ΒΑΛΒΑΝΟ ΤΖΙΜ (VALVANO JIM)

Γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου του 1946. Ως παίκτης αγωνιζόταν στην θέση του point guard και από εκεί άρχισε να σκεφτεται λίγο παραπάνω το πως παίζεται το άθλημα. Οι συμπαίκτες του και όσοι τον είχαν δει τον περιέγραν ως ιδιαίτερα παθιασμένο και ιδιαίτερα εμμονικό με το παιχνίδι. Σε κάθε περίπτωση ήταν η επιτομή του showman. Όταν καποια στιγμή (όπως θα δούμε παρακάτω) βρέθηκε στην Big 10 ως προπονητής, στις καθιερωμένες συγκεντρώσεις των προπονητών μιλούσε πάντα τελευταίος. Ακόμα και αν αυτό παρέκαμπτε την ιεραρχία. Γιατί? Επειδή κανείς δεν θα τολμούσε να μιλήσει μετά τον Jimmy V. Δεν θα τον άκουγε κανείς....

Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από την θέση του βοηθού στο κολλέγιο του Rutgers (1967-69). Η πρώτη του δουλειά ως πρώτος ήταν στο John Hopkins (1969-70). Ακολούθησαν το Connecticut (1970-72), το Bucknell (1972-75) και το Iowa (1975-80). Τρεις προκαταρκτικές δουλειές, η κάθε μία μεγαλύτερη από την πρηγούμενη, με σκοπό την δουλειά που τον έκανε ευρέως γνωστό. Το 1980 αναλαμβανει ως outsider την θέση στο NC State ( είχε στείλει επιστολή για να τον πάρουν). Μέσα σε λίγες μέρες αναλαμβάνει ο Μαικ Σιζέφσκι στο Duke. Έτσι μαζί με τον θρυλικό Dean Smith, η Big 10 αποκτάει τους δικούς της Big-Three. Στο NC State, θα παραμέινει για δέκα χρόνια (1980-90), μέχρι να τον αναγκάσει η ασθενειά του να αφήσει την θέση του. Το ρεκόρ του δε ως προπονητής, σε όλη του την καριέρα, ήταν 346-210. Τι είναι όμως αυτό που έκανε τον Jim Valvano τόσο γνωστό? Μπορούμε να πούμε πως 2 είναι τα γεγονότα που σημάδεψαν την καριέρα του αλλά και την φήμη του.

Το πρώτο έλαβε χώρα όταν το 1983, το NC State θα κατακτήσει το εθνικό πρωτάθλημα με ένα καλάθι στο τέλος του αγώνα. Σκόρερ του επίμαχου καλαθιού ο Lorenzo Charles. Ο Jim Valvano, τρέχει σε έκσταση μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να βρει κάποιον να αγκαλιάσει. Αυτή η σκηνή θα μείνει για χρόνια χαραγμένη και θα υπάρχει σε όλες τις ιστορίες του κολλεγιακού.

Το δεύτερο, έχει να κάνει με την ικανότητά του ως ομιλητή. Βασικά έχει να κάνει με την ίδια την ζωή του και αφορά το διάστημα αφού είχε σταματήσει την προπονητική καθώς πάλευε με τον καρκίνο. Σε μία βράβευση του, ανέβηκε στο βήμα ως ομιλιτής. Ο λόγος που έβγαλε, έχει μείνει στην ιστορία ως ποίημα για την ζωή. Γιατί ο Jim Valvano ήταν πάνω απ όλα showman. Μερικές βδομάδες μετά από αυτό, στις 28 Απριλίου του 1993 θα πεθάνει σε ηλικία 47 ετών. Από διαβολική σύμπτωση, στην ίδια ακριβώς ηλικία θα πεθάνει και ο σκόρερ του ιστορικού σουτ του τελικού του 1983, Lorenzo Charles, ο οποίος και θα ταφεί πολύ κοντά του. Ο Jimmy V, μας δίδαξε το δίχως άλλο ότι σημασία δεν έχει μόνο το πόσο καιρό είσαι στην κορυφή, αλλά και το πως αντιμετωπίζεις την ζωή σου όταν είσαι σε αυτήν....

« Για μένα τρία είναι τα πράγματα που πρέπει να κάνουμε κάθε μέρα. Και θα πρέπει να τα κάνουμε ευλαβικά κάθε μέρα της ζωής μας. Το πρώτο είναι το να γελάμε.Πρέπει να γελάμε κάθε μέρα. Το δεύτερο είναι να σκεφτόμαστε. Πρέπει κάθε μέρα να αφιερώνουμε λίγο από το χρόνο μας στο να σκεφτόμαστε. Και το τρίτο, είναι να αφήνουμε τα συναισθήματά μας να γίνουν δάκρυα όταν αυτά το θέλουν. Δάκρυα χαράς ή λύπης. Σκεφτέιτε το. Αν κάθε μέρα από την ζωή σου, γελάς, σκέφτεσαι και κλαις τότε κάθε μέρα είναι μία γεμάτη μέρα. Κάντε το αυτό εφτά ημέρες την εβδομάδα και τότε ναι, θα έχετε κάτι πολύ μοναδικό»

Jim Valvano 21/02/1993

Άλλα κείμενα για τον Jim Valvano στο basketbook.gr:

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ JIM VALVANO