ΣΕΡΦ ΣΒΙ (SHERF ZVI)

Γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1951. Ως παίκτης αγωνίστηκε στην Maccabi Tel Aviv για τρία χρόνια στην περίοδο 1967-70. Το 1970 ανάλαβε την ομάδα νέων της Maccabi, ενώ το 1976 θα βρεθεί στην δεύτερη ομάδα της Maccabi Tel Aviv, την Maccabi Deros (1976-78). To 1981 μετά από τρία χρόνια χωρίς ιδιαίτερη δουλειά, θα βρεθεί στην Hapoel Ramat Gan (1981-83). Και αυτός, όπως και όλες οι μεγάλες μορφές του Ισραηλινού μπάσκετ, έχουν μία κοινή ιστορία. Περιπλανιόνται σε διάφορες ομάδες σαν να κάνουν το αγροτικό τους, μέχρι να φτάσουν την Maccabi Tel Aviv. Έτσι και στην περίπτωση του Σβι.

Το 1983 θα αναλάβει τις τύχες της ομάδας του λαού. Στο πρώτο του περασμα θα μείνει εκεί για τέσσερα χρόνια (1983-87) πανηγυρίζοντας αντίστοιχα πρωταθλήματα.Ωστόσο ο χαμένος τελικός του Πρωταθλητριών το 1987 θα στοιχησει στην ομάδα αλλά και τον ίδιο. Παράλληλα την σεζόν 1986-87 είναι προπονητής και της εθνικής ομάδας Ισραήλ.

Το 1987 θα αναλάβει την Elijour Detania (1987-88), ενώ το 1988 θα επιστρέψει στο Tel Aviv (1988-89) για το δεύτερο πέρασμά του από εκεί. Για ακομη μία φορά θα πάρει το πρωτάθλημακ ια για ακόμη μία φορά θα φτάσει στον τελικό του Πρωταθητριών και θα ηττηθεί, αυτήν την φορά από την ομάδα θαύμα της Γιουγκοπλάστικα, του Κούκοτς και του Ράτζα.

Το 1989, και πάλι μετά από χαμένο τελικό, θα αναλάβει την Maccabi Rison (1989-90) και το 1990 θα επιστρέψει στο Tel Aviv για τρίτη φορά (1990-92), κατακτώντας δύο πρωταθλήματα σε δύο σεζόν. Μετά από ένα μικρό πέρασμα από την Hapoel Jerusalem το 1992, θα βρεθεί για πρώτη φορά εκτός Ισραήλ, στην Ελλάδα και τον Άρη (1992-93). Με την ομάδα της Θεσσαλονίκης, η οποία ακόμη δεν έχει συνέλθει ακριβώς από την φυγή του Νίκου Γκάλη, θα κατακτήσει το κύπελλο Κυπελλούχων στον αλησμόνητο τελικό του Τορίνο με 50-48. Κακή χρονιά για το μπάσκετ το 1993, αφού και ο τελικός του πρωταθλητριών είναι γνωστός περισσότερο για το σκληρό παιχνίδι παρά για το μπάσκετ που παίχτηκε.

Το 1993 θα επιστρέψει στο Ισραήλ, έχοντας αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει και αλλού και θα είναι εκ νέου στο Tel Aviv, αλλά αυτήν την φορά για λογαριασμό της Hapoel Tel Aviv (1993-95). Το 1995 θα ταξιδέψει για Γαλλία και Λιμόζ (1995-96) ενώ το 1996-97 θα βρεθεί στην Maccabi Tel Aviv για 4η φορά, κατακτώντας και πάλι το πρωτάθλημα. Σαν συνηθεια, μετά τα πρωταθλήματα της Maccabi ,ταξιδεύει για Θεσσαλονίκη. Αυτή τη φορά ο τυχερός είναι ο ΠΑΟΚ (1997-99) με τον οποίο θα φτάσει μέχρι τον τελικό του πρωταθλήματος το 1998. Δεν θα βγάλει βασικά την διετία ολόκληρη, αφού στα μέσα της σεζόν 1998-99 θα αλλάξει ομάδα αλλά όχι πόλη και θα αναλάβει τον Άρη (1998-99). Αυτό ήταν το δεύτερο αλλά όχι τελευταίο πέρασμά του από την Ελλάδα.

Η διετία 1999-2001 θα τον βρει και πάλι στην Hapoel Jerusalem (1999-01) ,το 2001 θα βρεθεί στην Σλασκ Βρότσλαβ (2001-02), ενώ το 2002 θα κάνει ένα πέρασμα από τον Μακεδονικό, πριν να πει οριστικά αντίο προπονητικά στην χώρα μας. Το 2002 έχει σειρά η Hapoel Elion (2002-03), το 2003 η Ντιναμό Μόσχας (2003-05), ενώ το 2007 θα κάνει το τελευταίο πέρασμά του από την Maccabi Tel Aviv (2007-08) το οποιο ήταν το 5ο (αν δεν μπερδευτήκαμε στο μέτρημα μετά από τόσα πολλά). Ακολουθεί η Σπαρτάκ Αγίας Πετρούπολης (2009-11), λίγο πριν γίνει κυρίαρχος της πόλης η Ζενίτ, με την οποία θα κατακτήσει το κύπελλο Ρωσίας. Το 2013-14 θα προπονήσει την Μακάμπι Ρισόν, ενώ το 2015-16 την Μακάμπι Ασνοντ. Με τόσο πρόσφατη την τελευταία του εμφάνιση δεν μπορούμε φυσικά να πούμε πως έχει αποσυρθεί, οπότε απλώς περιμένουμε την επόμενη εμφάνισή του στους πάγκους.

Παράλληλα με τους συλλόγους, και εκτός από το πέρασμά του από την εθνική την σεζόν 1986-87 που αναφέραμε παραπάνω, είχε άλλα δύο περάσματα από τον πάγκο της εθνικής της χώρας του τις περιόδους 1993-97 και 2005-09.