Ave David, victorem te salutant

Το 476 μΧ οι μισθοφόροι στρατιώτες του Οδόακρου έμπαιναν ως κατακτητές στην Αιώνια Πόλη καταλύοντας επίσημα την ετοιμοθάνατη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και σηματοδοτώντας για την Ευρώπη την έναρξη του Μεσαίωνα. Ο βάρβαρος στρατηγός θα έστηνε το λάβαρο του στο Φόρουμ εκεί που για αιώνες οι Imperatores διεξήγαγαν θριάμβους για τη δόξα της Συγκλήτου και του λαού της Ρώμης. Δεκαπέντε αιώνες αργότερα σε κοντινή απόσταση απο το Κολοσσαίο, σε μια άλλη αρένα, η ιαχή Ave Caesar θα ακουγόταν ξανά απο τα παραληρούντα πλήθη των οπαδών του Ολυμπιακού με αποδεκτή τον άνθρωπο που θα στεφόταν Αυτοκράτορας. Ο Ντέιβιντ Ρίβερς - περί ου ο λόγος - θα οδηγούσε την ερυθρόλευκη λεγεώνα στο πεδίο της μάχης και παραφράζοντας τον Ιούλιο Καίσαρα "πήγε, έπαιξε και νίκησε".

Όσοι γνώριζαν απο παλιά τον Ρίβερς δεν απόρησαν γιατί ο βραχύσωμος Αμερικανός ήταν πρώτα απο όλα ένας νικητής της ζωής. Μιας ζωής που δεν ήταν καθόλου εύκολη για την οικογένεια του που αριθμούσε 17(!!!) άτομα. Οι γονείς του όπως είναι φυσικό τα έφερναν πέρα μετά δυσκολίας ενώ η νεανική ηλικία του στιγματίστηκε απο τους τραγικούς θανάτους δύο εκ των μεγαλύτερων αδερφών του. Ο νεαρός βρήκε διέξοδο στο μπάσκετ και τα ανοιχτά γήπεδα του Νιου Τζέρσεϊ. Ως ένας απο τους καλύτερους παίχτες των γυμνασίων στην πολιτεία της Νέας Υόρκης προσεταιρίστηκε απο αρκετά κολεγιακά προγράμματα και τελικά το Νοτρ Νταμ του Ρίτσαρντ "Ντιγκερ" Φελπς θα αποσπάσει την υπογραφή του.

Στους Fighting Irish ο Ρίβερς θα βρει τον κατά δύο χρόνια μεγαλύτερο Κεν Μπάρλοου και οι δυο τους θα συνδεθούν με μία δυνατή προσωπική ιστορία. Στις 24 Αυγούστου 1986 το φορτηγάκι που οδηγούσε ο μετέπειτα παίχτης του ΠΑΟΚ με συνοδηγό τον Ντέιβιντ, στην προσπάθεια του να αποφύγει ένα όχημα που παραβίασε το STOP, έριξε το αυτοκίνητο σε παρακείμενο χωματόδρομο . Ο Κεν τη γλύτωσε με ελαφρά τραύματα αλλά ο Ντέιβιντ που όπως και ο συμπαίχτης του δεν φορούσε ζώνη, λόγω της ανατροπής πετάχτηκε απο το παρμπρίζ και προσγειώθηκε σοβαρότατα τραυματισμένος στην κοιλιακή χώρα σε ένα χαντάκι 10 μέτρα μακριά. Βρέθηκε στα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου και τελικά σώθηκε επειδή δεν είχαν πειραχτεί τα ζωτικά του όργανα. Μετά απο ένα εφτάωρο χειρουργείο, οι γιατροί κατάφεραν να τον θέσουν εκτός κινδύνου και οι προσευχές του προπονητή του που παρακαλούσε τον Θεό να μη γίνει ο παίχτης του πελάτης του πατέρα του (το επάγγελμα του οποίου ήταν νεκροθάφτης εξου και το παρατσούκλι "Ντιγκερ" του Φελπς) φαίνεται πως εισακούστηκαν.

Δεκαπέντε μέρες στην εντατική και μια βαθιά ουλή 40 εκατοστών θα θύμιζαν για πάντα στον Ρίβερς τη μέρα που στάθηκε στην όχθη του Αχέροντα αλλά δεν πέρασε απέναντι. Μετά απο την περίοδο αποκατάστασης θα επιστρέψει στα παρκέ και μέχρι την αποφοίτηση του το 1988 θα προλάβει να αναδειχθεί μέχρι τότε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του κολεγίου του. Η χαρά θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη όταν στο ντραφτ, οι πρωταθλητές Λέϊκερς θα τον επιλέξουν με τη 25η επιλογή. Φυσικά δεν υπήρχαν πολλές απαιτήσεις απο τον ρούκι Ρίβερς, πέραν απο το να δίνει κάποιες ανάσες στον Μάτζικ. Και ενώ ο Τζόνσον κέρδιζε το δεύτερο MVP της καριέρας του και ο Ντέιβιντ είχε αποδεχθεί τον ρόλο του, εντελώς απρόσμενα θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή. Στον δεύτερο αγώνα των τελικών με τους Πίστονς ο Μάτζικ θα τραυματιστεί και θα μείνει εκτός για τη συνέχεια. Ο Ρίβερς ως ο μοναδικός point guard στο ρόστερ θα επωμιστεί το τεράστιο βάρος μαζί με τον Μάικλ Κούπερ και εννοείται ότι δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί. Τόμας και Ντούμαρς θα τον κάνουν μία χαψιά και ο Ντέιβιντ θα δει τα Bad Boys να "σκουπίζουν" τους πρωταθλητές.

Η συνέχεια της καριέρας του θα τον βρει στο expansion draft ώς επιλογή της Μινεσότα αλλά τελικά δεν θα αλλάξει πόλη αλλά μόνο γειτονιά. Η έτερη ομάδα του Λος Άντζελες, οι Κλίπερς θα του δώσουν μία θέση στο ρόστερ τους επίσης ως αναπληρωματικό "άσσο". Η βραχύβια και αδιάφορη καριέρα του Ρίβερς στο ΝΒΑ θα ολοκληρωθεί στις 7 Ιανουαρίου 1992 όταν και θα αποδεσμευθεί απο τους Κλίπερς. Θα παραμείνει στην Αμερική πιστεύοντας ότι με καλές εμφανίσεις στο CBA θα τραβήξει ξανά το ενδιαφέρον των General Managers. Όταν αυτό δεν συμβεί, θα πάρει και αυτός τον δρόμο τόσων και τόσων συμπατριωτών του και θα κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι.

O πρώτος σταθμός θα είναι η Κυανή Ακτή και η παραθαλάσσια πόλη της Αντίμπ.

Με συμπαίχτη τη δεύτερη χρονιά εκεί τον μεγάλο "Σουγκαρ" Ρευ Ρίτσαρντσον, ο Ντέιβιντ θα κατακτήσει το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του και θα φτάσει με την Ολυμπίκ στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Με το βραβείο του MVP των γαλλικών τελικών κυκλοφορεί ελεύθερος το καλοκαίρι του 1995 ψάχνοντας μια ομάδα με μεγαλύτερους στόχους απο την Αντίμπ. Το ίδιο καλοκαίρι ο φιναλίστ του Πρωταθλητριών Ολυμπιακός, αναζητά το νέο δίδυμο ξένων του μετά την αποχώρηση των Τζόνσον και Βολκόφ. Ο πρώτος θα είναι ο παλιός γνωστός Ουόλτερ Μπέρι ενώ για τη θέση του δεύτερου έχει αποφασιστεί να αποκτηθεί ένας έμπειρος play maker. Όλο το καλοκαίρι ακούγονται διάφορα ονόματα με αυτά των Μαρτσουλιόνις, Τερι Πόρτερ και Σκοτ Σκάϊλς να ξεχωρίζουν. Όταν δε ο αιώνιος αντίπαλος ανακοίνωσε την απόκτηση του Ντομινίκ Γουίλκινς, άπαντες περίμεναν την απάντηση του Ολυμπιακού. Ο Γιώργος Σαλονίκης φρόντισε να ενισχύσει τις φήμες υποσχόμενος οτι θα φέρει "παίχτη ποταμό", με το μυαλό όλων να πηγαίνει στον βετεράνο του ΝΒΑ Γκλεν "Ντοκ" Ρίβερς. Φανταστείτε λοιπόν το "ξενέρωμα" των φιλάθλων των Ερυθρόλευκων όταν έγινε γνωστό οτι ο παίχτης που θα έπιανε λιμάνι ήταν ο Ντέιβιντ Ρίβερς. Σίγουρα δεν ήταν η απάντηση που προσδοκούσαν στον Human Highlight Film, συνηθισμένοι απο παίχτες ηγέτες όπως ο Ζάρκο και τεράστια ονόματα σαν τον Τάρπλευ και τον Εντι.

Βέβαια, οι πληροφορίες που ερχόντουσαν με το σταγονόμετρο εκείνη την εποχή, έκαναν λόγο για έναν μπασκετμπολίστα ταχύτατο, εξαιρετικό ντριμπλερ που μπορούσε να σκοράρει είτε με διείσδυση και γερό πάτημα είτε με τζαμπ σουτ ενώ συνάμα ήταν και καλός αμυντικός με έφεση στα κλεψίματα. Ο Ντέιβιντ μετά απο ένα "άχρωμο" ντεμπούτο με τον ΠΑΟΚ έδωσε τα διαπιστευτήρια του στο ματς με την Μπενετόν για το Πρωταθλητριών μέσα στο άντρο του ΣΕΦ. Καταπληκτική εμφάνιση με αποκορύφωμα τη φάση που με 3" να απομένουν στο χρονόμετρο, διέσχισε όλο το γήπεδο απο τη μία ρακέτα στην άλλη πιεζόμενος και με ντρίπλα πίσω απο την πλάτη, πετυχαίνοντας το καλάθι. Ο κόσμος του Ολυμπιακού τον αγάπησε για το θεαματικό μπάσκετ που έπαιζε, ακόμα και αν η χρονιά δεν κύλησε ιδανικά. Οι χτυπημένοι απο τραυματισμούς Ερυθρόλευκοι βρέθηκαν κάποια στιγμή μέσα στη σεζόν να αγωνίζονται με έναν ξένο λόγω και της απουσίας του Μπέρι που νόσησε απο τον ιό της ηπατίτιδας Β. Ο αποκλεισμός απο την Ρεάλ στα προημιτελικά με μειονέκτημα έδρας έρχεται ως κάτι φυσιολογικό και ο μόνος στόχος που απομένει είναι το τέταρτο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Όπως σχεδόν σε όλη τη δεκαετία του 90, αντίπαλος θα είναι ο εστεμμένος πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός. Η σειρά θα φτάσει στον 5ο τελικό που έμεινε για πάντα στην μνήμη των Πειραιωτών λόγω του εκκωφαντικού 73 - 38 και της "σφαλιάρας" απέναντι στο Τριφύλλι.

Η αλήθεια είναι πως ο Ρίβερς δεν κατάφερε να πάρει την ομάδα στις πλάτες του όπως στην Αντίμπ αλλά και ο Ιωαννίδης δεν μπόρεσε να βγάλει απο αυτόν τα καλύτερα στοιχεία του. Οι διχογνωμίες για τον Αμερικανό ήταν έντονες και ήταν σχεδόν βέβαιη η αποδεσμεύση του αν στην ομάδα συνέχιζε ο "Ξανθός" . Όμως ο περίφημος ψυχισμός του είχε σπάσει και αμέσως μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος σε μία φορτισμένη συγκινησιακά συνέντευξη τύπου, ανακοίνωσε την αποχώρηση του απο τον Ολυμπιακό. Ο Κόκκαλης κινήθηκε γρήγορα και έκλεισε τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και του παρέδωσε τα κλειδιά. Ο Σέρβος επίσης δεν είχε ως πρώτη επιλογή στην ομάδα, τον Ρίβερς. Επιθυμούσε διακαώς την απόκτηση του Μπαιρον Ντίνκινς με τον οποίο είχαν συνεργαστεί ιδανικά την προηγούμενη χρονιά στον Πανιώνιο. Όταν ο "Λόρδος" χάθηκε απο τον δάκτυλο του Παναθηναϊκού, η επόμενη λύση ήταν ο Σάσα Τζόρτζεβιτς αλλά και αυτό το χαρτί κάηκε λόγω των υψηλών απαιτήσεων της Τιμσίστεμ Μπολόνια. Αναγκαστικά λοιπόν, ο Ολυμπιακός "ξέμεινε" με τον Ρίβερς και ο παίχτης με την αίσθηση ότι δεν απολάμβανε της απόλυτης εμπιστοσύνης του προπονητή.

Τα πράγματα ξεκίνησαν πολύ δύσκολα για τον πρωταθλητή. Οι παίχτες δυσκολεύονταν να προσαρμοστούν στα θέλω του Ίβκοβιτς και μέχρι η ομάδα να ρολάρει, οι ήττες ειδικά στην Ευρώπη έρχονταν η μία πίσω απο την άλλη ενώ και στην Ελλάδα έφτασε στο σημείο να χάσει μέχρι και απο τον σχεδόν υποβιβασμένο ΒΑΟ. Ήταν το ματς που ο Ολυμπιακός έφτασε στο σημείο μηδέν και η στιγμή που ο Ντούντα πήρε την κομβική απόφαση που άλλαξε τα μέχρι τότε δεδομένα. Βλέποντας τον άναρχο τρόπο παιχνιδιού του Ρίβερς, θα τοποθετήσει δίπλα του στη βασική πεντάδα τον Μίλαν Τόμιτς με την εντολή να τραβάει τα χαλινάρια στον ενθουσιώδη Αμερικανό. Απαλλαγμένος απο τα οργανωτικά καθήκοντα, ο Ντέιβιντ θα αναλάβει ρόλο εκτελεστή και θα διαπρέψει.

Θα καλύπτει ξανά και την απουσία του δεύτερου ξένου αφού ο μεν Γουίλι Άντερσον δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει χωριό με τον Ίβκοβιτς και γρήγορα τέθηκε εκτός, ο δε Εβρικ Γκρέι πιάστηκε ντοπέ και αποχώρησε επίσης με συνοπτικές διαδικασίες. Η διασταύρωση για την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ της Ρώμης έφερε στον δρόμο των Πειραιωτών για άλλη μια φορά τον Παναθηναϊκό του Μάλκοβιτς και των κοινοτικών. Με οδηγό τον Ρίβερς που θα κερδίσει κατά κράτος τις μάχες με τον Ντίνκινς, οι Ερυθρόλευκοι θα κερδίσουν τη σειρά με 2-0 παίρνοντας το εισιτήριο για την Αιώνια Πόλη.

 Ημιτελικός με τους Σλοβένους της Ολύμπια και πρώτη "πιστολιά" απο τον Ντέιβιντ. 28 πόντοι και πρόκριση για τον μεγάλο τελικό της 24ης Απριλίου 1997 στην αρένα του Παλαέουρ. Εκεί που περίμενε η Μπαρτσελόνα του καλοκαιρινού ανταγωνιστή Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς. Δεν ξέρω αν ο Αμερικανός έκανε κάποια ειδική πνευματική προεργασία για αυτό το παιχνίδι, αλλά σε αυτό το ματς "εξαφάνισε" αμυντικά τον Σέρβο σούπερ σταρ και επιθετικά εξέθεσε όλα τα αμυντικά συστήματα του Ρενέσες. Ο νέος Αυτοκράτορας της Ρώμης ονομαζόταν Ντέιβιντ Ρίβερς και σαν τους προκατόχους του γνώρισε την αποθέωση στον δικό του θρίαμβο.

Ως πρωταθλητές Ευρώπης ο Ρίβερς και ο Ολυμπιακός θα υπερασπιστούν τα σκήπτρα του εγχώριου πρωταθλήματος βρίσκοντας απέναντι τους την αναγεννημένη ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη. Ο Ντέιβιντ θα σταθεί ξανά στο ύψος του και οι Ερυθρόλευκοι θα φτάσουν σε ένα ιστορικό τρεμπλ. O Ρίβερς είχε ολοκληρώσει την πρώτη παρουσία του στον Ολυμπιακό κατακτώντας τα πάντα και ο ίδιος ήταν καταλυτικός. Όλοι περίμεναν οτι θα είχε υψηλές απαιτήσεις για την ανανέωση του συμβολαίου του αλλά η προσγείωση ήταν εντελώς ανώμαλη όταν άκουσαν απο τα χείλη του μάνατζερ του οτι δεν συζητά τίποτα άλλο απο κλειστό τριετές με αποδοχές 2.500.0000 δολλαρίων. Οι Ερυθρόλευκοι ζύγισαν τα υπέρ και τα κατά και προτίμησαν να μην προσφέρουν στον 32χρονο Ντέιβιντ το συμβόλαιο που ζητούσε.

Η Ιταλία θα ανοίξει την αγκαλιά της και ο Ρίβερς θα γίνει κάτοικος Μπολόνια φορώντας τη γαλάζια φανέλα της Φορτιντούτο με συμπαίχτη τον Ντομινίκ. Ένα κύπελλο ήταν η συγκομιδή του στη μία χρόνια που έπαιξε για τους Μπολονέζους και η συνέχεια της καριέρας του τον βρήκε ξανά στην Ανατολική Μεσόγειο και το τουρκικό πρωτάθλημα. Με την Τόφας Μπούρσα θα επανέλθει στις κατακτήσεις πρωταθλημάτων με δύο συνεχόμενα βάζοντας τη σφραγίδα του στον 5ο τελικό του 2000 όταν σημείωσε 40 πόντους απέναντι στην Εφές. Ίσως για αυτό ο Ηλίας Ζούρος έδωσε τη συγκατάθεση του για την επιστροφή το καλοκαίρι μετά το ναυάγιο στην υπόθεση Ριγκοντό, πιστεύοντας ότι ο Αμερικανός έχει ακόμα να δώσει.

 Όμως δυστυχώς διαψεύσθηκε. Τα χρόνια είχαν περάσει και τα πόδια του Ρίβερς είχαν βαρύνει. Η εκρηκτικότητα του είχε ελαττωθεί σε μεγάλο βαθμό και οι αμυντικοί τον μάρκαραν πολύ πιο εύκολα πια. Μέσα σε όλα τα άλλα εμφάνισε και κρούσματα απειθαρχίας στον κατά έναν χρόνο νεότερο του προπονητή. Το τελευταίο παιχνίδι με τη φανέλα του Ολυμπιακού και της καριέρας του ήταν ο 5ος τελικός του πρωταθλήματος και τελείωσε με ήττα. Μετά απο αυτό το ματς, ο Ρίβερς αποσύρθηκε απο την ενεργό δράση. Η Ελλάδα και ο Ολυμπιακός σίγουρα κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του. Εδώ κατέκτησε το μεγαλύτερο τρόπαιο και φόρεσε το στέμμα του.Οι οπαδοί των Ερυθρόλευκων τον λάτρεψαν και πολλοί τον θεωρούν τον καλύτερο ξένο στην ιστορία της ομάδας. Το σίγουρο είναι ότι ο Ντέιβιντ Ρίβερς βρέθηκε στην κατάλληλη ομάδα για να αναδείξει το πλούσιο ταλέντο του και να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του στο βιβλίο των μεγάλων στιγμών του Ολυμπιακού. Θα είναι για πάντα ο Αυτοκράτορας της Ρώμης και ο άνθρωπος που χάρη σε αυτόν οι Πειραιώτες εισήλθαν στο Libro d'Oro του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ave David Caesar... 

Για την σεζόν 1996-97 του Ολυμπιακού, με link για πολλά από τα παιχνίδια: 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1996-97