ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1996-97

Το καλοκαίρι του 1996 ήταν καλοκαίρι μεγάλων αλλαγών για τον Ολυμπιακό. Ο Γιάννης Ιωαννίδης αποτελούσε πλέον παρελθόν ενώ την δύσκολη αποστολή της διαδοχής του είχε αναλάβει ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, που την πρηγούμενη χρονιά ήταν στον Πανιώνιο. Παράλληλα ήταν και η πρώτη χρονιά που ίσχυε ο Bosman Rule για τους κοινοτικούς, οι οποίοι πλέον δεν θα λογίζονταν σαν ξένοι.

Το πρώτο πράγμα που ο «Σοφός» έκανε ήταν να κρατήσει τον κορμό που υπήρχε ήδη στην ομάδα από χρόνια. Αυτό αφορούσε τους Έλληνες ( Φασούλας, Μπακατσιάς, Παπανικολάου, Γαλακτερός, Σιγάλας) συν τους ελληνοποιημένους Ντράγκαν Τάρλατς, Μίλαν Τόμιτς και Φράνκο Νάκιτς. Βλέπετε ο Έλληνας εφάρμοζε ήδη τον δικό του Bosman κανονισμό. Μαζί με αυτούς θα μείνει και ο υπό αμφισβήτηση Ντέιβιντ Ρίβερς. Αυτοί οι παίκτες συνολικά ήταν 9. Σε αυτους προσπάθησε να προσθέσει αρχικά τον Μπάιρον Ντίνκινς στην θέση του Ρίβερς, αλλά το πρόλαβε ο Παναθηναικός και έπειτα τον δεύτερό του ξένο στην Πλατεία, τον Ζάρκο Πάσπαλι. Μηδέν στα δύο για τον Ντούντα, που τελικά αρκέστηκε σε Γούλι Άντερσον και έπειρα Έρβικ Γκρέι. Παράλληλα στο λιμάνι κετάφτασε ο πρώτος κοινοτικός της ιστορία του Ολυμπιακού, ο Γερμανός Κρίστιαν Βελπ. Πρωταθλητής Ευρώπης το 1993 με την εθνική Γερμανίας. Κοιτάζοντας το από μακριά, και αν θεωρήσουμε τους ελληνοποιημένους «δικά μας παιδιά» εκείνη η ομάδα πήγε μόνο με Έλληνες και τον Ρίβερς. Το ρόστερ βέβαια συμπλήρωναν οι ψηλοί Ζουρπένκο, Ζεβροσένκο και Σούλης.

Στα αγωνιστικά τώρα, η ομάδα δεν ξεκίνησε καθόλου καλά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν έπαιζε καλά για το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν. Όταν μάλιστα την πρώτη αγωνιστική υπέστη ήττα μέσα στο ΣΕΦ από την Άλμπα, οι ψίθυροι είχαν αρχίσει να εντείνονται. Μία μεγάλη αλήθεια είναι πως εκείνος ο Ολυμπιακος με ένα σημερινό σύστημα Euroleague δεν θα περνούσε ούτε στην δεύτερη φάση, αφού στην πρώτη φάση τερμάτισε 5^ος στους 6 με ρεκόρ 5-5 αν και ήταν εμφανώς άτυχος σε παιχνίδια με αντιπάλους όπως η Ρεάλ ή η Τιμσίστεμ Μπολόνια όπου και έχασε με πολύ μικρές διαφορές Παράλληλα στο πρωτάθλημα βρέθηκε αντιμέτωπος με ήττες από θεωρητικά κατώτερες ομάδες όπως ο ΒΑΟ και ο Παπάγου, όμως αυτές δεν του στοίχησαν ιδιαίτερα αφού στο τέλος τερμάτισε και πάλι στην πρώτη θέση σε ισοβαθμία με την ΑΕΚ ( κρατώντας την διαφορά αφού είχε κερδίσει με 69-60 στο ΣΕΦ και είχε χάσει με 70-69 στο ΟΑΚΑ.)

Παρόλη λοιπόν την πρόκριση της ομάδας από την πρώτη φάση, με κακό μπάσκετ και κακά αποτελέσματα, η δεύτερη φάση των ομίλων στο Πρωταθλητριών ήταν βουνό μπροστά της. Με ρεκόρ ήδη 1-3 από την πρώτη φάση, μαζί με τις Άλμπα και Εστουντιάντες που είχαν έρθει μαζί του από τους πρώτους ομίλους, ήταν πλέον η ΤΣΣΚΑ, η Μακάμπι και η Στεφανέλ Μιλάνο. Το ΣΕΦ θα αποδειχθεί απόρθητο φρούριο, ενώ η μεγάλη νικη μέσα στην Μόσχα θα χαρίσει εν τέλει την πρόκριση. Ο Ολυμπιακός ήταν για ακόμη μία φορά  στα playoff του Πρωταθλητριών της Ευρώπης. Στον δρόμο για το final four  έμεναν μόνον δύο εμπόδια. Η Παρτιζάν και ο Παναθηναικός.

Η σειρά με την Παρτιζάν ήταν από τις πιο περίεργες που έχουμε δει. Για αρχή η σειρά ήταν στις δύο νίκες και ο Ολυμπιακός , έχοντας περάσει οριακά είχε το απόλυτο μειονέκτημα έδρας στους 16. Πρώτος αγώνας λοιπόν στην κατάμεστη και καυτή έδρα της Παρτιζάν. Οι παίκτες του Ολυμπιακού, σαν καμικάζι θα αφηψήσουν το φανατισμένο κοινό και με μπροστάρη έναν Φράνκο Νάκιτς που σκόραρε κατα ριπάς θα κερδίσουν άνετα το πρώτο παιχνίδι με 71-81. Ο Φράνκο Νάκιτς θα πετύχει 27 πόντους ενω θα σιγοντάρουν Ρίβερς, Τάρλατς και Φασούλας.

Το δεύτερο παιχνίδι έμειαζε με τυπική υπόθεση. Ο Ολυμπιακός μέσα στο ΣΕΦ είναι καλύτερος αισθητά. Κι όμως, οι Σέρβοι θα καταφέρουν να κλέψουν το παιχνίδι με 60-61 φέρνοντας και πάλι την σειρά στο Βελιγράδι. Ο Πέντραγκ Ντρόμπνιακ θα κάνει την μεγάλη ζημιά στον Ολυμπιακό, από τον οποίο θα προσπαθήσει μόνο ο Φασούλας αλλά και ο Σιγάλας που μέτρησε 9 πόντους με 7 ασίστ και 3 κλεψίματα. Πλεόν η πρόκριση μοιάζει βουνό. Κι όμως, οι παίκτες του Ολυμπιακού θα φανούν για ακόμη μία φορά μάγκες και με 69-74 και μπροστάρη αυτήν την φορά τον Ρίβερς (21 πόντοι) θα αλώσουν για δεύτερη φορά την έδρα της Παρτιζάν και θα ολοκληρωθεί έτσι η σειρά με τρία διπλά.

Επόμενη στάση ΟΑΚΑ και ο «αιώνιος» Παναθηναικός. Εκεί τα πράγματα θα είναι λίγο πιο εύκολα. Ο Μάλκοβιτς έχει ήδη ξηλώσει την ομάδα πυ κατέκτησε το Πρωταθλητριών την προηγούμενη χρονια και δεν θα καταφέρει να προβάλει σοβαρή αντίσταση στην Ολυμπιακή λαίλαπα. Άλλωστε ο Ολυμπιακός έχει αρχίσει από τον Φεβρουάριο να δείχνει σημάδια βελτίωσης και πλέον παίζει το καλύτερο μπάσκετ της σεζόν. Ο Ριβερς με τον Τάρλατς στην επίθεση και ο Σιγάλας στην άμυνα θα δώσουν την νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ με το εμφατικό 49-69. Πλέον όντως ο δεύτερος αγώνας ήταν τυπική διαδικασία. Και έγινε ακόμη πιο εύκολη όταν ο Μίλαν Τόμιτς πέτυχε δύο τρίποντα εκτός προγράμματος. Το ένα στην λήξη του χρόνου και το άλλο από τα 9 για να δώσει διαφορά ασφαλείας στην ομάδα του Πειραιά. Τελικό αποτέλεσμα μέσα στο ΣΕΦ , 65-57 με τον Ολυμπιακό να παίρνει λύσεις από παντού και τον Παναθηναικό να στηρίζεται σχεδόν μόνο στον Μαρτίνεθ.

Η Ρώμη είναι πλέον μπροστά του. Αυτό που στην αρχή της χρονιά φάνταζε με όνειρο, πλέον είναι πραγματικότητα. Και φυσικά όνειρο όχι γιατί η ομάδα δεν ήταν καλή, αλλά δεν έπαιζε μπάσκετ. Μέχρι και σήμερα σε συζητήσεις τους, οι φίλοι του Ολυμπιακού χρησιμοποιούν την μαγική σεζόν του 1997 για να συστήσουν υπομονή. « Και το 97’ θυμάσαι πως είχαμε ξεκινήσει?». Και πάει κάπως έτσι. Πριν την Ρώμη όμως προηγείται η Ελλάδα και το final four του Κυπέλλου. Εκεί ο Ολυμπιακός θα κερδίσει δύσκολα την ΑΕΚ με 63-61 στον ημιτελικό και θα αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με τον Γιάννη Ιωαννίδη και την ομάδα του για τους τελικούς του πρωταθλήματος. Πιο πριν βέβαια είχε χρειαστεί να αποκλείσει το πολύ μαχητικό Περιστέρι με σκορ 58-78. Στον άλλο όμως ημιτελικό ,ο Απόλλων Πάτρας θα κάνει την έκπληξη και θα αποκλείσει τον Παναθηναικό (σε έναν ακόμη αγώνα που μνημονεύουν οι φίλαθλοι του Παναθηνιακού αυτήν την φορά για να «υμνήσουν» τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς...Έτσι ο Παναθηναικός θα χάσει την ευκαρία να πάρει εκδίκηση για τον αποκλεισμό του από το Final Four του Πρωταθλητριών.

Ο τελικός θα αποδειχθεί πιο δύσκολη υπόθεση από ότι περιμέναν οι «ερυθρόλευκοι», όμως εν τέλει με το αγχωτικό 80-78 ο Ολυμπιακός θα κατακτήσει το πρώτο του τρόπαιο. Ο Φασούλας θα σκοράρει 21 ποντους, ο Ρίβερς θα πάρει σπίτι του το βραβείο του MVP ενώ ο Μυριούνης θα κλεψει τις εντυπωσεις με 20 πόντους (πρώτος σκόρερ του Απόλλωνα θα είναι ο Harold “the elevator” Ellis με 24). Όταν ο Σιγάλας θα σηκώσει το τρόπαιο στον ουρανό του ΟΑΚΑ , θα αναφωνήσει «το πρώτο». Μιλώντας προφητικά αλλά και βγάζοντας από μέσα του το άγχος όλης της σεζόν. Τα πράγματα είχαν αρχίσει να μπαίνουν ήδη στον σωστό δρόμο. Επόμενη στάση Ρώμη.

Παρόλη την αγχωτική σεζόν και τις δύσκολες νίκες, παρόλη την πρόκριση από κάθε φάση στο νήμα, ο Ολυμπιακός πλέον έχει σταθεί στα πόδια του και ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο. Αυτός θα είναι και ο λόγος που ο Ντούντα , φτάνωντας στην Ρώμη θα δηλώσει με περισσή σιγουριά πως « Είμαστε η καλύτερη ομάδα και ήρθαμε για να το πάρουμε». Βέβαια οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού που είχα ζήσει δύο χρόνια πριν την σιγουρια του Γιάννη Ιωαννίδη στο Τελ Αβίβ, μόνο ήσυχοι δεν κοιμήθηκαν τον βράδυ εκείνο της 21 Απριλίου του 1997 περιμένωντας τον τελικό. Ας πάμε όμως πρώτα στον ημιτελικό.

Εκεί ο Ολυμπιακός κλήθηκε να αντιμετωπίσει την Ολίμπια Λοιυμπλιάνας που τότε ακόμη ήταν μία ισχυρή δύναμη του μπάσκετ. Αστέρια της ο Αριέλ ΜακΝτόναλντ, ο Στιπάνια και ο Μίλιτς. Παρόλη όμως την φιλότιμή της προσπάθεια δεν θα καταφέρει να προβάλει ουσιαστική αντίσταση στην αρμάδα του Ίβκοβιτς με τον πίνακα του γηπέδου να γράφει στο τέλος 74-65 για τους ερυθρόλευκους. Βασικός λόγος ο Ντέιβιντ Ρίβερς που έχει βαρεθεί να τον αμφισβητούνε δύο συνεχόμενα χρόνια και στο Final Four βάλθηκε να αποδείξει ότι πρέπει οι οπαδοί να βουτάνε που και που την γλώσσα στο μυαλό τους. Στον ημιτελικό λοιπόν θα πετύχει 28 πόντους, και με την βοήθεια του Νάκιτς αλλά και του Τάρλατς, κλείσανε το μεγάλο ραντεβού για την 22^η του Απρίλη. Αντίπαλος? Η Μπαρτσελόνα που κέρδισε στον άλλον ημιτελικό την Βιλερμπάν.

Ο στόχος του Ίβκοβιτς σε αυτόν τον τελικό είναι ξεκάθαρος από την αρχή. Πρέπει να καταστραφεί με κάθε τρόπο η δημιουργία της Καταλανικής ομάδας και ιδιαίτερα το αγαπημένο παιδί του «Σοφού» , ο Σάσα Τζόρτζεβιτς. Τι άλλο να κάνει πια σε αυτό το final four o Rivers? Θα παίξει και άμυνα στον Σάλε. Ο δε Σιγάλας από ένα σημείο και μετά θα κλείσει με τις δαγκάνες του τον Καρνισόβας και η Μπαρτσελόνα θα βρεθεί μπλοκαρισμένη τελείως. Η συνταγή του Ντούντα δεν διέφερε και πολύ από εκείνη του Ιωαννίδη δύο χρόνια πριν. Να κρατήσει τον αντίπαλο κάτω από τους 60 και κάποιος θα βρεθεί να τραβήξει το σκορ για τον Ολυμπιακό. Δύο χρόνια πριν, κοιμήθηκε ο θεός του μπάσκετ και δεν βρεθηκε κανείς. Στην Ρώμη όμως ο Ολυμπιακός έχει φύλακα άγγελο τον David Rivers. Και όταν ο κοντός σμπαραλιάζει κάθε προσπάθεια για άμυνα της Μπαρτσελόνα το τελικό 73-58 έρχεται πολύ εύκολα. Ο Σιγάλας θα σηκώσει το τρόπαιο ψηλά και θα φωνάξει «Το δεύτερο», όμως ο Ντούντα θα φανεί σε αρκετές φωτογραφίες να δείχνει τον αριθμό τρία με τα δάχτυλά του. Δύο είναι τα τινά. Είτε ήταν το γνωστό σήμα τον Σέρβων (το οποίο όμως το βάζουν συνηθως στην καρδιά τους επάνω) είτε ήθελε να μας δείξει πως μετά το Ευρωπαικό, το πρωτάθλημα δεν χάνεται με τίποτα. Και ο παπαγάλος του καλύτερου έκτου παίκτη της διοργάνωσης , Δημητρη Παπανικολάου μπορούσε πλέον να σωπάσει.

Το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν αυτό που έμεινε όπως πάντα τελευταίο. Εκεί ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει σε ισοβαθμία με την ΑΕΚ το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας και είπε να το εκμεταλλευτεί. Αποκλείει στους 8 τον Απόλλωνα με 2-1 ( Η νίκη του Απόλλωνα με 78-77). Ακολουθεί το Περιστέρι με 2-0 ( 68-57, 58-86)  ενώ η ΑΕΚ και αυτή με την σειρά της δεν θα προβάλει μεγάλη αντίσταση και θα χάσει την σειρά με 3-1 ( 68-62, 53-49, 53-68 οι νίκες του Ολυμπιακου). Ο Ολυμπιακός θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του. Το μόνο άξιο αναφοράς για τους τελικούς, πέρα από την γκρίνια του «Ξανθού» που πέρασε σε άλλο επίπεδο, το γεγονός ότι οι δύο μοναδικές ήττες του Ολυμπιακού ήρθαν και οι δύο με σκόρ 77-78. Κατά τα λοιπά, οι ερυθρόλευκοι, που ξεκίνησαν την σεζόν τους γεμάτοι αμφισβήτιση θα τελείωσουν με το πρώτο τρεμπλ της ιστορίας τους.