει σε πολυτελές ξενοδοχείο το οποίο έχει διαμορφωθεί για τις ανάγκες της ομάδας. Εκεί οι παίκτες μπορούσαν να περνάνε χρόνο με τις οικογένειές τους παίζοντας παιχνίδια στα χαρτιά, πινγκ πονγκ αλλά και πίνοντας μπύρες μερικοί όπως ο Λάρι (υπάρχει σε φωτογραφίες ο άτιμος). Ο δε Τσαρλς, είχε διαλέξει να ειναι και πάλι μοναδικός βγαίνοντας μόνος του χωρίς συνοδεία για να ζήσει την πόλη της Βαρκελώνης. Αλλά όλα αυτά ανήκουν στην σφαίρα άλλων λημμάτων. Στο αμιγώς μπασκετικό κομμάτι, η καλύτερη ομάδα που είχε δει ποτέ ο πλανήτης ετοιμαζόταν για την πρώτη της εμφάνιση μπροστά στο παγκόσμιο κοινό, σε Ολυμπιακούς αγώνες. Λίγες μέρες πριν την έναρξη των αγώνων, η ομάδα θα μεταβεί στο Μονακό για επίσκεψη αλλά και προπονήσεις. Οι ατάκες του Charles στο πριγκιπάτο θα μείνουν στην ιστορία, όπως σχεδόν κάθε τι άλλο έλεγε εκείνη την περίοδο. Σε μία από τις εμπνεύσεις αυτές του Chuck Daly, οι παίκτες της Dream Team, για μία και μοναδική φορά θα παίξουν αναμεταξύ τους σε ένα φιλικό που ο Michael Jordan έχει χαρακτηρίσει ως «το καλύτερο παιχνίδι που έχει παίξει η παρακολουθήσει ποτέ». Magic και Jordan χωρίστηκαν και αν και αρχικά ο «παλιός» φάνηκε να επικρατεί, ο νέος το πήρε πάνω του στο τέλος και η ομάδα του κέρδισε με 40-36. Το "εγώ" του Michael δεν θα χωρούσε να χάσει, το εγώ του Magic το ήξερε αυτό. Άλλο το αν τελικά δεν θα μπορούσε ίσως να κερδίσει.

Στις 26/07 του 1992, η dream team ξεκινάει το ταξίδι της στους Ολυμπιακούς. Πρώτος αντίπαλος η Ανγκόλα. Η δύστυχη Ανγκόλα, που όπως δήλωσε και ο Charles πριν από τον αγώνα «Δεν ξέρω τίποτα για την Ανγκόλα αλλά σίγουρα είναι σε μπελάδες». Οι αφιονισμένοι Αμερικάνοι θα επικρατήσουν με 116-48, απέναντι σε αντιπάλους που ζητούσαν την τιμή απλά και μόνο να τους ακουμπήσουν. Το πρώτο μήνυμα έχει σταλεί. Αλλά δεν είναι αρκετά εμφατικό γιατί η Ανγκόλα ήταν ένας αδύναμος αντίπαλος. Ακολουθεί το παιχνίδι με την Κροατία (27/07). Εκείνη την εποχή ο Κούκοτς συζητάει με τους Bulls, και ο Jerry Krauz θέλει να μειώει τις αποδοχές του Pippen για να φέρει τον νεαρό σταρ στο ΝΒΑ. Ένα πράγμα πρέπει να ξέρεις για τους παίκτες του ΝΒΑ. Δεν παίζεις με το πορτοφόλι τους. Στην αναμέτρηση που έληξε με 103-70, Jordan και Pippen παίξαν λυσσαλέα άμυνα στον νεαρό Τόνι με αποτέλεσμα να έχει στο τέλος του αγώνα 2/11 προσπάθειες. Ακολουθεί η Γερμανία και η νίκη με 111-68, και κατά σειρά η Βραζιλία (127-83), η Ισπανία (122-81) και το Πουέρτο Ρίκο (115-77). Στην ημιτελικό θα αντιμετωπίσουν την νεόκοπη Λιθουανία που μόλις έχει δημιουργηθεί ως χώρα και για να κατεβεί στους αγώνες χρειάστηκε η οικονομική συνεισφορά των Grateful Dead. Τελικό σκορ 127-76. Ο τελικός, όπως και τα προηγούμενα παιχνίδια είνα μία συνοπτική διαδικασία. Οι Κροάτες δεν θα καταφέρουν και πάλι να προβάλουν αντίσταση και ο πίνακας στο τέλος της βραδιάς θα δείχνει 117-85. Το χρυσό μετάλλιο κοσμεί τα στήθος των 11+1 θρύλων του μαγικού κόσμου του ΝΒΑ. Η ομάδα όνειρο, θα σκοράρει κατά μέσο όρο 117 πόντους ανά αγώνα (σε 40 λεπτά αγώνα) και θα έχει ως πρώτο σκόρερ τον Charles Barkley με 18 πόντους ανά αγώνα. Και όλα αυτά, χωρίς να έχει βάλει ιδιαίτερα στο παιχνίδι της το σουτ, αφού οέραν του Barkley που σούταρε 7/8 τρίποντα, πάνω από 40% ήταν μόλις ακόμη 2, οι Mullin και Magic Johnson.

Στις 08/08 έπεσε λοιπόν η αυλαία του Ολυμπιακού τουρνουά μπάσκετ, και οι λίγοι τυχεροί που ήταν εκεί ήξεραν ότι αυτό που είδαν το πιο πιθανό ήταν να μην το ξαναδουν ποτέ. Και είχαν δίκιο. Υπήρξαν dream team 2, team USA και άλλα τέτοια, αλλά πραγματικά στην συνείδηση του κόσμου αλλά και στην πραγματικότητα, Dream Team ήταν μόνο μία. Η ομάδα που άλλαξε τον κόσμο του μπάσκετ, και που βοήθησε τα μέγιστα στο να κατακτήσει το ΝΒΑ την Ευρώπη. Η ομάδα που κατάφερε να ενώσει τα 80ς με τα 90ς και κατάφερε να έχει στην ίδια σκέπη, με την ίδια φανέλα τον Larry, τον Magic και τον Jordan και κανείς από τους 3 τους να μην είναι ο πρωτος σκόρερ της ομάδας. Την είδαμε, την απολαύσαμε, την αναπολούμε και δεν θα την ξαναδούμε.