ΠΟΡΤΕΡ ΚΕΒΙΝ (PORTER KEVIN)

Γεννήθηκε στις 17 Απριλίου του 1950. Έχει ύψος 1,83 και αγωνιζόταν στην θέση του PG. Ήταν μάλιστα ένας από τους πιο «καθαρούς» άσσους που παίξαν την δεκαετία του 1970, εάν όχι ο πιο «καθαρός». Στα κολλεγιακά του χρόνια αγωνίστηκε με την φανέλα του Staint Francis (1968-72). Το 1972 οι Baltimore Bullets (1972-75) τον επέλεξαν στο νούμερο 39 του draft και έτσι έγινε κάτοικος Βαλτιμόρης αλλά όχι για πολύ αφού μέσα σε μία δεκαετία οι Bullets βρέθηκαν από την Βαλτιμόρη στην Capital City και από εκεί στην Washington.

Η πρώτη του χρονιά θα είναι αναγνωριστική, αλλά από εκεί και έπειτα θα κερδίσει ρόλο βασικού και θα αρχίσει να γράφει νούμερα και κυρίως ασίστ. Την τρίτη του χρονιά με την φανέλα των Bullets θα μετρήσει 8,1 ασίστ ανά αγώνα και θα κερδίσει τον τίτλο του πρώτου πασέρ της χρονιάς. Ωστόσο μετά το 1975, ο Porter θα αλλάξει και πάλι πόλη αλλά και ομάδα αυτήν την φορά με προορισμό τους Detroit Pistons (1975-77). Η πρώτη του χρονιά στο Detroit θα είναι καταστροφική αφού θα τραυματιστεί σοβαρά στον χόνδρο στο γόνατό του και θα αγωνιστει σε ελάχιστα παιχνίδια, ενώ και την επόμενη χρονιά που θα επιστρέψει ο χρόνος συμμετοχής του θα πέσει κατά δέκα λέπτα, χωρίς να τον αφήνει να παίξει το μπάσκετ που θα μπορούσε,

Το 1977, μετά από μόλις 4 παιχνίδια με τους Pistons μεταγράφεται στους New Jersey Nets (1977-78) όπου θα αναγεννηθεί και κερδίσει τον δεύτερό του τίτλο στις ασσίστ. Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς άλλωστε αφού στο τέλος της χρονιάς η στατιστική θα δείχνει 10,4 τελικές πάσες ανά αγώνα. Αποκορύφωμα της φοβερής του κατάστασης , εκείνο το βράδυ στις 24 Φεβρουαρίου του 1978, όταν μοίρασε 29 ασίστ, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ του ΝΒΑ. Μεγάλοι κερδισμένοι εκείνη την βραδιά ήταν οι Bernard King και John Williamson οι οποίοι μαζί σκοράρανε πάνω από 75 πόντους. Παρόλη την φοβερή του χρονιά, στο τέλος της ο Kevin δεν θα μείνει στο New Jersey. Αντίθετα θα γυρίσει στο Detroit για να τελειώσει αυτό που οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν. Να δείξει δηλαδή ότι είναι ο playmaker της δεκαετίας. Στο Detroit, την σεζόν 1978-79 θα μετρήσει 13,4 ασίστ ανά αγώνα και κάπως έτσι θα κερδίσει τον τρίτο του τίτλο στις τελικές πάσες.

Συνηθισμένος στις αλλαγές και στα πήγαινε έλα, θα επιστρέψει στους Bullets για την επόμενη τετραετία (1979-83), οι οποίοι βέβαια πλέον αγωνίζονται στην Washington. Έτσι θα παίξει με την ίδια ομάδα σε τρεις διαφορετικές πόλεις, ενώ στις 8 γεμάτες του σεζόν (οι υπόλοιπες ήταν μισές από τους τραυματισμούς) θα βρεθεί σε 5 διαφορετικές πόλεις (Baltimore, Capital City, Detroit, New Jersey, Washington). Ουσιαστικά βέβαια από τις 4 σεζόν στην πρωτεύουσα, θα αγωνιστεί μόνο τις δύο πρώτες, αφού στην προετοιμασία της τρίτης (1981-82) θα κόψει τον αχίλλειο τένοντά του. Αυτός ήταν ο δευτερος career ending τραυματισμός που είχε στην μικρή καριέρα του και αυτήν την φορά πέτυχε τον στόχο του. Θα χάσει εξ ολοκλήρου την σεζόν 1981-82 ενώ και στην τελευταία του σεζόν, 1982-83 , θα αγωνιστεί μόλις σε 11 παιχνίδια. Το 1983, χτυπημενος από τους τραυματισμούς θα αποσυρθεί σε ηλικία 33 ετών, σχετικά μικρη για το ύψος του. Σε δέκα σεζόν ( 8 γεμάτες ) πρόλαβε και έγραψε 7,500 πόντους και 5,314 ασίστ ενώ κατάκτησε και τέσσερις τίτλους του καλύτερου πασέρ της χρονιάς. Φυσικά, το μεγαλύτερο επίτευγμά του από όλα ήταν να κερδίσει τον τίτλο του καλύτερου play maker της δεκαετίας στην συνείδηση του κόσμο και να δημιουργήσει ένα ακόμη μεγάλο what if στα χείλη των θαυμαστών του ΝΒΑ. Καμιά φορά το ταλέντο και η δουλειά δεν αρκούνε. Θέλει και λίγη τύχη!!!