Γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1934. Έχει ύψος 1,96 και αγωνιζόταν στις θέσεις των Forward. Από πολύ νωρίς φάνηκε ότι ήταν κάτι το ξεχωριστό και στα high school θεωρούνταν ο καλύτερος παίκτης στην χώρα αν και μαύρος. Το αν και μαύρος είναι κάτι που μπορεί σήμερα να λαμβάνεται ελαφρά αλλά τότε το μπάσκετ ήταν το άθλήμα των λευκών και οι ΗΠΑ η χώρα των λευκών. Στα κολλεγιακά του χρόνια θα αγωνιστεί αρχικά με την φανέλα του Idaho (1954-55) και έπειτα με του Seattle (1956-58). Εκεί ήταν που έχτισε απόλυτα τον μύθο του και έγινε ενας από τους πιο γνωστούς παίκτες των ΗΠΑ ακόμη και αν δεν είχε μπει ακόμη στην λίγκα. Με το Seattle έφτασε μέχρι τον τελικό του NCAA το 1958 όπου και ηττήθηκε από το Kentucky με τον ίδιο να έχει 25 πόντους και 19 ριμπάουντ. Συνολικότερα στα 2 χρόνια του στο Seattle μέτρησε περί των 30 πόντων και 20 ριμπάουντ ανά αγώνα. Ναι, δεν ήταν Center, ήταν forward αλλά ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος Forward.

Το 1958 θα επιλεγεί για 2^η φορά στο draft από την ίδια ομάδα (και δεν ξέρω κανέναν άλλον που να το έχει κάνει αυτό), αφού οι Minneapolis Lakers (1958-1972) τον επέλεξαν πρώτα στον 14^ο γύρο το 1956 και έπειτα στο νούμερο 1 το 1958. Μια επιλογή που βασικό στόχο είχε να σώσει το franchise από την χρεωκοπία, αφού ο Elgin ήταν από τους παίκτες που γεμίζαν τα γήπεδα. Από την πρώτη του χρονιά έδειξε το τι μπορεί να κάνει αφού μετρησε 24,9 ποντους και οδήγησε την ομάδα στους τελικούς, όπου φυσικά ηττήθηκε. Η συνέχεια ήταν η ίδια και καλύτερη.

Μέχρι το 1963 οπότε ξεκινάει να έχει προβλήματα με το γόνατό του σκοράρει σταθερά πάνω από 30, ενώ κατεβάζει αντίστοιχα και πάνω από 15 ριμπάουντ ανά σεζόν. Στις καλύτερές του σεζόν σκοράρει 38,4 πόντους ανά αγώνα (1961-62) και κατεβάζει 19,8 ριμπάουντ (1960-61). Τον Νοέμβριο του 1960 θα σκοράρει 71 πόντους απέναντι στους Knicks, χωρίς τρίποντο, σημειώνοντας ρεκόρ ΝΒΑ ενώ στους τελικούς του 1962 θα πετύχει 61 πόντους που είναι ακόμη και σήμερα ρεκόρ τελικών ΝΒΑ. Στα υπόλοιπα της καριέρας του, θα είναι ο πρώτος που θα διαμαρτυρηθεί κατά του ρατσισμού στην λίγκα όταν δεν θα κατεβεί σε ένα παιχνίδι στο Τσαρλεστον, θα απαιτήσει δικαιώματα για τους παίκτες στο All Star Game του 1964, ενώ παραλίγο να σκοτωθεί όταν το αεροπλάνο των Lakers προσγειώθηκε σε ένα χωράφι με καλαμπόκια λόγω κακοκαιρίας. Έχει 11 All Star, 10 All NBA teams, 27,4 πόντους ανά αγώνα στην καριέρα του (23,000+), 13,5 ριμπάουντ ανά αγώνα στην καριέρα του (11,400+) και όλα αυτά ενώ στην μισή του καριέρα είναι τραυματίας αφού δεν συνήλθε ποτέ από τον τραυματισμό του στο γόνατο το 1964. Επίσης έφυγε από ομάδα πρωταθλήματος (1971-72) γιατί ένιωθε ότι την βάραινει (και η ομάδα πήρε πρωτάθλημα ενώ ο ίδιος έμεινε με 0), ενώ είναι σχεδόν χωρίς καμία αμφισβήτιση ο παικτης έχει διαμορφώσει το σημερινό ΝΒΑ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον χωρίς ποτε να του έχει αναγνωριστεί. Ήταν ένας αθλητικός παίκτης που έπαιζε ένας ένας σε μία εποχή που όλοι απλά τρέχαν πάνω κάτω, σουτάραν και δεν καρφώναν. Όπως συνηθίζουν να λένε οι παλίοι, ο Elgin και ο Russell έκαναν το παιχνίδι από οριζόντιο κάθετο, εννοώντας ότι έβαλαν την αθλητικότητα και το άλμα μέσα σε αυτό.

Αποσύρθηκε το 1971, στο ξεκίνημα της σεζόν 1971-72, λόγω των γονάτων του που δεν άντεχαν άλλο. Όχι και να λέμε και ότι και να πούμε, θα είναι πάντα ένας από τους πιο πρωτοπόρους και πιο dominant παίκτες που έπαιξαν ποτέ το άθλημα. Και ας μην πήρε τίτλο.

Άλλα κείμενα για τον Elgin Baylor στο basketbook.gr:

ELGIN BAYLOR: Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

ΟΙ LAKERS ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΑ