ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΜΠΑΝΕ

Το γοερό κλάμα του στο παρκέ του Παλε ντε Μπολιε της Ναντ, έχει σημαδέψει την μπασκετική ιστορία του ΠΑΟΚ. Αυτός έκανε τα πάντα για να φέρει ξανά το Κυπελλούχων στη Θεσσαλονίκη, ήθελε να πάρει τη ρεβάνς για το λάθος του πατέρα του στο ίδιο γήπεδο σχεδόν είκοσι χρόνια πριν. Γύρισε μόνος του την διαφορά των 17 πόντων υπέρ της Ρεάλ, είχε αποφασίσει μέσα του πως ο,τι και να γίνει δεν θα έπεφτε αμαχητί.

Όταν όλος ο ΠΑΟΚ έμοιαζε πελαγωμένος, οι συμπαίχτες του έψαχναν αυτόν μόνο μέσα στο γήπεδο γιατί ήξεραν πως ήταν ο μόνος που μπορούσε να τραβήξει το κάρο απο τη λάσπη. Με μάτι που γυάλιζε, με κατάθεση ψυχής και μπόλικο μπασκετικό τσαμπουκά, ανάγκασε τον Λιουκ να αλλάξει πέντε παίχτες πάνω του μήπως τον σταματήσει και τους ξένους δημοσιογράφους να προφέρουν συνεχώς το όνομα του. Το παιχνίδι γυρίζει, αυτός μόνος του το έχει φέρει στο ένα σουτ.

Ο ΠΑΟΚ όμως είναι ακόμα απο κάτω, υπολείπεται τρεις πόντους.Ταιμ άουτ, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σε ποιον θα πάει η μπάλα. Σκηνή πρώτη, περνάει τη σέντρα με τον Γιορέντε "βδέλλα" πάνω του. Πάει δεξιά πάει αριστερά. Έρχεται στο κέντρο, τα δευτερόλεπτα περνούν. Αρχίζει να ντριπλάρει, τα πόδια του σχεδόν μπερδεύονται. Ο χρόνος τελειώνει, είναι ακόμα πολύ μακριά στα 9 μέτρα..." Μα τι κάνεις ρε Μπαν...Ναι ρε, το κάρφωσε ο π@&ης!!!!!!! " 63 όλα... Σκηνή δεύτερη, ο Σιμπσον αστοχεί στη βολή ο Φασούλας στο ριμπάουντ, υπάρχει χρόνος για επίθεση αλλιώς παράταση... Σκηνή τρίτη, τα μακριά χέρια του Ρικι Μπράουν κλέβουν την πάσα και σουτάρουν εύστοχα στο καλάθι του ΠΑΟΚ.... Σκηνή τέταρτη, σωριασμένος στο παρκέ να κλαίει με λυγμούς και μαζί του ολόκληρος ο ασπρόμαυρος λαός.

Ο άνθρωπος με το κρύο αίμα καταρρέει, γίνεται τραγικός ήρωας και ζεί την απόλυτη κάθαρση. Ολόκληρη η κοσμοθεωρία του για το μπάσκετ άλλαξε μέσα σε δευτερόλεπτα εκείνο το βράδυ. Εκεί ωρίμασε, ηρέμησε, επαναπροσδιόρισε και ιεράρχισε τις αξίες του. Η πληγή που άνοιξε το καλάθι του Μπράουν, με τον καιρό έκλεισε. Έμεινε μόνο μια χαρακιά για να του θυμίζει πως όσο πιο μεγάλο ήταν το ματς, τόσο μεγαλύτερος ήταν και αυτός. Ήταν απλά ο Μπάνε...