Παρακαλώ περιμένετε...
Γεννήθηκε στη 1 Μαρτίου του 1949. Γέννημα θρέμα Θεσσαλονικιός, ως αθλητής αγωνίστηκε στις ομάδες της περιοχής, αρχικά στον Όλυμπο 40 Εκκλησιών και έπειτα στον Δημόκριτο. Η τελευταία του χρονιά ως αθλητής ήταν το 1977. Αμέσως όμως, ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από την ομάδα στην οποία αγωνιζόταν.
Στον Δημόκριτο , βρέθηκε στον πάγκο του για δέκα χρόνια (1977-87), φτάνοντας να κοουτσάρει την ομάδα μέχρι και στην Α΄κατηγορία. Ο Δημόκριτος είναι άλλωστε η ομάδα της Θεσσαλονίκης με τις περισσότερες παρουσίες στην πρώτη κατηγορία μετά τους τρεις μεγαλους (Άρης, ΠΑΟΚ, Ηρακλής), στην νεότερη μπασκετική ιστορία. Μετά από 15 χρόνια παρουσίας στην ομάδα που τον ανέδειξε (5 ως αθλητής και 10 ως προπονητής), αποφασίζει να αλλάξει γειτονιά, και να βρεθεί στον Ηρακλή (1987-90). Στην ομάδα της Θεσσαλονίκης θα καθίσει για τρία χρόνια. Έπειτα, πιστός στην πόλη του θα μετακομίσει ένα δρόμο πιο κάτω τότε (Από το Ιβανώφειο στο Παλέ) για να βρεθεί αυτή τη φορά στο προπονητικό τιμ του ΠΑΟΚ, ως δεύτερος προπονητής και να συνεργαστεί με προπονητές όπως ο Νράγκαν Σάκοτα (1990-91) και Ντούσαν Ίβκοβιτς (1991-94). Σίγουρα αυτές οι συνεργασίες θα τον βοηθήσουν πολύ στην μετέπειτα καριέρα του, η οποία άλλωστε θα απογειωθεί πολύ άμεσα.
Τον Ιανουάριο του 1994, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς θα φύγει από τον ΠΑΟΚ και τις τύχες της ομάδας θα αναλάβει ο βοηθός του, ο Σούλης (όπως όλοι τον ξέρουν φυσικά). Υπό τις οδηγίες του η ομάδα της Θεσσαλονίκης θα φτάσει στην κατάκτηση του κυπέλλου Κόρατς, με δύο νίκες απέναντι στην Τριέστε του Ντέγιαν Μποντίρογκα και του Μπόγκνταν Τάνιεβιτς. Αυτός είναι και ο πρώτος μεγάλος τίτλος του Έλληνα προπονητή. Παράλληλα εκείνη την χρονιά, η ομάδα του ΠΑΟΚ θα φτάσει ένα βήμα από τον τίτλο του πρωταθλητή όταν θα χάσει στις λεπτομέριες από τον Ολυμπιακό.
Παρόλη την πετυχημένη χρονιά, δεν θα συνεχίσει στον Δικέφαλλο, αντίθετα θα καθήσει στον πάγκο του αιώνιου αντιπάλου, Άρη (1994-96, 1998-99). Το καλό γι αυτό είναι ότι δεν θα αλλάξει παραστάσεις, αφού οι δύο ομάδες τότε προπονούνται στο ίδιο γήπεδο. Στην ομάδα τις Θεσσαλονίκης θα έχει δύο θητείες. Η πρώτη θα είναι το 1994 και θα διαρκέσει έως το 1996, ενώ η δεύτερη θα είναι από το 1998 έως το 1999. Στο ενδιάμεσο δεν θα βρεθεί προπονητής κάπου.
Το 2000 θα αναλάβει το θαύμα του Μακεδονικού (2000-01, 2002-03), κάτι που θα ξανακάνει μετά από μία σεζόν διάλλειμα την σεζόν 2002-03. Το 2005 θα βρεθεί για δεύτερη φορά στον ΠΑΟΚ (2005-06) ενώ την επόμενη σεζόν θα είναι η πρώτη του γιου του Χάρη Μαρκόπουλου ως πρώτου προπονητή στον Ηρακλή, και θα προτιμίσει στην αρχή της να μείνει δίπλα του. Ωστόσο μετά τον Ιανουάριο θα βρεθεί στην ΑΕΚ (2007) φεύγωντας για πρώτη φορά για να δουλέψει μακρυά από την Θεσσαλονίκη. Στην “βασίλισσα” θα μείνει μέχρι το τέλος της σεζόν και θα κάνει μία αξιοπρόσκετη πορεία. Τόσο αξιοπρόσεκτη που τα επόμενα δύο χρόνια θα τον κερδίσει η Αθήνα και θα προπονήσει το Μαρούσι (2007-09). Αυτή η περίοδος θα είναι αυτή που θα αναγεννήσει το ίματζ αλλά και τον ίδιο τον Σούλη, ο οποίος από το σημείο εκείνο και έπειτα θεωρείται στην ελίτ της προπονητικής Α1.Το 2008 θα καταλάβει την 3η θέση στο πρωτάθλημα και θα αναδειχθεί προπονητής της χρονιάς (2008) για πρώτη φορά στην καριέρα του.
Όμως, 2,5 χρόνια ήταν πολλά για να είναι μακρυά από την αγαπημένη του πόλη. Έτσι το καλοκαίρι του 2009 θα επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ για 3η φορά. Στην ομάδα του Δικεφάλλου θα παραμείνει 8 σεζόν (2009-2017) και θα κατακτήσει αρκετές φορές την τρίτη θέση, καθώς και για δεύτερη φορά στην καριέρα του τον τίτλο του προπονητή της χρονιάς το 2014. Το καλοκαίρι του 2017 θα αποχωρήσει από την τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ.