ΜΑΛΚΟΒΙΤΣ ΜΠΟΖΙΝΤΑΡ

Γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1952 στην Σερβία. Από πολύ νωρίς αποφάσισε να ακολουθήσει την προπονητική καριέρα αφού απο τα 19 χρόνια βρέθηκε να προπονεί την ομάδα KK Ušće, της οποία βέβαια ο ίδιος ήταν ιδρυτικό μέλος. Το 2008 εντάχθηκε στην λίστα με τους πιο σημαντικούς συντελεστές της Ευρωλίγκα, ενώ κατά πολλούς είναι από τους καλύτερους προπονητές που υπήρξαν στην Ευρώπη. Δεν έχουν και άδικο αν σκεφτεί κανείς ότι έχει κατακτήσει 4 ευρωλίγκες (1989,1990,1993,1996) με 3 διαφορετικές ομάδες (Γιουγκοπλάστιγκα, Λιμόζ, Παναθηναικός), ότι έχτισε ομάδες πάνω σε νεαρούς παίκτες ενώ θα πρεπει να θεωρείται ο βασικός λόγος που βγήκαν παίκτες όπως ο Τόνι Κούκοτς και ο Ντίνο Ράτζα, ενώ ήταν από τους λίγους που μπορούσε να περηφανεύεται ότι πήρε τίτλο όπου και να πήγε. Αυτά για την καριέρα του.

Πέρα όμως από την καριέρα του υπάρχει και η πολυδιάστατη προσωπικότητά του, κυρίαρχες λέξεις της οποίας είναι η πειθαρχεία και η σκληρή δουλειά. Ο “Μπόζα” ήταν εκπρόσωπος της Σέρβικης μπασκετικής σχολής στην οποία ο προπονητής είναι ο απόλυτος άρχοντας του γηπέδου και ελέγχει εκτός από ο παρκέ και τις ζωές των παικτών που προπονεί. Δεν θα μπορούσε να είναι βέβαια διαφορετικά αφού οι παίκτες του συχνά παραπονιόντουσαν για υπερβολικές ώρες προπονήσεων, ενώ σαν βάση σε αυτό το κομμάτι ο Μάλκοβιτς πίστευε ότι ο προπονητής πρέπει πάντα να πληρώνεται έστω και μισό ευρώ περισσότερο από τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη του, για λόγους ηθικής τάξης. Αυτά τα δύο τελευταία χαρακτηριστικά είναι αυτά που δεν τον άφησαν ποτέ να συνυπάρξει με μεγάλα ονόματα από το ΝΒΑ, τα οποία θεωρούσαν εαυτούς πάνω από τον ίδιο. Χαρακτηριστικές είναι οι κόντρες του με τον Σάλλευ (όσο πρόλαβαν συνυπάρξουν) ή ακόμη περισσότερο με τον Ντομινίκ Γουίλκινς, ο οποίος ακόμη και 20 χρόνια μετά κατηγορεί τον Μάλκοβιτς ότι δεν αποδεχόταν ότι είχε άσθμα!

Όλες αυτές τις παραξενιές τις είδαμε από πρώτο χέρι όταν ήρθε στον Παναθηναικό την περίοδο 1995-96. Ναι, ο Μάλκοβιτς είχε μια εκπληκτική ομάδα στην διάθεσή του, αλλά και ο Μάλκοβιτς χάρισε στον Παναθηναικό το πρώτο από τα 6 αστέρια του σε εκείνο το συναρπαστικό παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα. Έχτισε μια φοβερή ομάδα και την διέλυσε έναν χρόνο μετά. Οδηγώντας τον Παναθηναικό εκτός Ευρωλίγκα την περίοδο 1997-98. Η αρχή του τέλους του ήταν το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό που οδήγησε τον Παναθηναικό εκτός συνέχειας από το Πρωταθλητριών, αλλά το τυπικό του “αντίο” ήρθε με... ένα τοστ στο κεφάλι, μετά την ήττα-αποκελισμό από το κύπελλο από τον Απόλλωνα Πάτρας. Δήμιός του , ένας πρώην παίκτης του στον Παναθηναικό τον οποίο είχε ο διώξει, ο Χρήστος Μυριούνης. 

Στις 12 Απριλίου του 1997 ο Μάλκοβιτς θα φύγει από τον Παναθηναικό. Θα συνεχίσει βέβαια την καριέρα του και θα κατακτήσει κι άλλα τρόπαια, ποτέ όμως δεν θα ξαναφτάσει στην “πηγή” της Ευρωλίγκα. Αξέχαστο θα μας μείνει το αμυντικό του μπάσκετ και η ξεροκεφαλιά του αλλά το δίχως άλλο ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς είναι από τα θεμέλια της παντοκρατορίας του Παναθηναικού.