ΣΑΝ ΑΕΤΟΣ ΜΕ ΑΝΟΙΓΜΕΝΑ ΤΑ ΦΤΕΡΑ

Ήταν ξανά Μάρτιος. Αυτή τη φορά 17 και όχι 26 όπως το 1975. Ξανά στο ίδιο γήπεδο το Παλέ ντε Μπολιέ της Ναντ ξανά για την ίδια διοργάνωση, το Κύπελλο Κυπελλούχων. Με το νούμερο 7 στην πλάτη, στο παρκέ βρισκόταν όπως και τότε ένας Πρέλεβιτς. Με την ασπρόμαυρη φανέλα του ΠΑΟΚ και όχι με την κόκκινη του Ερυθρού Αστέρα. Με αντίπαλο την Ρεάλ του Αντόνιο Μαρτίν  αντί για την Σπαρτάκ Λενινγκραντ του Αλεξάντερ Μπέλοφ. Δυστυχώς όμως για τους Πρέλεβιτς, η ιστορία θα ξαναγραφόταν με τον ίδιο δραματικό τρόπο. Σαν τον πατέρα του, τον Μίσκο, ο Μπάνε θα έχανε το τρόπαιο παρόλη την προσωπική του υπέρβαση. Το γοερό του κλάμα στο παρκέ είναι μία απο τις πιο δυνατές εικόνες των μπασκετικών 90s. Εκείνη τη στιγμή  ο "Τίγρης" έβγαλε στο γήπεδο την ψυχή του. Αυτή που κατέθετε στον ΠΑΟΚ για δέκα ολόκληρα χρόνια (με ένα μικρό διάλειμμα).

Ο Μπάνε λοιπόν, που δεν γεννήθηκε Έλληνας αλλά αγάπησε τη χώρα μας. Που ανδρώθηκε στον Ερυθρό Αστέρα αλλά έγινε σημαία του Δικέφαλου και ήρωας της εξέδρας. Αυτός που σημάδεψε την εκθρόνιση του "Αυτοκράτορα" και δε δίστασε να παίξει μπουνιές με τον "Γκάνγκστερ". Που το όνομα του έγινε σύνθημα δονώντας το Παλέ ντε Σπορ. Γιατί δεν κρύφτηκε ποτέ όντας  παρών και ηγέτης σε κάθε μεγάλη στιγμή του ΠΑΟΚ. Της ομάδας των μεγάλων ελπίδων, της ομάδας των χαμένων ευκαιριών. Γιατί ούτε ο Μπανε, ούτε ο Δικέφαλος κατέκτησαν τους τίτλους που πιθανόν άξιζε ο σύλλογος αναλογικά του σπουδαίου μπάσκετ που έπαιξαν στα χρυσά χρόνια του ελληνικού πρωταθλήματος, χρόνια γεμάτα από ντέρμπι και επεισοδιακά παιχνίδια.

Σε ένα τέτοιο επεισοδιακό παιχνίδι, ο Πρελεβιτς γνωρίστηκε με την ομάδα της ζωής του. Στις 13 Ιανουαρίου 1988 ο ΠΑΟΚ παίζει στο Βελιγράδι με τον Ερυθρό Αστέρα για την 5η αγωνιστική των ομίλων του Κόρατς. Ο αγώνας έμεινε στην ιστορία για τη φοβερή μπουνιά του Κόρφα που ξάπλωσε  τον Ράντοβιτς και το "πέσιμο" του αλησμόνητου Μπόμπαν Γιάνκοβιτς στον  "Τεν Τεν". Ο Μπανε δεν συμμετείχε στα επεισόδια αλλά ήταν ο κύριος λόγος της ήττας του Δικέφαλου. Ο Βεζυρτζής "ερωτεύτηκε" τον παίχτη και χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες του θα καταφέρει να τον φέρει στη Θεσσαλονίκη. Αρχικά ο Μπανε δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής και έπρεπε να περιμένει για την έκδοση ελληνικού διαβατηρίου. Με τις γνωστές διαδικασίες ελληνοποίησης που χρησιμοποίησε ως πρώτος διδάξας ο συμπολίτης, ο Πρελεβιτς θα κάνει ντεμπούτο με την ασπρόμαυρη φανέλα στις 23 Αυγούστου 1988 στη φιλική αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό. Και από εκεί και πέρα θα σήκωνε στους ώμους του το βαρύ φορτίο της προσπάθειας να ρίξει από τον θρόνο του τον Άρη. Συγχρόνως θα βοηθούσε τον ΠΑΟΚ να φτιάξει ένα σεβαστό  όνομα στην Ευρώπη.

Οι μάχες με τον "Αυτοκράτορα" θρυλικές, καταγεγραμμένες για πάντα στις σελίδες της μπασκετικής Βίβλου  της χώρας μας. Κάθε χρόνο οι τελικοί ήταν υπόθεση μεταξύ αυτών των δύο. Η Θεσσαλονίκη ζούσε για αυτά τα παιχνίδια που είχαν έναν παλμό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την σημερινή εποχή. Ο νικητής ήταν ο βασιλιάς. Ο χαμένος; Δεν έβγαινε απο το σπίτι του. Και μέχρι το 92 ο χαμένος ήταν συνήθως ο ΠΑΟΚ. Το βάπτισμα του πυρός για τον Μπράνισλαβ θα έρθει στον δεύτερο γύρο της περιόδου 88-89. Λίγο πριν, τον Νοέμβριο, είχε νιώσει ως θεατής τη "λάβα" από τους οπαδούς και των δύο ομάδων στον αγώνα που σήμανε το τέλος του αήττητου σερί των 80 συνεχόμενων νικών του Άρη. Η κατάληξη όμως στο τέλος της χρονιάς ήταν η γνωστή. Πρωτάθλημα και Κύπελλο στους Αρειανούς. Όπως γνωστό σίγουρα του  φάνηκε το σκηνικό στο Βελιγράδι με με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά τον τρελλόΤζόνι Νιούμαν. Στις 8 Νοεμβρίου 1988, ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε ξανά τον Ερυθρό Αστέρα στη ρεβάνς της νίκης του με 10 πόντους στο Αλεξάνδρειο. Το παιχνίδι πήγαινε μια χαρά για τον Δικέφαλο μέχρι το 28ο λεπτό. Σε εκείνο το σημείο της αναμέτρησης ο Ιταλός διαιτητής Γκρόσι και ο Ρώσος Μουχλίν αρχίζουν να σφυρίζουν έδρα 100-0!!!!!! Μέσα σε λίγα λεπτά ο ΠΑΟΚ έχασε με 5 φάουλ διαδοχικά Μάικ Τζόουνς, Σταυρόπουλο, Φασούλα και τον ίδιο τον Πρελεβιτς. Τελικά κατάφερε να πάει  το ματς στην παράταση όπου συνεχίστηκε η σφαγή. Σε ένα τζάμπολ ο Ιταλός θα σφυρίξει παράβαση στον Μέλις και ποιος είδε τον Νιούμαν και δεν τον φοβήθηκε. Μαινόμενος θα επιτεθεί στον διαιτητή με μία σπρωξιά που τον ξαπόστειλε στα δύο μέτρα (να αγιάσει το χεράκι σου ρε Τζόνι ). Φυσικά ο ΠΑΟΚ έχασε τον αγώνα και αποκλείστηκε. Η ομάδα όμως είχε δυνατότητες και αυτό φάνηκε στην πορεία. Ο Μπανε αναγνωρίζεται πια από όλους ως ηγέτης. Ο σύλλογος βλέπει τον άνθρωπο που μπορεί να σταθεί ως αντίπαλο δέος του Γκάλη και να τον οδηγήσει σε πρωτόγνωρα μεγαλεία.

Ο ΠΑΟΚ σιγά αλλά σταθερά χτίζει το ευρωπαϊκό του προφίλ και ο Πρελεβιτς είναι η κυριότερη αιτία. Διαβαίνοντας το κατώφλι της δεκαετίας του 90, ο "Τίγρης" και ο Δικέφαλος θα ζήσουν τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία του μπασκετικού τμήματος. Θα φτάσουν μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων όπου τη πορεία προς τον τελικό θα ανακόψει η Βίρτους Μπολόνια του Ετόρε Μεσίνα και του "Σούγκαρ" Ρέυ Ρίτσαρντσον. Στο πρωτάθλημα; Η ίδια ταινία. Ο Άρης δεν εκτροχιαζόταν με τίποτα και ο ΠΑΟΚ έβλεπε την πλάτη του. Ο Βεζυρτζής θα δώσει το χρίσμα στον Σάκοτα και θα φέρει στην ομάδα τον κορυφαίο ξένο που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της, τον Κεν Μπάρλοου και εν μέρει θα δικαιωθεί. Στις 26 Μαρτίου 1991 στο Πατινουάρ ντε Βερνέ της Γενεύης, ο "Τίγρης" θα τραβήξει 31, ο Κεν θα παίξει και για τον αποβληθέντα Φασούλα και ο μεγάλος ΠΑΟΚ θα υποτάξει με τελικό σκόρ 76-72 τη μαχητική Σαραγόσα. Η Γενεύη και η μισή Θεσσαλονίκη "κάηκε" εκείνο το βράδυ. Ήταν το πρώτο τρόπαιο για το ελληνικό μπάσκετ μετά απο 23 ολόκληρα χρόνια.

Όλοι στον ΠΑΟΚ πια πιστεύουν ότι έφτασε και η ώρα του πρωταθλήματος. Ο Άρης έχει μπει στα χρόνια της κρίσης και ο Ιωαννίδης έχει πηδήξει απο το τρένο. Αλλά ο "Αυτοκράτορας" δεν θα παραδώσει εύκολα τα σκήπτρα. Ίσως στην πιο δραματική σειρά τελικών της Α1, ο ΠΑΟΚ θα χάσει δύο δικά του παιχνίδια από δικά του λάθη. Ενώ θα καταφέρει να ισοφαρίσει τη σειρά σε 2-2 (οι ομάδες τότε μετέφεραν τα αποτελέσματα της κανονικής περιόδου και ο τίτλος κρινόταν στις τέσσερις νίκες) στο τρίτο ματς ένα κλέψιμο του Αγγελίδη και το τρίποντο του Δράκου θα δώσουν τη νίκη στον Άρη, ενώ το ίδιο χιτσκοκικό ήταν και το φινάλε του τέταρτου αγώνα. Ο Φασούλας θέλει να πασάρει στον Μπανε αλλά η μπάλα θα βγει έξω. Λίγο πριν την εκπνοή ο Μπραντ Σελερς θα σκοράρει παίρνοντας ταυτόχρονα και το φάουλ. Η εύστοχη βολή θα δώσει το έναυσμα για τρελά πανηγύρια στη μία πλευρά του Παλέ ντε Σπορ και για ανελέητο ξύλο στο παρκέ μεταξύ Γκάλη και Πρελεβιτς.

Τελικά ο ΠΑΟΚ θα φτάσει στην πηγή την επόμενη χρονιά. Η έλευση του Ιβκοβιτς μόνο καλό θα κάνει στον Μπανε. Αποτελεί τεράστιο επιθετικό όπλο στη φαρέτρα του "Ντούντα" που φυσικά το εκμεταλλευεται κατά κόρον. Παρόλο που στον αγώνα της 21ης Δεκεμβρίου 1991 ο Ίβκοβιτς σε ένα από τα πιο θρυλικά ταιμ άουτ, δίνει την εντολή στον Μπουντούρη η μπάλα να φτάσει με μακρινή πάσα στον Μπάρλοου. Και θα ακουστεί η γνωστή ατάκα "Αν ντε μπορεί Κεν να πάρω εγκω μπάλα"; Τελικά την μπάλα την πήρε αυτός, και κάνοντας τρία, δεκατρία, εκατόν είκοσι τρία (τι σημασία έχει πια) βήματα, υπό την πίεση του Σούμποτιτς  θα φτάσει στη σέντρα και θα την πετάξει προς το καλάθι του Άρη. Ταμπλό και μέσα η ιστορία έγραψε, ο Μπανε έγινε σημαιοφόρος της αποκαθήλωσης του "Αυτοκράτορα". Με τον ίδιο τρόπο θέλησε να εκτελέσει και τη "Βασίλισσα" Ρεάλ στον τελικό της Ναντ. Το σκορ είναι στο 60-63 υπέρ των Μαδριλένων, ο "Τίγρης" έχει ήδη 26 πόντους με 5 τρίποντα γυρνώντας μόνος του το παιχνίδι από το 45-28 των αρχών του ημιχρόνου. Ταιμ άουτ, δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία σε ποιον θα πάει η μπάλα. Σκηνή πρώτη, περνάει τη σέντρα με τον Γιορέντε "βδέλλα" πάνω του. Πάει δεξιά  πάει αριστερά. Έρχεται στο κέντρο, τα δευτερόλεπτα περνούν. Αρχίζει να ντριπλάρει, τα πόδια του σχεδόν μπερδεύονται. Ο χρόνος τελειώνει, είναι ακόμα πολύ μακριά στα 9 μέτρα..." Μα τι κάνεις ρε Μπαν...Ναι ρε, το κάρφωσε ο π@&ης!!!!!!! "  63 όλα... Σκηνή δεύτερη, ο Σιμπσον αστοχεί στη βολή ο Φασούλας στο ριμπάουντ, υπάρχει χρόνος για επίθεση αλλιώς παράταση... Σκηνή τρίτη, τα μακριά χέρια του Ρικι Μπράουν κλέβουν την πάσα και σουτάρουν εύστοχα στο καλάθι του ΠΑΟΚ.... Σκηνή τέταρτη, ο Μπάνε σωριασμένος στο παρκέ να κλαίει με λυγμούς και μαζί του ολόκληρος ο "ασπρόμαυρος" λαός.

Λίγους μήνες μετά τα δάκρυα της λύπης θα γίνουν δάκρυα χαράς. Ο Δικέφαλος μετά την περιπλάνηση στους ωκεανούς των χαμένων πρωταθλημάτων θα βρει τον δρόμο για την Ιθάκη. Τι και αν ο μνηστήρας δεν ήταν πια ο Άρης αλλά ο αναγεννημένος Ολυμπιακός; Ο ΠΑΟΚ ήταν πρωταθλητής και αυτό δεν άλλαζε. Άπαντες στον σύλλογο πίστευαν στην αρχή μίας νέας δυναστείας. Και επιθυμία τους ήταν να το επιβεβαιώσουν με το τρόπαιο του Πρωταθλητριών. Ο Βεζυρτζής θα βάλει ξανά βαθιά το χέρι στην τσέπη και θα φέρει στην Ελλάδα τον Κλιφ Λέβινγκστον. Μετά απο ένα στάδιο προσαρμογής στα θέλω του Ίβκοβιτς και αφού ο "τίμιος" Κεν δεχτεί να τραβηχτεί στο 3 για να μην "τρακάρουν" με τον Κλιφ, ο ΠΑΟΚ θα παίξει τρομερό μπάσκετ και θα φτάσει στο Φάιναλ Φορ της Αθήνας ως απόλυτο φαβορί. Τα γεγονότα γνωστά, τα έχουμε ξαναγράψει. Ο Δικέφαλος "αυτοκτόνησε" και τα όνειρα για τον ευρωπαϊκό θρόνο έγιναν εφιάλτες με θύτη τον Ραγκάτσι. Ο ΠΑΟΚ δεν συνήλθε ποτέ από το στραπάτσο του ΣΕΦ και ο Ολυμπιακός που τον βρήκε "μπόσικο" θα τον αποκλείσει με άνεση στα ημιτελικά. Το καλοκαίρι του 93 θα φέρει ριζικές αλλαγές στην ομάδα. Ο Φασούλας θα κατηφορήσει στον Πειραιά με το στίγμα του "προδότη", Μπάρλοου και Λέβινγκστον θα αντικατασταθούν από Μπέρι  και Σάβιτς ενώ ο απογοητευμένος Νίκος Βεζυρτζής θα παραχωρήσει τις μετοχές στον Απόστολο Οικονομίδη. Μέσα στη χρονιά θα έχουμε την αποχώρηση του Ίβκοβιτς και την αναβάθμιση  του Σούλη Μαρκόπουλου. Και ενώ λίγοι είναι αυτοί που πίστευαν σε αυτή την ομάδα, ο Μπανε και οι συμπαίκτες του θα φροντίσουν να τους δικαιώσουν. Αρχικά στην Ευρώπη όπου ο Δικέφαλος του Βορρά θα κάνει μία εκπληκτική πορεία μέχρι τον διπλό τελικό του Κόρατς, αποκλείοντας ομάδες σαν τη Σκαβολίνι και τον Πανιώνιο στα ημιτελικά, στον πρώτο "εμφύλιο" στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Στο πρώτο ματς του Αλεξάνδρειου ο Πρελεβιτς θα παίξει με σπασμένο δάχτυλο στο πόδι και ο ΠΑΟΚ θα κερδίσει τη Στεφανελ Τριέστε του Μποντιρογκα και του Φουτσκα με οριακή διαφορά 9 πόντων. Μία εβδομάδα αργότερα, στη ρεβάνς του Παλα Κιαρμπολα ο "Τιγρης" θα παίξει με ένεση και φορώντας δύο νούμερα μεγαλύτερο παπούτσι, θα σημειώσει 30 πόντους στον νέο θρίαμβο της ομάδας του με σκορ 100-91. Έκανε έτσι πραγματικότητα την υπόσχεση που έδωσε στους φιλάθλους μετά  τον αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό λέγοντας τους  "Μην απογοήτευεστε που θα παίξουμε στο Κόρατς γιατί θα το πάρουμε".

Στο πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ θα βρεθεί μία ανάσα, ένα φάουλ, ένα εσκεμμένο απο την επιστροφή στην κορυφή. Στον τρίτο τελικό του ΣΕΦ ο Σιγάλας θα του κλέψει (με υποψία φάουλ) τη μπάλα και θα καρφώσει την ίδια στιγμή που ο Μπέρι τον σπρώχνει στον αέρα. Ακολουθεί πανδαιμόνιο, οι παίχτες του ΠΑΟΚ φεύγουν για τα αποδυτήρια αρνούμενοι να συνεχίσουν και τελικά υπό την απειλή τιμωρίας, μία πεντάδα θα εμφανιστεί στο παρκέ για να τελειώσει ο αγώνας που έμεινε στην ιστορία ως "ο τελικός των ξεκάλτσωτων". Έτσι οι Θεσσαλονικείς επέστρεψαν στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της περιόδου 94-95, αποτυγχάνοντας όμως να περάσουν απο τον όμιλο. Η μοναδική χαρά εκείνη τη χρονιά θα έρθει απο το Κύπελλο. Στη ρεβάνς του χαμένου τελικού του 91 ο ΠΑΟΚ με 27 πόντους του Μπανε θα κερδίσει τον Πανιώνιο και ο "Τίγρης" θα σηκώσει ως αρχηγός το τελευταίο του τρόπαιο με την ασπρόμαυρη φανέλα. Ο Δικέφαλος θα χάσει την έξοδο στο Κύπελλο Πρωταθλητριών απο την ομάδα έκπληξη του Ηρακλή των Μπέρι και Ζντοβτς. Θα αγωνιστεί λοιπόν την περίοδο 95-96 στην αγαπημένη του διοργάνωση, το Κύπελλο Κυπελλούχων. Θα φτάσει ξανά στον τελικό της Βιτόρια με αντίπαλο την ουσιαστικά γηπεδούχο Ταουγκρές. Ο "Τίγρης" θα κάνει ο, τι περνάει από το χέρι του με να φέρει το τρόπαιο ξανά στη Θεσσαλονίκη. Θα πετύχει 34 πόντους εκ των οποίων οι 17 συνεχόμενοι αλλά θα "προδωθεί" από την ανυπαρξία του Ντιν Γκάρετ και την κακή άμυνα των ψηλών που έκαναν "ήρωα" τον Πορτορικανό Ραμόν Ρίβας. Ήταν η τελευταία εμφάνιση του ΠΑΟΚ στον τελικό ενός Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Εκείνη η ομάδα του Δικεφάλου ενώ είχε πολύ καλούς παίχτες στις τάξεις της δεν κατάφερε στο πρωτάθλημα κάτι καλύτερο από την 5η θέση. Ο Μπανε θεωρήθηκε από τους υπεύθυνους για την κακή πορεία (ενώ ήδη είχε ανατείλει το άστρο του Στογιάκοβιτς) και δεν τα βρήκε με τη διοίκηση για την ανανέωση του συμβολαίου του.

Ήταν το τέλος μιας εποχής και έτσι απλά χώρισαν οι δρόμοι του ΠΑΟΚ και του Πρελεβιτς. Θα βρει γρήγορα τη νέα του ομάδα στη γειτονική Ιταλία και θα γίνει μέλος της "ελληνικής" παροικίας (Παταβούκας, Κόμαζετς, Σάβιτς) της Κίντερ Μπολόνια. Μία ομάδα με φιλοδοξίες αλλά με μοναδικό κέρδος εκείνη τη χρονιά, το Κύπελλο Ιταλίας με MVP του τελικού τον Μπανε. Μετά λοιπόν το διάλειμμα στον ιταλικό Βορρά, ο Πρελεβιτς θα επιστρέψει στην Ελλάδα για τον Δικέφαλο. Όχι όμως αυτόν του ΠΑΟΚ αλλά αυτόν της ΑΕΚ. Με την Ένωση θα φτάσει στο Φάιναλ Φορ του Βαρκελώνης  υπογράφοντας  με τρίποντο την νίκη επί της Μπενετόν στον ημιτελικό. Δυστυχώς για αυτόν, τον Ιωαννίδη και την ΑΕΚ, ήταν κακός όπως και όλη η ομάδα στον τελικό με τους πρώην συμπαίκτες του στην Κίντερ. Από την Ένωση θα αποχωρήσει χωρίς κάποιον τίτλο αλλά έχοντας κερδίσει την εκτίμηση του κόσμου της.

Θέλει όμως να ρίξει την αυλαία μπροστά στο κοινό που τον λάτρεψε. Και έτσι θα γίνει. Το καλοκαίρι του 99 ο μεγάλος αρχηγός θα φορέσει ξανά τη ασπρόμαυρη φανέλα με το 7. Θα την κρεμάσει οριστικά στις 2 Μαρτίου 2000 μετά τον αγώνα σε τη Μακάμπι. Στα 34 του, ήξερε ότι τα πόδια του δε βαστουσαν πια. Άλλωστε αθλητικό κορμί δεν τον έλεγες ποτέ. Με αυτό το μονίμως αξύριστο λουκ, με το χαμηλό κέντρο βάρους, την κοιλίτσα που προσπαθούσε να κρύψει και το περίεργο στυλ στο σουτ. Σίγουρα όχι ο μπασκετμπολιστας που η εξέδρα θα λάτρευε. Αυτός όμως τα κατάφερε. Ο λαός του ΠΑΟΚ ταυτιστηκε μαζί του, τον έκανε σύμβολο επειδή κατέρριψε  τα στερεότυπα. Από τον τρόπο που έβαζε τον αντίχειρα μπροστά απο τη μπάλα σαν να τη γάντζωνε μέχρι τα 10 τρίποντα σε έναν αγώνα. Από το ξύλο που έπαιξε για την ομάδα με τον " μισητό" αντίπαλο μέχρι το κλάμα που έκανε κρακ τις καρδιές χιλιάδων. Απο το τρίποντο της Ναντ μέχρι τη χαμένη επίθεση του ΣΕΦ. Όσα σουτ και αν έβαλε  όσα και αν έχασε, ο "Τίγρης" ήταν αυτός που όταν η μπάλα έκαιγε δεν κρύφτηκε ποτέ. Θα έβγαινε από το σκριν και θα εξαπέλυε τη βόμβα παίρνοντας και το φάουλ...  Σαν αετός με ανοιγμένα τα φτερά και την ιαχή "Ωωω Μπανε Μπανε" να στοιχειώνει το Αλεξάνδρειο!!!