Παρακαλώ περιμένετε...
Του Αντρέα Τσεμπερλίδη
Δεν σας κρύβω πως ο Λάζαρο Λέσιτς αποτελεί προσωπική αδυναμία του γραφόντος και τον θεωρώ το λιγότερο παρεξηγημένο στην Ελλάδα, έναν άνθρωπο που απολαμβάνει σεβασμού απο ολόκληρη την "μασονία" του κάποτε Γιουγκοσλαβικού μπάσκετ. Ο Λάζαρο όμως εκτός απο σπουδαίος προπονητής και θρύλος της Ραμποντνίσκι, είναι και μία φιγούρα των γιουγκοσλαβικών πάγκων που ακόμα και σήμερα οι πρώην συμπατριώτες του θυμούνται οχι μόνο για τις προπονητικές του ικανότητες αλλά και για πράξεις και ατάκες που προκάλεσαν το γέλιο.
Πρόσφατα γράψαμε για την έμπνευση που είχε και το ξυρισμένο μουστάκι του Ραντοσάβλιεβιτς και την "μεταμόρφωση" του σέντερ της Ραμποντνίσκι σε Νικιφόροβιτς, στον αγώνα με τους Γάλλους της Τουρ για τον προημιτελικό όμιλο του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1976. Στον ίδιο αγώνα ο Λέσιτς είχε να αντιμετωπίσει εκτός απο την αντίπαλη ομάδα και το σκυλάκι της συζύγου του αντιπροέδρου των Γάλλων που καθόταν ακριβώς πίσω απο τον πάγκο της Ραμποντνίσκι.
Το συμπαθές τετράποδο κατάφερε να ξεφύγει απο την αγκαλιά της Γαλλίδας και βρέθηκε να γαυγίζει μπροστά στον Λέσιτς. Το σκυλί απομακρύνθηκε αλλά φαίνεται πως προτιμούσε το παρκέ απο το να κάθεται ήσυχα στις κερκίδες και γρήγορα μπλέχτηκε ξανά στα πόδια του Λάζαρο. Αυτή τη φορά η αντίδραση του Λέσιτς ήταν κάθε άλλο παρά ευγενική αφού άρπαξε το μικρόσωμο ζώο απο το λαιμό και το πέταξε πίσω στην ιδιοκτήτρια του. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εκεί μιας και το σκυλί βρέθηκε πάλι -άγνωστο πως- στον γιουγκοσλαβικό πάγκο. Ένας έξαλλος Λέσιτς βούτηξε το σκυλάκι αλλά δεν είχε σκοπό να το επιστρέψει στην ασφάλεια της Γαλλίδας. Το εκτόξευσε στις κερκίδες και αυτό προσγειώθηκε σε μια παρέα Γιουγκοσλάβων ναυτικών που παρακολουθούσαν τον αγώνα, οι οποίοι το "επέστρεψαν" στον Λάζαρο σαν να ήταν μπάλα του μπάσκετ. Για τα επόμενα 30" η Γαλλίδα έβλεπε έντρομη το σκυλάκι να πετάει μεταξύ εξέδρας και πάγκου μέχρι να βρεθεί στην ασφαλή αγκαλιά της. Οι Γάλλοι ήθελαν να συλλάβουν τον Λάζαρο για την κακοποίηση του ζώου, τελικά ο προπονητής τη γλύτωσε αλλά υποσχέθηκε πως στη ρεβάνς των Σκοπίων θα έβλεπαν και την άλλη πλευρά του νομίσματος.
Η ιδέα του ήταν απλή. Θα εκπαίδευε έναν Σαρπλάνινατς (Γιουγκοσλαβικός ποιμενικός) ένα ζώο που κατά τα λεγόμενα του Λάζαρο ήταν τεράστιο σαν αρκούδα, να γαυγίζει μόνο στον γαλλικό πάγκο με σκοπό την "τρομοκρατία" της αντίπαλης ομάδας. Σε άδειο γήπεδο ο σκύλος ανταποκρινόταν περίφημα αλλά κανείς δεν ήξερε πως θα αντιδρούσε σε μία κατάμεστη αρένα απο 3.000 φανατισμένους Γιουγκοσλάβους λόγω των γεγονότων της Γαλλίας.
Για αυτόν τον λόγο η διοίκηση της Ραμποντνίσκι έλαβε τα μέτρα της και προμήθευσε τον γιατρό της ομάδας με ηρεμιστικές ενέσεις που θα τις χρησιμοποιούσε μόνο στο ενδεχόμενο που ο σκύλος δεν συμμορφωνόταν. Τελικά το θηριώδες ζώο έδειξε αυξημένη νευρικότητα, γαυγίζοντας σε όλους ανεξαιρέτως και προκρίθηκε η απόφαση να μείνει στα αποδυτήρια. Οι ενέσεις όμως βρίσκονταν στην τσάντα του γιατρού και ο Λάζαρο φρόντισε να το εκμεταλλευτεί.
Η Ραμποντνίσκι προηγούνταν με 14 πόντους στο ημίχρονο και βρισκόταν μια ανάσα απο την υπερκάλυψη της διαφοράς των 16 της ήττας στον πρώτο αγώνα. Ο Γάλλος προπονητής βλέποντας την ομάδα του να μη μπορεί να αντιδράσει, προσπάθησε να ανακόψει τον ρυθμό των Γιουγκοσλάβων με συνεχείς διαμαρτυρίες στους διαιτητές και τη γραμματεία. Τον ενοχλούσαν τα πάντα, διαμαρτυρόταν για ολα. Ο Λέσιτς θυμήθηκε τις ενέσεις και τις πέρασε χωρίς να γίνει αντιληπτός σε δικό του άνθρωπο στη γραμματεία με τη σαφή εντολή να "τσιμπήσει" τον αντίπαλο κοουτς την επόμενη φορά που αυτός θα βρεθεί στο τραπέζι για να εκφράσει την αγανάκτηση του.
Όπως και έγινε τελικά, με τον Γάλλο προπονητή να παρατηρεί ανήμπορος και "ήρεμος" απο την άκρη του πάγκου του τους Γιουγκοσλάβους να αυξάνουν τη διαφορά στους 17 πόντους, όσους ακριβώς χρειάζονταν για να βρεθούν πάνω απο τους αντιπάλους τους στον όμιλο. Οι ιθύνοντες της Τουρ διαμαρτυρήθηκαν έντονα ζητώντας την τιμωρία του Λέσιτς και την επανάληψη του αγώνα αλλά ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς τους αποθάρρυνε με το επιχείρημα πως "ακόμα και αν το ματς επαναληφθεί, ο Λάζαρο θα σκαρφιστεί κάτι άλλο".
Αλλά οι εμπνεύσεις του Λέσιτς δεν εκφράζονταν μόνο σε διεθνές επίπεδο αλλά κυρίως στα γιουγκοσλαβικά γήπεδα δίνοντας πραγματικό ρεσιτάλ. Όπως αυτό στο Βελιγράδι όπου η Ραμποντνίσκι αντιμετώπιζε την Παρτιζάν των Κιτσάνοβιτς, Νταλιπάγκιτς και του Ράνκο Ζεράβιτσα. Η ομάδα των Σκοπίων με την καθοδήγηση του Λάζαρο έπαιζε καταπληκτικό μπάσκετ και λίγο πριν το τέλος προηγούνταν με 15 πόντους. Ήταν η εποχή που η ομοσπονδία σε συνεργασία με την κρατική τηλεόραση είχε προχωρήσει σε μία πρωτοποριακή κίνηση καθιερώνοντας τα ανοιχτά μικρόφωνα στα ταιμ άουτ.
Ο Λέσιτς ζήτησε το ταιμ άουτ και ενώ οι παίχτες του μαζεύτηκαν αναμένοντας τις τελευταίες οδηγίες, αυτός εξέπληξε οχι μόνο αυτούς αλλά και τους τηλεθεατές που τον άκουσαν σε ζωντανή σύνδεση να λέει " Παιδιά δεν έχω να σας πω κάτι. Το ταιμ άουτ το πήρα για να σας δώσω συγχαρητήρια. Οι οικογένειες μας και οι φίλοι μας πίσω στα Σκόπια είναι πολύ ευτυχισμένοι που κερδίζουμε και για αυτό πρέπει να τους πείτε ένα γεια".
Και αν οι παίχτες του, οι αντίπαλοι και οι φίλαθλοι πίστευαν πως τα είχαν δεί όλα απο τον Λάζαρο, αυτός έκρυβε και άλλες ατάκες και άλλες μνημειώδεις οδηγίες. Σε μια κατάμεστη Χάλα Τίβολι στη Λιουμπλιάνα, η Ραμποντνίσκι αντιμετώπιζε την Ολύμπια για τα προημιτελικά του Κυπέλλου. Ο Λάζαρο ζητάει ταιμ άουτ και όταν ο αγώνας συνεχίζεται με την Ολύμπια στην επίθεση, ένας παίχτης της Ραμποντνίσκι παίρνει θέση άμυνας μπροστά στον κορυφαίο διαιτητή της Γιουγκοσλαβίας εκείνα τα χρόνια, τον Ντράγκας Γιάκσιτς. Ο πολύπειρος διαιτητής διακόπτει τον αγώνα και με ζωγραφισμένη την απορία στο πρόσωπο του πλησιάζει τον πάγκο του Λάζαρο. Ο διάλογος που ακολουθεί έχει μείνει στην ιστορία του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ. "Λάζα, μπορείς να μου πεις τι κάνει ο παίχτης σου" ήταν η ερώτηση του Γιάκσιτς. " Του είπα να μαρκάρει τον καλύτερο παίχτη της Ολύμπια στον αγώνα, εσένα δηλαδή. Είμαστε εντάξει Γιάκσα;" του απάντησε χωρίς περιστροφές ο πάντα ετοιμόλογος Λέσιτς. Αυτοί που άκουσαν τον διάλογο ξέσπασαν σε γέλια και περισσότερο απο όλους ο ίδιος ο Γιάκσιτς.
Λάζαρο Λέσιτς αγαπητοί μπασκετόφιλοι. Μια κατηγορία μόνος του, ένας αληθινός μπασκετάνθρωπος με αλησμόνητες εμπνεύσεις και ατάκες. Να είναι πάντα καλά...