Run Tyus, run!!!!!

Σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε το χρονόμετρο. Λίγα δευτερόλεπτα απέμεναν για τη λήξη. Αυτή τη φορά δεν βιαζόταν καθόλου όπως στις 19 Μαρτίου του 1995. Εκείνο το βράδυ, ο Τάιους Εντνι έγραψε το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία των UCLA Bruins. Με ελάχιστο χρόνο να απομένει, πήρε την μπάλα και άρχισε να τρέχει προς τη ρακέτα  του Missouri. Σχεδόν με την εκπνοή ο κοντοστούμπης Τάιους μπήκε στην ρακέτα και πιεζόμενος πέτυχε το καλάθι της νίκης. Το UCLA πήρε την πρόκριση για τον επόμενο γύρο και έφτασε μέχρι την κατάκτηση του κολεγιακού πρωταθλήματος. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Εντνι θα σήκωνε άλλο ένα μεγάλο τρόπαιο. Ως μέλος της "πυραυλοκίνητης" Ζαλγκίρις Κάουνας, της ομάδας που προς τέρψιν όλων όσων αγαπούσαν το μπάσκετ, κατάφερε με το run and gun παιχνίδι της να χαρίσει μία - προσωρινή είναι η αλήθεια - ελπίδα ότι το "δόγμα Μάλκοβιτς" είχε φτάσει επιτέλους στο τέλος του.

Στο γήπεδο των μεγάλων εκπλήξεων λοιπόν την Olympia Halle του Μονάχου, το δημιούργημα του Γιονας Καζλάουσκας μας θύμισε οτι για να κερδίσεις στο μπάσκετ πρέπει πρώτα και κύρια  να βρεις τον τρόπο να σκοράρεις. Και οι Λιθουανοί σε εκείνο το Φάιναλ φορ, το έκαναν με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Οι τρεις άλλοι φιναλίστ - ας μου επιτραπεί η έκφραση - δεν πήραν μυρωδιά το πως η Ζαλγκίρις τους "έκλεψε το πορτοφόλι". Και όμως έπρεπε να ήταν περισσότερο ψιλιασμένοι παρόλο που όταν ξεκίνησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών της περιόδου 98 - 99 οι Λιθουανοί δεν λογίζονταν σε καμία περίπτωση ως φαβορί για την παρουσία τους στο Μόναχο. Ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, οι Ιταλοί και οι ισπανικές ομάδες ήταν αυτές που οι περισσότεροι θα ποντάριζαν τα λεφτά τους. Η Ζαλγκίρις με αργά αλλά σταθερά βήματα, πλησίαζε στον στόχο της. Τερμάτισε πρώτη στον όμιλό της και στα προημιτελικά "σκούπισε" την Έφες Πίλσεν με 2-0 νίκες. Στη Γερμανία, το τριήμερο 20 με 22 Απριλίου προστέθηκαν στην παρέα, ο Ολυμπιακός του Ντούσαν Ίβκοβιτς και οι Ιταλοί της Μπολόνια με την Κίντερ και την Τιμσίστεμ.

Φαβορί στους δύο ημιτελικούς ήταν οι Ερυθρόλευκοι και η ομάδα του Ετόρε Μεσίνα. Στον ιταλικό "εμφύλιο" ο Άμπιο "έσβησε" τον Καρνισόβας και ο Νεστέροβιτς κυριάρχησε στις δύο ρακέτες. Ντανίλοβιτς και Σκονοκίνι βοήθησαν επίσης και η Κίντερ έφτασε στο τελικό 62 - 57. Αυτός ο ημιτελικός σημαδεύτηκε από τα εκτεταμένα επεισόδια μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων. Φαίνεται ότι "ζήλεψαν" την δόξα των δικών μας κα(ω)λόπαιδων που σε Τελ Αβίβ και Σαραγόσα είχαν διδάξει ήθος και αθλητικό πολιτισμό. Οι Γερμανοί αντέδρασαν άμεσα και ο αγώνας ξεκίνησε με τους Ιταλούς να κάθονται "Παναγίες".

Οι Ερυθρόλευκοι οπαδοί από την άλλη μεριά ήταν οι κυρίαρχοι της εξέδρας. Ανέμεναν μία εύκολη επικράτηση απέναντι στην άπειρη πρωταθλήτρια Λιθουανίας. Αμ δε... Ο πίνακας του σκορ έδειχνε το τελικό 87-71 με τους παίχτες και τον Ίβκοβιτς να είναι σοκαρισμένοι από την παράσταση των παιδιών του Καζλαουσκας. Ο Ολυμπιακός των Κόμαζετς, Γκολντγουάιρ, Ρότζερς δεν βρήκε ποτέ τον τρόπο να σταματήσει τον Εντνι, τον Μποΰι και τον Στομπέργκας.  Ο ύψους 1.78 Αμερικανός play maker μοιράζει επιδέξια τη μπάλα, ο Εουρελιους Ζουκάουσκας και ο Ζίντεκ εξασφαλίζουν τα ριμπάουντ και ο αιφνιδιασμός ανοίγει σαν βεντάλια. Σε έναν τέτοιο αιφνιδιασμό  ο Μποΰι με τρίποντο θα κάνει το 21 - 9. Οι Λιθουανοί τρέχουν σαν τρελοί και σουτάρουν συνεχώς. Το ημίχρονο τους βρίσκει μπροστά με 15 πόντους. Η διαφορά δεν μαζεύτηκε ποτέ ούτε στο δεύτερο μέρος και ο Ολυμπιακός δεν καταφέρνει να μειώσει κάτω από 10 - 12 πόντους. Ταρλατς και Παπανικολάου πάλευαν μόνοι τους για κάτι καλύτερο χωρίς αποτέλεσμα. Κάθε φορά που οι Ερυθρόλευκοι προσπαθούσαν να μπουν στον αγώνα, η Ζαλγκίρις πάταγε το γκάζι και εξαφανιζόταν. Η ήττα με 16 πόντους ήταν φυσικό επακόλουθο της τρομερής εμφάνισης των Λιθουανών. Ο Ολυμπιακός δεν ξεπέρασε τη σφαλιάρα που έφαγε και αυτό φάνηκε και στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος. Θα περνούσε μία δεκαετία για να καταφέρει να σηκώσει κεφάλι στην Ευρώπη, στο deja vu του Βερολίνου.

Όλοι λοιπόν περιμένουν να δουν το τρένο της Ζαλγκίρις να εκτροχιαστεί από τη σκληρή άμυνα των Ιταλών της Κίντερ. Άλλωστε αυτή η άμυνα είχε "πνίξει" στον περσινό τελικό την ΑΕΚ του Ιωαννίδη που δεν κατάφερε να ξεπεράσει τους 44 πόντους. Ο Μεσίνα θέλει να εφαρμόσει την ίδια πετυχημένη συνταγή. Για την επίθεση πίστευε ότι Ντανιλοβιτς, Ριγκοντό και Νεστεροβιτς θα υπερίσχυαν των αντιπάλων τους. Το ματς ξεκίνησε με τους Ιταλούς να χτυπάνε στο low post με στόχο να φθείρουν το "χταπόδι" Εουρέλιους Ζουκάουσκας. Το παιχνίδι ήταν ισορροπημένο στα πρώτα λεπτά όσο ο Εντνι κατ 'εντολή του Καζλαουσκας δεν κατέβαζε το χειροφρενο. Και τότε ο Γιόνας αποφασίζει να βγάλει το χαλινάρι από τον "κοντοπίθαρο" Τάιους. Άλλο που δεν ήθελε ο Αμερικανός. Κάθε φορά που παίρνει  την μπάλα θα ψάχνει τον αιφνιδιασμό. Και όταν αυτό δεν γίνεται, ξέρει ότι οι Μποΰι, Στομπέργκας και Μιντάουντας Ζουκάουσκας είναι ακροβολισμένοι, έτοιμοι να εκτελέσουν έξω απο τη γραμμή των 6.25.  Οι επιθέσεις δεν κρατάνε πάνω απο 17" και οι Ιταλοί πιάνονται συνήθως απροετοίμαστοι με αποτέλεσμα πολλά ελεύθερα σουτ. Η Ζαλγκίρις θα έχει 100% ευστοχια στα τρίποντα με 5/5. Οι Ιταλοί αντίθετα έχουν σε κακή βραδιά τον Ντανιλοβιτς και μόνο ο Ριγκοντό βρίσκεται εντός κλίματος. Φυσιολογική εξέλιξη λοιπόν το προβάδισμα των Λιθουανών με 45-30 στο ημίχρονο. Το τέμπο της Ζαλγκίρις συνεχίστηκε και στο δεύτερο μέρος. Η Κίντερ παγιδευτηκε στο άναρχο μπάσκετ της ομάδας του Καζλαουσκας και αντί να προσπαθήσει να πάει το παιχνίδι στη δύναμη, βρέθηκε να προσπαθεί να ακολουθήσει τον φρενήρη ρυθμό. Η διαφορά συνεχώς μεγαλώνει. Στο 32' είναι ήδη στους 20 πόντους. Ο Μεσίνα θα τραβήξει το τελευταίο του χαρτί. Με την ανοχή του διαιτητικού διδύμου  οι Ιταλοί θα αρχίσουν το ξύλο στην άμυνα και στην επίθεση, ο Ετόρε θα εφαρμόσει το πιο απλό σύστημα. Θα ανεβάσει τον Σκονοκίνι στην κορυφή της ρακέτα σε ρόλο οργανωτή. Όταν ο Αργεντίνος ξεκινάει να "τρυπήσει" την αντίπαλη άμυνα και κλείνουν πάνω του, η εντολή είναι να βγαίνει η μπάλα στα "φτερά", στον Ριγκοντό και στον Ντανίλοβιτς για να σουτάρουν. Ο Γάλλος θα βρει τον στόχο σε αντίθεση με τον αρνητικότατο Σέρβο σούπερ σταρ. Δύο λεπτά πριν το τέλος με το σκορ στο 76-70, ο Σκονοκίνι πήγε να επαναλάβει τη γνωστή συνταγή του split out. Ο Μποΰι έχει καταλάβει την πορεία της μπάλας και θα απλώσει τα χέρια του για να την κλέψει. Θα κερδίσει φάουλ από τον Αμπιο ευστοχώντας στη μία βολή. Κράταγε το καλύτερο για το τέλος αφού λίγο αργότερα θα σημαδέψει σωστά από τη γραμμή του τριπόντου στέλνοντας την Κίντερ στο καναβάτσο. Τα τελευταία διαδικαστικά δευτερόλεπτα δεν είχαν καμμία σημασία. Η Ζαλγκίρις ήταν πανάξια πρωταθλήτρια Ευρώπης, χαρίζοντας χαμόγελα αισιοδοξίας στους φίλους του μπάσκετ.

Δυστυχώς το παραμύθι τελείωσε γρήγορα. Η ομάδα από το Κάουνας διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη και οι πρωταγωνιστές της σκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μερικούς από αυτούς, ο δρόμος θα τους έφερνε και στη χώρα μας. Όμως κάνοντας τον τελικό απολογισμό βλέπουμε οτι το μπάσκετ αλάνας και η διαφορετική φιλοσοφία του Καζλάουσκας έδωσαν το φιλί της ζωής στο ημιθανές από την τακτική Μάλκοβιτς, ευρωπαϊκό μπάσκετ και έδειξαν οτι υπήρχε και άλλο μονοπάτι για την επιτυχία. Αυτό που άνοιξε εκείνο το βράδυ, τρέχοντας σαν δαιμονισμένος, ο ΜVP του Φάιναλ φορ Τάιους Εντνι....