Γεννηθηκε στις 5 Αυγούστου του 1962. Έχει ύψος 2,13 και αγωνιζόταν στην θέση του Center. Από πολύ μικρή ηλικία ξεχώρισε για τα σωματικά του προσόντα και έτσι το 1981 όταν ήρθε η ώρα να επιλέξει κολλέγιο οι μνηστήρες ήταν ουκ ολίγοι. Έφτασε πολύ κοντά στο North Carolina του Dean Smith, αλλά μία συγκέντρωση της Κού Κλουξ Κλαν της οποίας έγινε μάρτυρας στην επίσκεψη του στο κολλέγιο τον απέτρεψε από την επιλογή. Τελικά αποφάσισε να αγωνιστεί στο Georgetown (1981-85) με την φανέλα του οποίου και διέπρεψε. Για συνεχόμενα χρόνια ψηφιζόταν στους καλύτερους παίκτες του NCAA ενώ το 1985 ψηφίστηκε ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Η μεγαλύτερη του στιγμή όμως ήταν όταν το 1984 κατέκτησε τον τίτλο με τον ίδιο να ψηφίζεται ως ο MVP του Final Four. Ο τελικός με το Houston είναι ένας από τους τελικούς που έχουν μείνει στην ιστορία.
Το 1985 είχε έρθει η ώρα του draft και η τυχερή ομαδα ήταν οι Knicks από την Νέα Υόρκη (1985-2000), οι οποίοι είδαν στο πρόσωπό του τον επόμενο ηγέτη της ομάδας και τον επέλεξαν στο νούμερο 1. Και δεν έπεσαν έξω. Για τις πρώτες 13 σεζόν του στο ΝΒΑ ο μεγάλος Πατ δεν θα πέσει κάτω από τους 20 πόντους ανά αγώνα, ενώ σε ένα διάστημα μεταξύ 1987 και 1995 θα απουσιάσει σε μόλις 10 παιχνίδια δείχνοντας απίστευτη σταθερότητα. Από το 1998 και έπειρα αρχίζει να πέφτει η απόδοσή του και έτσι το 2000, μετά από 15 χρόνια παρουσίας θα αποχαιρετήσει την ομάδα που τόσο αγάπησε. Θα αγωνιστεί ακόμη δύο σεζόν στο ΝΒΑ με τους Seattle Supersonics (2000-01) και τους Orlando Magic (2001-02). Θα αποσυρθεί το 2002 σε ηλικία 40 ετών. Στα 17 χρόνια καριέρας του θα μετρήσει 24,815 πόντους (21 ανά αγώνα), 11,617 ριμπάουντ (9,8 ανά αγώνα) και 2,894 κοψίματα (2,4 ανά αγώνα). Τα νούμερα αυτά βεβαια θα ήταν μεταλύτερα αν δεν είχε τις 3 τελευταίες σεζόν του οι οποίες ήταν με μειωμένη παραγωγικότητα. Παράλληλα σε αυτά τα χρόνια μέτρησε 11 παρουσίες σε All Star Game.
Το μεγαλύτερό του όμως παράσημο, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την συμμετοχή του στην καλύτερη ομάδα που έπαιξε ποτέ το άθλημα, στην Dream Team των Ολυμπιακών του 1992. Φυσικά με αυτήν την ομάδα κατέκτησε το χρυσό αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που εκπροσωπούσε τις ΗΠΑ, καθώς το 1984 αγωνίστηκε στην ίδια διοργάνωση οδηγώντας, φυσικά μαζί με τον Michael Jordan, και πάλι τις ΗΠΑ στο χρυσό. Φυσικά είναι μέλος του Naismith Hall of Fame ενώ η φανέλα με το νούμερο 33 έχει αποσυρθεί από τους New York Knicks.