1955: Γεννιέται ο James Edwards. Ένας ψηλός με σχεδόν 20 χρόνια καριέρα στο ΝΒΑ και τρία πρωταθλήματα. Σε ένα εκ των οποίων μάλιστα - με τους Pistons το 1990 - ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας.
Παρακαλώ περιμένετε...
by TheBasketbook
Όταν ακούμε την φράση what if, για κολλεγιακούς παίκτες, ανάμεσα στα ονόματα του Maurice Stokes και το Landon Turner, ή ακόμη και του Len Bias, σπάνια ακούγεται ένα περισσότερο άγνωστο όνομα, αυτό του Sherman White. Γεγονός εάν το σκεφτείς απόλυτα λογικό καθώς μιλάμε για έναν παίκτη που ήταν απόλυτα dominant στο NCAA των 40-50ς και που ως what if δεν τον χαρακτήρισε μία τραγική ιστορία με την έννοια των προβλημάτων υγείας, αλλά αντίθετα μία ιστορία που έχει να κάνει με τον συνδιασμο των κακών επιλογών του και της κακής του τύχης. Εάν φυσικά μπορούμε να εισάγουμε την τύχη όπου υπάρχει η δυνατότητα επιλογής του να μην γίνεις έστω και την ύστατη στιγμή μέλος ενός παράνομου κύματος στησίματος αγώνων.
Ο Sherman White στο κολλέγιο ήταν ένας πολύ καλός παίκτης. Για την ακρίβεια ήταν ένας σταρ, σε μία εποχή που οι σταρ στο κολλεγιακό μπάσκετ δεν μπορούμε να πούμε ακριβώς ότι υφίσταντο. Μετά από μία freshman χρονιά, στην δεύτερή του σεζόν ξεχώριζε σαν την μύγα μέσα στο γάλα φορώντας την φανέλα του Long Island University. Σε αυτήν την σεζόν μέτρησε περί των 22 πόντων σε ένα μπάσκετ τελείως διαφορετικό από το σημερινό. Τα βραβεία και η αναγνώριση ξεκίνησαν να έρχονται με γοργούς ρυθμούς και όταν την τρίτη του σεζόν εκτόξευσε τα νούμερά του κοντά στους 28 πόντους ανά αγώνα, η επιλογή του ως territorial pick (Οι ομάδες τότε είχαν την επιλογή να πάρουν έναν παίκτη από την πολιτεία τους πέρα από την καθιερωμένη σειρά του draft και ουκ ολίγοι παίκτες έχουν επιλεγεί κατ αυτόν τον τρόπο όπως οι Tom Heinsohn, Oscar Robertson, Guy Rodgers και φυσικά ο Wilt Chamberlain) από τους New York Knicks θεωρούνταν κάτι παραπάνω από δεδομένη. Όμως οι επιλογές που είχε ήδη κάνει στην ζωή του και η μοίρα είχαν λίγο διαφορετικά σχέδια για τον ταλαντούχο νεαρό.
Ήδη από το 1950, ο Sherman είχε αντιληφθεί ότι οι συμπαίκτες του σε κάποια παιχνίδια του δίναν εσκεμμένα λάθος πάσες και είχαν απόδοση που του φαινόταν περίεργη. Σύντομα κατάλαβε ότι πολλοί παίκτες από την ομάδα του, με κορυφαίο τον Eddie Gard, στήνανε τα παιχνίδια της ομάδας τους για να βγάλουν χρήματα για να στηρίξουν τις οικογένειές τους. Ο Sherman στην αρχή ήταν τελείως εκτός από το παιχνίδι, όμως στην πορεία έγινε από τους τελευταίους παίκτες του LIU που συμμετείχε στο στήσιμο. Στις 18 Φεβρουαρίου του 1951 έγιναν οι πρώτες συλλήψεις για την υπόθεση, ενώ ο White συνελήφθη δύο μέρες μετά. Στην ακροαματική διαδικασία αποδείχθηκε πως η ομάδα του είχε συμμετάσχει σε παράνομο στοιχηματισμό και «στήσιμο» 7 αγώνων με τον ίδιο να έχει συμμετάσχει εν τέλει σε 2 από αυτούς τους αγώνες. Καταδικάστικε σε φυλάκιση 12 μηνών στην διαβότητη φυλακή των κακών της Νέας Υόρκης, το Riker Island, και του απαγορεύτηκε φυσικά η συμμετοχή στο draft. Το LIU αποκλείστηκε από όλες τις διοργανώσεις για την 6ετία 1953-1959.
Φυσικά μετά από αυτό το γεγονός, η ζωή του πήρε τελείως διαφορετικη τροπή. Ασχολήθηκε με το μπάσκετ μόνο ερασιτεχνικά, στο τότε πρωτάθλημα του ΕΒΑ (μετέπειτα CBA) του οποίου μάλιστα βγήκε και MVP το 1955 κάπου ανάμεσα στην δουλειά του σε συνεργεία και ως έμπορος οινοπνευματοδών ποτών. Σήμερα, ενώ έχει πεθάνει από το 2011, θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους παίκτες μπάσκετ για τους οποίους δεν θα ακούσουμε ποτέ. Το ξέρουμε εδώ στο basketbook βάζουμε πολλούς σε αυτήν την λίστα αλλά μας αρέσει να ψάχνουμε. Άλλωστε μετά από κάποιες δηλώσεις που ακούστηκαν πρόσφατα για την αμφισβίτηση μερικων πρωταθλημάτων των Lakers που ήρθαν όταν ακόμη ήταν μία ομάδα από την Μινεάπολη (όπου έχει στην πραγματικότητα λίμνες), ίσως κολλάει και η άποψη του «DraftReview» το οποίο υποστηρίζει πως «ο Sherman White ήταν ίσως ο καλύτερος παίκτης κολλεγίου στην ιστορία της Νέας Υόρκης, και πως εάν εν τέλει είχε επιλεγεί σε εκείνο το draft του 1951 ως territorial pick πιθανότατα οι Knicks να είχαν σταματήσει τον Mikan και την παρέα του από το να κατακτήσουν μερικά παραπάνω πρωταθλήματα.» Ποτέ δεν θα μάθουμε, άλλωστε αυτή είναι και η γοτεία των what if….