Παρακαλώ περιμένετε...

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ JIM VALVANO

  • 28/05/2019

Ο Jim Valvano ήταν ένας εξαιρετικός προπονητής. Μα πάνω από όλα ήταν ένας εξαιρετικός ομιλητής.

Ο Jim Valvano ήταν ένας εξαιρετικός προπονητής. Μα πάνω από όλα ήταν ένας εξαιρετικός ομιλητής. Ο Μάικ Σιζέφσκι (δεν την πατάμε να το γράψουμε στα Αγγλικά) έλεγε πως στις εβδομαδιαίες συναντήσεις των προπονητών της Big 10, κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει μετά από τον Jim και έτσι πάντα μιλούσε τελευαίος, γιατί φυσικά καθήλωνε όλους τους ακροατές. Στις 4 Μαρτίου του 1993, λίγες μόνο εβδομαδες πριν χάσει την μάχη με τον καρκίνο, ο Coach V, θα δώσει τον παρακάτω λόγο στα βραβεία του ESPY. Έναν λόγο που ακόμη και δεκαετίες μετά είναι πάντα επίκαιρος και αξίζει να τον διαβάσετε....

 

 

«Σας ευχαριστώ...Σας Ευχαριστώ πολύ...Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο μεγάλη τιμή είναι για μένα, να αναφέρομαι στα ίδια κομμάτια με τον Arthur Ashe. Αυτό είνα σίγουρα κάτι που θα το κρατάω για πάντα ως θυσαυρό. Αλλά, όπως ξέρετε ήδη, θα μιλήσω περισσότερο από όποιονδήποτέ άλλον έχει μιλήσει σήμερα. Έτσι πάει. Ο χρόνος είναι πολύ πολύτιμος για μένα. Δεν ξέρω πόσος χρόνος μου έχει απομείνει και έχω κάποια πράγματα που θα ήθελα να τα πω. Ευελπιστώ ότι στο τέλος θα έχω πει κάτι το οποίο θα είναι σημαντικό και για άλλους ανθρώπους εκτός από εμένα...

 

Όταν οι άνθρωποι με ρωτάνε πως καταφέρνω και περνάω την κάθε μου μέρα, για μένα είναι πάντα το ίδιο. Υπάρχουν τρία πράγματα που ο καθένας από εμάς πρέπει να κάνει την κάθε του ημέρα. Και θα πρέπει να τα κάνουμε την κάθε μέρα της ζωής μας. Πρώτον, να γελάμε. Πρέπει να γελάμε κάθε μέρα. Δεύτερον, να σκεφτόμαστε. Πρέπει πάντα να ξοδεύεις λίγο χρόνο για να σκέφτεσαι. Και τρίτον, να αφήνεις τα συναισθήματά σου να γίνουν δάκρια, είτε είναι από χαρά είτε είναι από λύπη. Αυτό είναι το νόημα της κάθε ημέρας. Εάν κάνεις τα τρία αυτά πράγματα επτά ημέρες την εβδομάδα, τότε θα έχεις κάτι ιδιαίτερο.

 

Πάντα όταν σκέφτομαι τι είναι σημαντικό στην ζωή για εμένα καταλήγω στα τρία αυτά πράγματα. Από που ξεκίνησες και που πρόκειται να φτάσεις. Όταν σκέφτομαι από που ξεκίνησα, πρέπει να θυμάμαι πάντα τον πρώτο λόγο που έδωσα. Ήμουν προπονητής στους Rutgers, στο πανεπηστήμιο, το οποίο ήταν η πρώτη μου δουλειά και ήμουν ένας πρωτάρης προπονητής. Και ήμουν τόσο ενθουσιασμένος με την πρώτη μου δουλειά. Την πρώτη πρώτη μου φορά, όταν στάθηκα στα αποδυτήρια και έβγαλα ένα λογίδριο. Στα αποδυτήρια. Ένα πολύ ιδιαίτερο μερος για τον κάθε προπονητή όταν μιλάει. Το είδωλό μου ήταν ο Vince Lombardi…O Lombardi μιλούσε συχνά για τον πρώτο του λόγο στην ομάδα των Green Bay Packers, στα αποδυτήρια, όταν ήταν μόνιμα οι χαμένοι. Ήθελε να είναι συναισθηματικός, έτσι ώστε να είναι σύντομος. Και ιδού τι έκανε:

Κανονικά μπαίνεις στα αποδυτήρια, δεν ξέρω, 25 λεπτά ή μισή ώρα πριν η ομάδα να βγει για τον αγώνα, κάνεις αυτά τα μικρά x και o στο πινακάκι σου και εκφωνείς την ομιλία του αγώνα. Ετοιμάζεις την ομάδα σου για την μάχη. Ο Lombardi περιγράφει πως δεν πήγε, περίμενε, η ομάδα του αναρωτιόταν για το που είναι. Που είναι αυτός ο εξαιρετικός προπονητής? Δεν ήταν εκεί. Δέκα λεπτά για την έναρξη και αυτός ακόμη δεν ήταν εκεί. Τρία λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα, ο Lombardi μπαίνει μέσα. Κλωτσάει την πόρτα για να μπει και αρχίζει να περπατάει πάνω κάτω κοιτάζοντας τους παίκτες. Απλά να περπατάει. Δεν μιλούσε. Και ξαφνικά λέει «Όλοι την προσοχή σας σε μένα. Κύριοι, θα είμαστε πετυχημένοι αυτήν την σεζόν εάν μπορέσετε να συγκεντρωθείτε σε τρία μονάχα πράγματα. Την οικογένειά σας, την θρησκεία και τους Green Bay Packers». Αυτό. Οι παίκτες ξεσηκωθήκαν, χτυπούσαν τους τοίχους και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Είπα, αυτό είναι όμορφό. Θα το κάνω. Την οικογένεια, την θρησκεία και την ομάδα. Έκανα την εξασκησή μου έξω από τα αποδυτήρια. Όχι ακόμη, όχι ακόμη, οικογένεια, θρησκεία, ομάδα. Όλα τα μάτια σε μένα. Το χω, το χω. Και μετά, τρία λεπτά για τον αγώνα. Ανοίγω την πόρτα όπως έκανε ο Lombardi. Boom. Η πόρτα δεν άνοιξε ποτέ. Σχεδόν έσπασα τον ώμο μου. Ελάτε να βοηθήσετε τον προπονητή σας. Εγώ είμαι κάτω και όλοι οι παίκτες με κοιτάνε. Σαν τον Lombardi, περπατάω πάνω κάτω και πήγαινα και λίγο περίεργα με τον πόνο στον ώμο μου. Τελικά τους λέω «Κύριοι, όλα τα μάτια σε μένα». Αυτά τα παιδιά ήθελαν να παίξουν. Ήταν 19 χρονών. «Πάμε. Κύριοι θα είμαστε πετυχημένοι αυτήν την χρονιά. Αρκεί να συγκεντρωθείτε σε τρία μονάχα πράγματα. Την οικογένειά σας, την θρησκεία και τους Green Bay Packers. Τους το είπα. Το θυμάμαι. Θυμάμαι από που ήρθε. Είναι τόσο σημαντικό να ξέρεις που βρίσκεσαι και από που προήλθες. Ξέρω ακριβώς που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή. Πως πας από εκεί που είσαι εκεί που θα ήθελες να είσαι? Νομίζω πρέπει να έχεις όρεξη για ζωή. Πρέπει να έχεις ένα όνειρο. Ένας στόχο. Και νομίζω πως πρέπει να θες να δουλέψεις γι αυτόν.

 

Έχω λοιπόν, μόνο ένα τελευταίο πράγμα να πω. Να απολαμβάνετε την ζωή, τις πολύτιμες στιγμές που έχετε. Να ξοδεύετε την κάθε σας μέρα με γέλιο, σκέψη και να αφήνετε τα συναισθήματά σας να εκδηλώνονται. Να είστε ενθουσιασμένοι για την κάθε μέρα της ζωής σας και όπως ο Ralph Waldo Emerson έλεγε « Τίποτα σπουδαίο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς ενθουσιασμό». Να κρατάτε τα όνειρά σας ζωντάνα παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε. Να έχετε την ικανότητα να δουλεύετε σκληρά για τα όνειρά σας ώστε αυτά να γίνουν πραγματικοτητα. Τώρα, κοιτάξτε που είμαι τώρα και τι θέλω να κάνω...Χρειάζομαι παραπάνω χρήματα για έρευνα. Μπορεί αυτό να μην σωσει την ζωή μου αλλά μπορεί να σώσει την ζωή των παιδιών μου. Ή μπορεί να σώσει κάποιον που αγαπάτε. Έτσι λοιπόν ξεκινάμε το ίδρυμα Jimmy V για την έρευνα κατά του Καρκίνου. Και το σύνθημά του θα είναι «Μην τα παρατάτε. Ποτέ, μα ποτέ μην τα παρατάτε» ( στο πρωτότυπο, “Don’t give up, don’t ever give up”). Θα δουλέψω σκληρά για τον καρκίνο, όσο σκληρά μπορώ, για την έρευνά του, και ευελπιστώ πω ίσως κάποτε να μπορέσουμε να αναπτύξουμε κάποια θεραπεία.

 

Θα ήθελα να σκεφτώ, ότι θα είμαι του χρόνου εδώ στην εκδήλωση για τον Arthur Ashe. Θέλω να το δώσω εγώ την επόμενη χρονιά. Εντάξει, αλλά τώρα, ξέρω ότι μίλησα πολύ και πρέπει να φύγω, αλλά θα ξαναπώ ένα τελευταίο πράγμα που το είπα και πριν. Μπορεί ο καρκίνος να παίρνει μακριά μου την σωματική μου δύναμή, αλλά δεν μπορεί να αγγίξει το μυαλό μου, δεν μπορεί να αγγίξει την καρδιά μυ και δεν μπορεί να αγγίξει την ψυχή μου. Και αυτά τα τρία πράγματα θα κρατήσουν για πάντα. Σας ευχάριστώ όλους. Ο θεός να σας έχει καλα.»

 

Σαν Σήμερα

24/04/1963

1963: Ο Bob Cousy δίνει το τελευταίο του παιχνίδι με την φανέλα των Celtics, στην νίκη της ομάδας του επί των Lakers με 112-109, που έδωσε το 5ο συνεχόμενο πρωτάθλημα στους Κέλτες.  Ωστόσο αυτό δεν ήταν το τελευταιο του παιχνίδ γενικά καθώς αγωίστηκε για 7 παιχνίδια ως παίκτης προπονητής με την φανέλα των Cincinatti Royals την σεζόν 1969-70.