ΦΟΡΝΤ ΑΛΦΟΝΣΟ

Γεννημένος στις 31 Όκτωβρίου του 1971, ο βραχύσωμος Shooting Guard, από την πρώτη του κιόλας χρονιά στο κολλέγιο έκανε σαφείς τις προθέσεις του και αυτές δεν ήταν άλλες απο το να βομβαρδίζει το αντίπαλο καλάθι με ασταμάτητο ρυθμό(σαν freshman είχε 29.9 πόντους μ.ο). Και συνέχισε με παρόμοιους ρυθμούς και τα επόμενα χρόνια. Σήμερα, 12 χρόνια μετά τον πρώιμο θάνατό του μπορούμε πλέον με σιγουριά να πούμε ότι λίγοι μπόρεσαν να το κάνουν με τόση συνέπεια όση αυτός. Ευτύχησε και κατάφερε ταυτόχρονα στην καριέρα του να θεωρείται ένας απο τους κορυφαίους σκόρερ τόσο στην ιστορία του κολλεγιακού πρωταθλήματος (είναι μέσα στην πρώτη 5αδα θαρρώ), όσο και στην ιστορία του Ευρωπαικού μπάσκετ, καθώς προς τιμήν του το βραβείο του πρώτου σκόρερ της Ευρωλίγκα ονομάζεται βραβείο “Αλφόνσο Φορντ”.

     Στο ελληνικό κοινό έγινε γνωστός την σεζόν 1996-97 όταν και αγωνίστηκε στους “στρατηγούς” του Παπάγου, ως φυσικό επακόλουθο ο Φορντ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος οδηγώντας την ομάδα του στην 7η θέση και την έξοδο στην Ευρώπη. Παρ' όλα αυτά το καλοκαίρι ο Παπάγου έσπασε το συμβόλαιό του προκειμένου ο Φορντ να ξεκινήσει τη θεραπεία του. Μιλάμε δηλαδή για το καλοκαίρι του 1997, οπότε και ο Αμερικανός ήδη γνωρίζει αλλά και αντιμετωπίζει την λευχαιμία. Φυσιολογικά ο Φορντ χάνει την επόμενη σεζόν, ωστόσο επιστρέφει τη μεθεπόμενη , δηλαδή την περίοδο 1998-99, ως παίκτης του Σπόρτινγκ αυτήν την φορά , αφού στα Πατήσια έψαχναν για έναν παίκτη αντάξιο του Μίτσελ Γουίγκινς για να τους διατηρήσει στην καλή του πορεία. Ο Φορντ δεν θα τους διαψεύσει και θα δείξει ότι δεν επηρεάζεται από μια ασθένεια που θα είχε κλείσει σπίτι τους περισσότερους κοινούς θνητούς. Την αμέσως επόμενη χρονιά ο Φορντ εξαργυρώνει τις καλές του εμφανίσεις με τον Σπορτινγκ (πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 22.7 πόντους μ.ο.) και μεταπηδάει στο Περιστέρι όπου και του δίνεται η ευκαιρία για πρώτη φορά να αγωνιστεί στις ευρωπαικές διοργανώσεις, μια πρόκληση που για ακόμη μια φορά δεν φάνηκε να τον πτοεί. Το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας για τον Αμερικανό είναι ο τίτλος του πολυτιμότερου παίκτη της Α1 για την σεζόν 2000-01 αλλά και αυτόν του πρώτου σκόρερ της Ευρωλίγκα την ίδια χρονιά με μ.ο, 26 πόντους, ενώ για τρίτη συνεχόμενη χρονιά αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ στο ελληνικό πρωτάθλημα με 24.1 πόντους μ.ο. Την επόμενη χρονιά μεταπηδάει στον Ολυμπιακό και για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωλίγκα γίνεται το repeat, καθώς ο Φορντ αναδικνύεται εκ νέου πρώτος σκόρερ (2 φορές μετρόυσε ήδη ο Νίκος Γκάλης αλλά όχι συνεχόμενες καθώς την σεζόν 1992-92 πρώτος σκόρερ ήταν ο Zdravko Radulovic). Τις δύο επόμενες σεζόν ο Φορντ θα βρεθεί στην Ιταλία για λογαριασμό της Σιένα ( καλύτερη 5αδα της Ευρωλίγκα) και Σκαβολίνι αντίστοιχα, στην οποία και κλείνει την καριέρα του.

     Το καλοκαίρι του 2004 ανακοινώνει στο ευρύ κοινό ότι σταματάει το μπάσκετ λόγω της ασθένειας του, την οποία λίγοι γνώριζαν μέχρι τότε, ενω δύο περίπου βδομάδες μετά θα νικηθεί οριστικά από αυτήν. Ο Αλφόνσο Φορντ πεθαίνει στις 4 Σεπτεμβρίου του 2004, σε ένα νοσοκομείο του Μέμφις από λευχαιμία. Ο θρύλος του ωστόσο συνεχίζει να ζει και μετά τον θάνατο του. Το 2004 η Ευρωλίγκα, προς τιμήν του Φορντ, ονόμασε το βραβείο του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης σε «Βραβείο Αλφόνσο Φορντ» λογικό κατά μία έννοια αφού ο Φορντ είναι πρώτος σκόρερ σε μέσο όρο (22.22) και σε πόντους ανά λεπτό (0.66), όλων των εποχών στην διοργάνωση. Προς τιμήν του το 2012 ο Παπάγου απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο 9 την οποία φορούσαν όλοι οι συμμετέχοντες στον αγώνα των «Στρατηγών» με τους επιλέκτους . Στις πλέον συγκινητικές στιγμές ,ο γιος του Αλφόνσο Φορντ, ο Αλφόνσο Φορντ Τζούνιορ βραβεύει τον πρώτο σκόρερ της Ευρωλίγκα για την σεζόν 2015-16, Νάντο Ντε Κολό, με το βραβείο που φέρει το όνομα του πατέρα του.