ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ

Αισθανόταν το κεφάλι του βαρύ. Ο πονοκέφαλος έμοιαζε σαν κάποιος να τον έχει βάλει στη μέγγενη και να τον πιέζει μέχρι τα μάτια του να πεταχτούν έξω. Το στόμα του ήταν πιο στεγνό και απο την έρημο. Το σκοτάδι γύρω του δεν τον βοηθούσε να καταλάβει που βρισκόταν. Προσπάθησε να σηκωθεί απο το κρεβάτι και με το γυμνό του πόδι πάτησε κάτι που τον ξάφνιασε. Έσκυψε να το μαζέψει και αμέσως κατάλαβε τι ήταν. Ένα άδειο κουτάκι μπύρας, κατάλοιπο της νύχτας κραιπάλης. Πλησίασε το παράθυρο και τράβηξε απότομα τις κουρτίνες. Το φως του ήλιου τον τύφλωσε αλλά σαν αναλαμπή στο μυαλό του όλα ξεκαθάρισαν.

Αυτός, ο Ρόι Τάρπλεϊ, βρισκόταν στο Τελ Αβίβ με την ομάδα του Ολυμπιακού και το βράδυ θα διεκδικούσε το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης. Πήρε τηλέφωνο στη ρεσεψιόν και ζήτησε να τον συνδέσουν με το δωμάτιο του βοηθού προπονητή του Γιάννη Ιωαννίδη, του "Ολλανδού". Όταν ο Ιωαννίδης πήρε το ακουστικό, ο Τάρπλεϊ με απορία τον ρώτησε "Dutch που είσαι"; Ο Ιωαννίδης του απάντησε "Ρόι είμαι στο λόμπυ του ξενοδοχείου και ετοιμαζόμαστε να πάμε στο γήπεδο . Αν δεν έρθεις σε πέντε λεπτά θα φύγουμε χωρίς εσένα". Ντύθηκε γρήγορα και κατέβηκε στην είσοδο. Οι συμπαίχτες του τον χαιρέτησαν εκτός απο τον Μπάμπη Παπαδάκη που τον κοιτούσε φοβισμένος. Δεν έδωσε σημασία και γρήγορα πήγε προς το μέρος του  Ξανθού. "Καλημέρα κόουτς " του είπε χαμογελώντας. Ο Ιωαννίδης τον κοίταξε και μουρμούρισε μέσα απο τα δόντια του. Δεν ήθελε να ρίξει λάδι στη φωτιά πριν απο το τόσο σημαντικό παιχνίδι. Ας έπαιρνε το Πρωταθλητριών και μετά υπήρχε χρόνος για παρατηρήσεις. Άλλωστε οι ασφαλιστικές δικλείδες στο συμβόλαιο του Ρόι προέβλεπαν τα πάντα και με το παρελθόν του Τάρπλεϊ θα έλεγε κανείς ότι ήταν λίγες. Αλλά χωρίς αυτό το παρελθόν στην πλάτη του, σε καμία περίπτωση ο "Tarp the Shark" δεν θα έκανε το υπερατλαντικό ταξίδι.

Για ποιον λόγο άλλωστε; Στον μπασκετικό ουτοπικό κόσμο η πορεία του θα ήταν προδιαγεγραμμένη. Από τους καλύτερους παίχτες του ΝCAA, υψηλή θέση στο ντραφτ και επιλογή απο εξαιρετική ομάδα, τρομερές εμφανίσεις στο ΝΒΑ, μελλοντικός σούπερ σταρ, πιθανόν το πρωτάθλημα και γιατί όχι μελλοντική είσοδο στο Hall of Fame. Αλλά είπαμε... Σε έναν ιδανικό κόσμο όλα αυτά. Στον πραγματικό και αυτόν που οι πράξεις μας έχουν αντίκτυπο, ο Ρόι Τάρπλεϊ φρόντισε μέχρι το 1986 να επιβεβαιώσει όλα τα καλά που γράφονταν και ακούγονταν για αυτόν. Στα τέσσερα χρόνια που έπαιξε για τους Wolverines του Μίσιγκαν κατάφερε να πάρει το βραβείο του παίχτη της χρονιάς για την απαιτητική Big Ten το 1985, να κάνει ρεκόρ στα κοψίματα με 11 σε ένα παιχνίδι και να ολοκληρώσει τα κολεγιακά του χρόνια ως ο πρώτος "κόφτης" στην ιστορία του πανεπιστημίου. Οι επιδόσεις του εννοείται ότι δεν μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες και ήδη είχαν ξεκινήσει οι παραλληλισμοί με τον Μπομπ Μάκαντου. Για το περιβόητο - για τους λάθος λόγους - ντραφτ του 86- τα έχουμε πει και σε άλλα αφιερώματα για τους παίχτες που συμμετείχαν. Αν ο ιστορικός του μέλλοντος μπορούσε να προειδοποιήσει τις πρώτες επτά ομάδες για την πορεία των επιλογών τους, ίσως να έκαναν μία δεύτερη σκέψη. Αλλά επειδή αυτή η δυνατότητα δεν υπήρχε, οι Ντάλας Μάβερικς πανηγύριζαν που οι υπόλοιποι έξι οργανισμοί δεν επέλεξαν τον Ρόι και μπόρεσαν να τον "τσιμπήσουν" αυτοί στην έβδομη θέση.

Οι Μαβς της εποχής ήταν μία απο τις καλές ομάδες με παίχτες All Star όπως ο Μπλάκμαν και ο Αγκουάϊρ και εξαιρετικό supporting cast με τον Σρεμπφ, τον Ντέρεκ Χάρπερ και τον Σαμ Πέρκινς. Ο Τάρπλευ "κούμπωσε" ιδανικά πάνω στην ομάδα του Ντικ Μότα και στο τέλος της χρονιάς αποζημιώθηκε με την τιμητική εκλογή του στην καλύτερη πεντάδα των rookies. Η σεζόν 87-88 ήταν αυτή που καθιέρωσε τον Ρόι ως έναν απο τους κορυφαίους ψηλούς του ΝΒΑ και ταυτόχρονα το τελευταίο ολοκληρωμένο δείγμα του τεράστιου ταλέντου του. Ερχόμενος απο τον πάγκο και παίζοντας ως power forward, o Ταρπ θα κάνει δικό του το βραβείο του καλύτερου 6ου παίχτη και θα φτάσει με το Ντάλας σε μία συγκλονιστική σειρά τελικών της Δύσης με αντίπαλο τους μετέπειτα πρωταθλητές Λέϊκερς. Ο Ρόι θα κάνει εκπληκτικά πράγματα σε εκείνα τα ματς. Παρότι 2.10 τρέχει το γήπεδο σαν ελάφι, σουτάρει σαν περιφερειακός, κατεβάζει ριμπάουντ σαν φιστίκια και μοιάζει ασταμάτητος απο Γουόρθι και Γκριν.

Και ενώ η καριέρα του προδιαγράφεται λαμπρή, θα δώσει μία κλωτσιά και θα γκρεμίσει ό,τι έχτισε με κόπο τα δύο χρόνια στο ΝΒΑ. Σε ένα πρωτάθλημα που τη δεκαετία του 80 το 90% των παιχτών κάπνιζε μαριχουάνα και αρκετοί εξ αυτών έκαναν χρήση σκληρών ναρκωτικών, οι άνθρωποι των Μάβερικς δεν πρέπει να έπεσαν και απο τα σύννεφα όταν κατάλαβαν οτι ο Ρόι είχε πέσει στην παγίδα του εθισμού στο αλκοόλ και την κοκαΐνη. Θα κινητοποιηθούν άμεσα θέλοντας να σώσουν την ζωή του πρωτίστως, την καριέρα του και φυσικά να προστατεύσουν την επένδυση τους. Ο Τάρπλεϊ θα μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης και θα κάνει συνεδρίες κάθε εβδομάδα. Ένας ειδικός θα είναι επιφορτισμένος με την συνεχή επίβλεψη του. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1988 ο παρατηρητής θα ανησυχήσει αφού ο Ρόι δεν απαντά στα συνεχόμενα τηλεφωνήματα του. Θα σπεύσει στο σπίτι του και ψάχνοντας στα σκουπίδια θα βρει αμέτρητα άδεια κουτάκια μπύρας. Μπαίνοντας στο σπίτι θα βρει τον Ρόι βουτηγμένο σε μία θάλασσα απο κοκαΐνη.

Το ΝΒΑ θα ρίξει βαρύ τον πέλεκυ στον παίχτη. Στις 5 Ιανουαρίου 1989 ανακοινώνεται ο αποκλεισμός του για το υπόλοιπο της σεζόν. Ήταν η αρχή του τέλους για την παρουσία του Ταρπ στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Θα επιστρέψει τη χρονιά 89-90 αλλά με το φάντασμα των ναρκωτικών να πλανάται θα παίξει μόνο 45 αγώνες, παραδόξως με πολύ καλά στατιστικά. Όταν ήταν νηφάλιος και καθαρός, θύμιζε τον παίχτη που στην Αμερική συνέκριναν με τον Ολάζουον. Ο Τάρπλεϊ θα ξεκινήσει φουριόζος το 1990 αποφασισμένος να δείξει ένα διαφορετικό πρόσωπο. Μέχρι εκείνο το βράδυ του Νοεμβρίου στο Ορλάντο. Προς το τέλος της πρώτης περιόδου θα πέσει στο έδαφος με φρικτούς πόνους στο δεξί του γόνατο. Η διάγνωση για ολική ρήξη πρόσθιου χιαστού ήταν καταδικαστική και για έναν άνθρωπο με τα προβλήματα του Ρόι, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Με την ψυχολογία στα τάρταρα ήταν θέμα χρόνου να ξανακυλήσει στις αμαρτωλές καταχρήσεις.

Στις 17 Οκτωβρίου 1991 ο Ταρπ θα αποβληθεί εφ όρου ζωής απο το ΝΒΑ μετά το τρίτο συνεχόμενο drug test στο οποίο υποβλήθηκε και βρέθηκε θετικός. Μέσα σε όλα τα άλλα υπήρξαν και καταγγελίες για χρήση βίας αφού  σε μία έκρηξη θυμού "σιδέρωσε" την τότε κοπέλα του. Η ιστορία της απεξάρτησης θα επαναληφθεί αυτή τη φορά στο κέντρο επανένταξης του Τζων Λούκας στη Φλόριντα. Στην κλινική του επίσης απεξαρτημένου προπονητή, ο Ρόι για πρώτη φορά θα βρει ψυχική ηρεμία και θα νιώσει ασφαλής. Ίσως για αυτόν τον λόγο μετά την "αποφοίτηση" του απο το κέντρο και επειδή πρώτα απ 'όλα ήταν επαγγελματίας μπασκετμπολίστας, η ομάδα που τον εμπιστεύθηκε ήταν οι Miami Tropics του Λούκας στο ημιεπαγγελματικό πρωτάθλημα της Αμερικής, το  USBL. Άλλωστε χρειαζόταν χρήματα και κατά τα λεγόμενα του ιδίου "Το μπάσκετ είναι το ίδιο παντού απλά στο ΝΒΑ πληρώνουν καλύτερα".

Αυτό ήταν το μεγάλο κίνητρο για τον Τάρπλεϊ, οι υψηλές οικονομικές απολαβές. Και αφού στο ΝΒΑ ήταν persona non grata, θα πήγαινε όπου του έδιναν περισσότερα χρήματα. Ακόμα και αν αυτό το μέρος ήταν στην άλλη άκρη του κόσμου. Το καλοκαίρι του 92 στη Θεσσαλονίκη, ο Θεόφιλος Μητρούδης προσπαθούσε να συγκρατήσει το οικοδόμημα Άρης απο τις σεισμικές δονήσεις που προκάλεσε η αποπομπή του Νίκου Γκάλη. Σύμμαχος του σε αυτή την προσπάθεια, ο νέος προπονητής Στηβ Γιατζόγλου. Οι δυο τους ψάχνουν έναν παίχτη που θα μπορέσει να κατευνάσει την οργή των φιλάθλων αλλά και να ενισχύσει ουσιαστικά την ομάδα. Ο εξαιρετικός γνωστής της αμερικανικής αγοράς Στηβ, θα ρίξει στο τραπέζι το όνομα του Τάρπλεϊ. Ο Μητρούδης είναι επιφυλακτικός και απορεί αν αυτός ο παίχτης θα έρθει στην Ελλάδα. Ο Γιατζόγλου θα τον καθησυχάσει με την ατάκα "Πρόεδρε αυτός κατούρησε έξι εκατομμύρια, σε εμάς θα κολλήσει"; Και όντως ο Ρόι δεν κόλλησε και εμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη έτοιμος να ηγηθεί του νέου Άρη.

Οι φίλαθλοι αναζητούσαν ένα νέο είδωλο και ο Ταρπ ήταν αυτό ακριβώς. Και όταν ξεκίνησαν οι επίσημες υποχρεώσεις όλοι πίστεψαν ότι βρήκαν τον άνθρωπο που θα τους χάριζε ξανά το πρωτάθλημα. Ειδικά μετά το παιχνίδι της πρεμιέρας με τον ΠΑΟΚ όπου έκανε τον Φασούλα και τον Λέβινγκστον να φαίνονται σαν παιδάκια μπροστά του. Με τη φανέλα του Άρη θα κάνει όργια στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος και θα τρομοκρατεί τους αντιπάλους. Παίζοντας με τρομερή αυτοπεποίθηση και με την εκπληκτική τεχνική του κατάρτιση, θυμίζει "οδοστρωτήρα". Όσο καιρό έμενε μακριά απο το αλκοόλ - τουλάχιστον για τα δικά του δεδομένα- ο "Αυτοκράτορας" προελαύνει σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αλλά το παραμύθι δεν μπορεί να μείνει χωρίς δράκο. Στα μέσα της σεζόν ο Ταρπ θα τραυματιστεί και ο μέχρι εκείνη την στιγμή πρωτοπόρος Άρης περιμένοντας την επιστροφή του θα πέσει στην 5η θέση, κάτι που θα του κοστίσει το πλεονέκτημα έδρας στα πλευ οφ. Ο Ρόι θα γυρίσει μετά απο απουσία σχεδόν δύο μηνών και θα τεθεί στη διάθεση του Σβι Σερφ που έχει αντικαταστήσει τον Γιατζόγλου. Ο Άρης έχει μπροστά του τη μεγάλη ευκαιρία για το ευρωπαϊκό τρόπαιο και με τον Τάρπλεϊ στις τάξεις του δεν φοβάται τίποτα. Στο Τορίνο θα βάλει στα καλάθια τους ψηλούς της Εφές και θα κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων. Περίπου στο ίδιο χρονικό σημείο αλλά σε άλλον τόπο, ο Ζάρκο Πάσπαλι πατούσε(;) τη γραμμή του Μπομπλάν και ο Ολυμπιακός βιώνει έναν τραυματικό αποκλεισμό. Οι δυο τους δίνουν ραντεβού στη Χαλκίδα για το πρώτο ματς των πλευ οφ λόγω τιμωρίας του Άρη.

Η κακή εμφάνιση του Ρόι και η ήττα γιγαντώνουν τις φήμες που ακούστηκαν οτι ο υπάλληλος του ξενοδοχείου που είχε καταλύσει η αποστολή, βρήκε στο δωμάτιο του 35 κουτάκια μπύρας. Οι εφημερίδες αφιέρωσαν τετράστηλα για το θέμα, ο Μητρούδης ήταν ασυνεπής στις οικονομικές του υποχρεώσεις και ο Ρόι που άρχισε να μη νιώθει και πολύ καλά στο περιβάλλον Άρης, μία ωραία πρωΐα μάζεψε τα πράγματα του και την κοπάνησε για την Αμερική αφήνοντας την ομάδα στα κρύα του λουτρού για το πρωτάθλημα και τον τελικό του Κυπέλλου. Στη χώρα μας οι περισσότεροι πίστευαν ότι έριξε μαύρη πέτρα πίσω αλλά υπολόγιζαν χωρίς τον Γιώργο Σαλονίκη που σχεδόν πραξικοπηματικά είχε αποσπάσει την υπογραφή του Τάρπλεϊ ως αντικαταστάτη του Μπέρι. Ο Ολυμπιακός διαθέτει την κορυφαία front line της Ευρώπης και οι οπαδοί του κάνουν όνειρα για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο Ρόι προσαρμόζεται στην ομάδα και είναι ένα τέλειο γρανάζι στην καλοκουρδισμένη μηχανή του Ιωαννίδη. Κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο ακόμα και αν καμιά φορά βγάζει απο τα ρούχα του τον Ξανθό.

Ο Ολυμπιακός φτάνει στο Τελ Αβίβ με την ταμπέλα του φαβορί. Ο Ιωαννίδης θα "μαντρώσει" την ομάδα σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο για να προετοιμαστεί όσο το δυνατόν καλύτερα εν όψει του ημιτελικού. Ο Τάρπλεϊ θα είναι ο καλύτερος της ομάδας του στον "εμφύλιο" με τον αιώνιο αντίπαλο. Και ενώ στα αποδυτήρια όλοι πανηγυρίζουν την πρόκριση, αποφασίζει να δείξει τον παλιό "καλό" Ρόι. Θυμάται οτι στην αρχή της σεζόν μετά απο κάποια ήττα, ο Ιωαννίδης ζήτησε απο τους παίχτες του να υποδείξουν ποιος είναι αυτός που πιστεύουν ότι δεν δικαιολογεί το συμβόλαιο του με βάση την προσφορά του. Ο Παπαδάκης έκανε το λάθος να εκφράσει την άποψη οτι ένας απο αυτούς ήταν ο Τάρπλεϊ. Απο ότι φαίνεται δεν το ξέχασε και αποφάσισε εκείνη την ώρα της χαράς να κάνει ροντέο τα αποδυτήρια και να πλακώσει στις γρήγορες τον άτυχο συμπαίχτη του. Αφού τους χώρισαν και μετά από έναν μνημειώδη καυγά με τον προπονητή, ο Ρόι κλείστηκε στο δωμάτιο του παρέα με το μοναδικό  πράγμα που μπορούσε να τον καλμάρει.

Με την παρέμβαση Κόκκαλη η ηρεμία φαινομενικά θα επανέλθει στην ομάδα αλλά στις 21 Απριλίου 1994 ο Τάρπλεϊ θα "σέρνεται" στο γήπεδο και ο τραγικός Ολυμπιακός θα φύγει με σκυμμένο το κεφάλι. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι η μοναδική εξιλέωση και ο Ταρπ θα βάλει την σφραγίδα του σε αυτό. Πρώτα στο ντέρμπι της κανονικής περιόδου με τον Παναθηναϊκό που θα κρίνει την πρωτιά, θα πάρει την πρωτοβουλία και με δύο τρίποντα εκτός συστήματος θα δώσει την νίκη στον Ολυμπιακό και μετά στους τελικούς με τον ΠΑΟΚ που θα κερδίσει κατά κράτος Μπέρι και Σάβιτς. Λίγες μέρες αργότερα θα κάνει το νταμπλ νικώντας στον τελικό του Κυπέλλου τον Ηρακλή. Έτσι ο Ρόι θα φύγει για δεύτερη φορά απο την Ελλάδα με ευχάριστες αναμνήσεις.

Ο στόχος που έχει θέσει είναι η επιστροφή στο ΝΒΑ. Με την αρωγή των Μάβερικς ,που για κάποιον ανεξήγητο λόγο ήταν τόσο εθισμένοι σε αυτόν όσο ο ίδιος στο αλκοόλ, θα αιτηθεί την αναστολή του αποκλεισμού του. Ο Ντέιβιντ Στερν πείθεται να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στον "άσωτο υιό" αλλά θα θέσει ανελλαστικούς όρους. Στο πρώτο παράπτωμα η ανοχή θα είναι μηδενική. Δια βίου αποκλεισμός χωρίς δικαίωμα επανένταξης. Ο Ρόι δέχεται, οι Μάβερικς συμφωνούν και υπογράφουν εξαετές συμβόλαιο 20 εκατομμυρίων δολλαρίων. Και στην αρχή φαίνεται ότι δικαιώνονται για το ρίσκο τους. Αν και θα παίξει μόνο 55 παιχνίδια λόγω μικροτραυματισμών, ο Ταρπ έχει μέσους όρους κοντά στα καλά του χρόνια στο ΝΒΑ και βοηθάει ουσιαστικά την ομάδα δείχνοντας ότι έχει αφήσει πίσω τους εφιάλτες. Αλλά ο Ρόι Τάρπλεϊ ήταν ένας γνήσιος Μάβερικ (σ.σ. Για όσους δεν γνωρίζουν, με τον όρο Μάβερικ στην Αμερική εννοούν τα αμαρκάριστα ζώα και μεταφορικά αυτόν που δεν ακολουθεί τους κανόνες, τον αντισυμβατικό) και δεν μπορούσε να ακολουθήσει το κοπάδι. Πριν το ξεκίνημα της σεζόν 95 - 96 σε αλκοτέστ που θα του γίνει οι δείκτες θα βαρέσουν κόκκινο ξεπερνώντας τα όρια. Η λιγκα που περίμενε στη γωνία παίχτες με το παρελθόν του Ρόι, θα είναι αμείλικτη. Οριστικός αποκλεισμός απο το ΝΒΑ χωρίς το δικαίωμα της έφεσης. Ο Τάρπλεϊ θα διαμαρτυρηθεί ισχυριζόμενος οτι απλά έψαχναν αφορμή για την δίωξη του. Δεν θα βρει όμως υποστηρικτές ούτε καν στην ομάδα του.

Τον Νοέμβριο του 1995 και ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο με σοβαρό πρόβλημα στο πάγκρεας, οι Μάβερικς θα προβούν στην διακοπή του συμβολαίου του χωρίς να τον αποζημιώσουν. Έτσι γράφτηκε ο επίλογος του κεφαλαίου ΝΒΑ στο βιβλίο της πολυτάραχη ζωής του Ρόι. Αντιθέτως το κεφάλαιο Ελλάδα είχε ακόμα μερικές σελίδες άγραφες. Ο Ηρακλής ήταν ο νέος προορισμός και ο Ταρπ στη χώρα που τον αγαπούσαν και του συγχωρούσαν τα παραπτώματα, έδειξε ξανά το καλό του πρόσωπο. Με τον "Γηραιό" έφτασε και στον τελικό του Κυπέλλου χάνοντας απο τον Παναθηναϊκό. Ήταν η τελευταία χρονιά που ο Τάρπλεϊ μας έδειξε έστω ψήγματα του αδιαμφισβήτητου ταλέντου του.

Τα επόμενα χρόνια περιέφερε το ταλαιπωρημένο του σαρκίο οπουδήποτε στη γη υπήρχαν πρόθυμες ομάδες να του προσφέρουν μερικές χιλιάδες δολλάρια που θα του επέτρεπαν να πληρώνει τα τεράστια χρέη του και να συντηρεί τον εαυτό του. Κύπρος, Ρωσία, Κίνα και ξανά Ελλάδα με τη φανέλα του Έσπερου γερασμένος, κουρασμένος και με καμιά τριανταριά κιλά παραπάνω, φάντασμα του εαυτού του. Η κατρακύλα του δεν θα έχει τελειωμό και θα γνωρίσει μέχρι και της φυλακής τα κάγκελα. Το 2002 θα δηλώσει επίσημα χρεοκοπία λόγω των συσωρευμένων χρεών του. Ο άνθρωπος που υπέγραψε συμβόλαια εκατομμυρίων έφτασε στο σημείο να ζει με δέκα δολλάρια την εβδομάδα και να βουλιάζει στον ωκεανό του ποτού.

Θέλει όμως να φύγει απο εκεί που πάντα ανήκε με ψηλά το κεφάλι, επειδή ήθελε αυτός και όχι επειδή τον έδιωξαν. Το 2003 ενώ είναι ήδη 39 χρονών θα ζητήσει απο το ΝΒΑ να του επιτρέψει έστω την υπογραφή δεκαήμερου συμβολαίου για να πει αντίο στα γήπεδα περήφανα. Πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα καταφέρει οι ιθύνοντες θα του ζητήσουν να επιτύχει στα drug tests για έναν ολόκληρο χρόνο. Έκπληκτοι θα δουν έναν αποφασισμένο Τάρπλεϊ να μένει καθαρός σε κάθε εβδομαδιαίο τεστ. Ενθουσιασμένος θα ζητήσει με κάθε επισημότητα την διαγραφή της ποινής του και την επιστροφή του στον μαγικό κόσμο. Τον Οκτώβριο του 2005 η λιγκα θα απαντήσει αρνητικά χωρίς να αιτιολογήσει την απόφαση της. Απλά τον απέρριψαν, αδικαιολόγητα κατά την γνώμη του Ρόι. 

Για αυτό και το 2006 επικαλούμενος ένα άρθρο του Συντάγματος για τις ίσες ευκαιρίες στην εργασία θα μηνύσει το ΝΒΑ και τους Μάβερικς ισχυριζόμενος οτι ήταν άτομο με αναπηρία. Το ποσό που διεκδικούσε ανερχόταν στο ποσό των 6 εκατομμυρίων και τελικά η υπόθεση έκλεισε το 2009 με τον Τάρπλεϊ να λαμβάνει σύμφωνα με τις φήμες κάτι ψίχουλα, λίγο πάνω απο τις 50.000 δολλάρια. Ήταν η τελευταία φορά που το όνομα του Ρόι ακούστηκε  για κάτι σχετικό με το μπάσκετ. Η επόμενη θα ήταν δυστυχώς για τον χειρότερο λόγο. Στις 9 Ιανουαρίου 2015 το συκώτι και τα υπόλοιπα ταλαιπωρημένα όργανα του παρουσίασαν ανεπάρκεια, συνέπεια των χρόνιων καταχρήσεων. Ήταν μόλις 50 χρονών και το αλκοόλ πρέπει να είχε αντικαταστήσει το αίμα στις φλέβες του.

Ο Ρόι έφυγε και πήγε εκεί που μπορούσε να κατεβάσει ελεύθερα όλο το καφάσι με τις μπύρες. Γιατί δεν κατάφερε να νικήσει τον ίδιο του τον εαυτό. Ίσως γιατί ο Θεός όταν είδε με πόσο ταλέντο τον προίκισε, για να κρατήσει τις ισορροπίες να του έστειλε και έναν κακό δαίμονα για να τον βασανίζει. Ή απλά ο δαίμονας αυτός να είχε την έννοια που του απέδιδαν οι Αρχαίοι Έλληνες, αυτή της συνείδησης. Έτσι πορεύθηκε ο Τάρπλεϊ στη ζωή του... Κατά τον δαίμονα εαυτού, πράττοντας όπως του υπαγόρευε η συνείδηση του θέλοντας να ζήσει και να πεθάνει με τον δικό του αυτοκαταστροφικό τρόπο... Άσπρο πάτο μεγάλε Ρόι.