Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΤΑΡ

Εάν ρωτήσεις κάποιον μπασκετοφιλο της δεκαετίας του 1980, ή καλύτερα που ήταν σε θέση να δει αγώνα, να τον καταλάβει και να τον θυμάται, ποιόν αγώνα θυμάται και αυτός ο αγώνας να μην αφορά κάποια ελληνικη ομάδα, το πιο πιθανο είναι να σου πει τον αλησμόνητο τελικό του Σαπόρτα στο ΣΕΦ το 1989. Λίγο μετά το 1987 και την κατάκτηση του Παευρωπαικού, αλλά και σε μία εποχή που οι ελληνικές ομάδες και οι Έλληνες φίλαθλοι βλέπαν τους τελικούς από το κυάλι, είδανε να διαδραματίζεται μπροστά τους ο καλύτερος τελικός Ευρωπαικής διοργάνωσης στην ιστορία.

Ανιμέτωπες ήταν δύο ομάδες με Μεσογγειακό αέρα, η Ισπανική Ρεάλ και η Ιταλική Καζέρτα. Δύο ομάδες που η κάθε μία είχε στις τάξεις της έναν θρύλο του αθλήματος για να την πάρει από το χέρι και να την οδηγήσει στην «γη της επαγγελίας». Η Ρεάλ του Ντράζεν Πέτροβιτς για να φτάσει μέχρι τον τελικό έπρεπε πρώτα να περάσει το εμπόδιο της πρώην ομάδας του Ντράζεν, της Τσιμπόνα, σε μία επανάληψη του τελικού του Κυπέλλου Κόρατς του 1988 όταν και παλι η Ισπανική ομάδα είχε επικρατήσει. Ενώ η Ιταλική ομάδα, του τεράστιου Όσκαρ Σμιντ έπρεπε – ερχόμενη ως δεύτερη από την φάση των ομίλων – να αποκλείσει την Ζαλγκίρις των Σαμπόνις και Κουρτινάιτις, του «θαύματος της φυσης» και του μοναδικού παίκτη που έχει συμμετάσχει ποτέ σε διαγωνισμό τριπόντων ΝΒΑ αν και δεν έπαιξε ποτέ στην λίγκα. Αμφότερες λοιπόν αναδείχθηκαν νικήτριες στα ζευγάρια τους και έτσι δώσαν ραντεβού για να ξεκαθαρίσουν μία και καλή τους λογαριασμούς τους, σε ουδέτερο έδαφος, και μάλιστα σε ένα στάδιο που αναφέρεται σε Ειρήνη και Φιλία στην Ελλάδα. Οι δυο διεκδικητές του τίτλου είχαν βρεθεί αντιμέτωποι ήδη δύο φορές στην φάση των ομίλων με την Ρεάλ να κερδίζει και τις δύο μονομαχίες. Και αν σκεφτούμε λίγο τις ομάδες που έπαιζαν στον θεσμό – δεύτερος θεωρητικά τη τάξει- μπορούμε να πούμε ότι το Κυπελλούχων της εποχής ήταν μία πολύ καλή διοργάνωση.

Στις 14 Μαρτίου λοιπόν, το ΣΕΦ ήταν κατάμεστο από 12,000 ανθρώπους, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν Έλληνες, ενώ αντίστοιχα καρφωμένοι στις οθόνες τους ήταν και μερικές εκατονταδες ακόμη τηλεθεατές. Από την πρώτη στιγμή που ο άρχων της αναμέτρησης, Κώστας Ρήγας, έκανε το τζάμπολ φάνηκε ότι δεν πρόκειται για ένα απλο και καθημερινό παιχνίδι. Ο ρυθμός ήταν πάρα πολύ γρήγορος, ενώ οι δύο σταρ των ομάδων είχαν πάρει πολύ προσωπικά την υπόθεση. Βασικός βοηθός του Ντράζεν στο σκοράρισμα ήταν ο Μπιριούκοφ, ενώ σιγοντάριζαν ο «δικός μας» Τζόνι Ρότζερς και οι Φερνάντο Μάρτιν. Από την άλλη, ο μεγάλος Όσκαρ, βρήκε άξιο συμπαραστάτη τον «μετρ των χαμένων τελικών» Νάντο Τζεντίλε ενώ την τετράδα των σκόρερ της ομάδας συμπληρωναν ο Σάντρο Ντ Ανιέλο καθώς και πρώτος Ευρωπαίος που έχει παίξει ποτέ στο ΝΒΑ,  Γκιόργκι Γκλούτσκοφ . Τα τρίποντα διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι ομάδες συμβάδιζαν στο σκορ μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο, όταν ο Κώστας Ρήγας αρνήθηκε να σφυρίξει φάουλ υπέρ του Τζεντίλε ( Οι Ιταλοί διαμαρτύρωνται μάλλον δικαιολογημένα γι αυτό), με αποτέλεσμα η κανονική διάρκεια του αγώνα να λήξει με 102-102. Η «Βασίλισσα» στο έξτρα πεντάλεπτο ήταν πιο ψύχραιμη και κατάφερα να κατακτήσει κύπελλο Κυπελλούχων (ή Σαπόρτα εάν το προτιμάτε) για δεύτερη φορά στην ιστορία της, αλλά και να κατακτήσει έναν Ευρωπαικό τίτλο για 2^η συνεχόμενη χρονιά, μετά το Κόρατς του 1988 με τον ταμπλο του γηπέδου να δείχνει στο τέλος 117-113. Στα ατομικά στατιστικά, οι δύο σταρ φρόντισαν να κεράσουν με περίσσειο θέαμα του παρευρισκομένους με τον Ντράζεν να σταματάει στους 62 πόντους με 14/15 βολές, 12/14 δίποντα και 8/16 τρίποντα σε 45 λεπτά συμμετοχής, ενώ ο μεγάλος Βραζιλιάνος σημείωνε 44 πόντους με 16/17 βολές, 5/19 δίποντα και 6/17 τρίποντα . Ντράζεν-Όσκαρ λοιπόν σημειώνατε άσσο, αλλά αυτός που πραγματικά κέρδισε εκείνο το βραδυ ήταν το μπασκετ αφού το θέαμα που προσέφερε ο αγώνας ήταν μοναδικό. Μόλις 4 χρόνια μετά, στον τελικό μίας άλλης διοργάνωσης, θα έκανε την εμφάνισή του το ολοκληρωτικό αμυντικό μπάσκετ της Λιμόζ για να παγώσει τον ρυθμό και την επίθεση του Ευρωπαικού μπάσκετ για σχεδόν μία δεκαετία. Αλλά αυτό είναι μία τελείως άλλη ιστορία.

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ - ΣΝΑΪΝΤΕΡΟ ΚΑΖΕΡΤΑ 117-113
ΗΜΙΧΡΟΝΟ: 60-57, ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 102-102
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ (Σάινθ): Πέτροβιτς 62 (8), Μπιριούκοφ 20 (4), Ρότζερς 14, Αντ.Μαρτίν 2, Φερν.Μαρτίν 11, Γιορέντε, Ρομάι 4, Καργκόλ 4.
ΣΝΑΪΝΤΕΡΟ ΚΑΖΕΡΤΑ (Μαρκελέτι): Τζεντίλε 34 (5), Εσπόζιτο 2, Σμιντ 44 (6), Ντελ Άντζελο 18 (1), Γκλούτσκοφ 13, Βιτιέλο, Ρίτζο, Πολεζέλο, Τούφανο, Μποζέλι 2.