ΤΑΝΙΕΒΙΤΣ ΜΠΟΓΚΝΤΑΝ ( TANJEVIC BOGDAN)

Γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 1947 στο Μαυροβούνιο .Ο  πατέρας του ήταν στρατιωτικός και  έτσι συνηθίσε από πολύ μκρή ηλικία στο να αλλαζει πόλεις και ίσως αυτός να ήταν ένας λόγος που μεγαλώνοντας έγινε πραγματικά ένας πολυταξιδεμένος προπονητής. Στα τέσσερα του χρόνια, βρέθηκε στο Σαράγιεβο, ενώ στα 19 του χρόνια μετακόμισε στο Βελιγράδι για να σπουδάσει λογοτεχνία. Ως παίκτης αγωνίστηκε στην ΟΚΚ Belgrade (1968-1974), όπου βρεθεί και συμπαίκτης με τον καλύτερο έως τότε Γιουγκοσλάβο παίκτη, τον Radivoj Korac. Επίσης στην ΟΚΚ βρέθηκε προπονητής του ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, αργότερα γενικός γραμματέας της FIBA. Μορφές με τις οποίες συνυπήρξε την ίδια περίοδο ήτανε οι Τσόσιτς, Σιμόνοβιτς, Σόελμαν αλλά και ο προπονητής Ράνκο Ζεραβίτσα .Στα έξι χρόνια που αγωνίστηκε στην ΟΚΚ φόρεσε την φανέλα της συνολικά 127 φορές.

Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα ακριβώς μόλις σταμάτησε να αγωνίζεται. Σε ηλικία 24 ετών θα αναλάβει την Bosna (1971-1980), μία ομάδα από το Σαράγεβο, στης οποίας τον πάγκο θα βρεθεί από το 1971 έως το 1980 με διάλειμμα ενός έτους την περίοδο 74-75 για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Σε αυτήν την θα δημιουργήσει μία ομάδα φόβητρο για του αντιπάλους του. Στηριζόμενος στον βιρτουόζο Μίρσα Ντελίμπασιτς, θα φτάσει στους πρώτους τίτλους της καριέας του  οι οποίοι είναι τα δύο πρωταθλήματα Γιουγκοσλαβίας το 1978 και το 1980 αλλά και το Πρωταθλητριών το 1979.

Το 1980 τον καλεί η Εθνική Γιουγκοσλαβίας (1980-82) της οποίας τον πάγκο θα καθίσει για τα επόμενα δύο έτη. Θα οδηγήσει τους Πλάβι στο ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Τσεχοσλοβακίας το 1981. Αυτή Βέβαια θα ήταν η πρώτη του προπονητική δουλειά με εθνικές αλλά ήταν η πρώτη του με εθνικές σε επίπεδο ανδρικού καθώς το 1974 είχε βρεθεί την ομάδα Νέων της Εθνικής Ιταλίας την οποία οδήγησε στο χρυσό Πανευρωπαϊκό μετάλλιο. Αποχωρώντας από την εθνική Γιουγκοσλαβίας 1982 μετακομίζει για πρώτη φορά εκτός Γιουγκοσλαβίας για να προπονήσει την ιταλική Καζέρτα (1982-86). Στον πάγκο της θα καθίσει από το 1982 έως το 1986 και θα είναι ο λόγος που ο Όσκαρ Σμιντ θα μετακομίσει στην Ευρώπη για να αγωνιστεί.. Το 1986 θα μετακομίσει στην Τεργέστη όπου θα προπονήσει την ομάδα της Στεφανέλ (1986-1994). Μπορεί να μην κατέκτησε κανέναν τίτλο σε αυτή την οκταετία αλλά οδήγησε την ομάδα του σε αρκετούς τελικούς ενώ από τα χέρια του ουσιαστικά ξεκίνησαν πολύ μεγάλοι παίκτες του ευρωπαϊκού μπάσκετ όπως ο Γκρέγκορ Φούτσκα και ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Το 1994 ο χορηγός της Στεφανέλ θα φύγει από την Τεργέστη και θα βρεθεί στο Μιλάνο(1994-1996). Θα πάρει δε μαζί του τόσο τον προπονητή όσο και παίκτες όπως Μποντίρογκα και ο Φούτσκα. Εκεί θα είναι που θα έρθει ο πρώτος τίτλος του τάνιεβιτς μετά από πολλά, αφού το 1996 η ομάδα του θα πετύχει το double.

Ακολουθεί ένα ταξίδι στη Γαλλία και τη Γαλλική Λιμόζ (1996-97) για ένα χρόνο από το 1996 έως το 1997 Το 1997 θα αποφασίσει να καθίσει σε μία ακόμη εθνική ομάδα αυτή της Ιταλίας (1997-2000). Με με την εθνική ομάδα των «Ατζούρι» θα φτάσει μέχρι το 2ο σκαλί του βάθρου του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1999, η οποία ήταν ουσιαστικά και η τελευταία επιτυχία της Εθνικής Ιταλίας για αρκερά χρόνια. Το 2001 θα βρεθεί στην Ποντγκόριτσα (2001)και την Μπούντουσνοστ ενώ το τέλος της σεζόν θα τον βρει στην Γαλλική Βιλερμπάν (2001-02), στην Λυών, όπου και θα πανηγυρίσει την κατάκτηση ενός ακόμη πρωταθλήματος.. Το 2002 θα κάνει πέρασμα από τη Μπολόνια (2002) όμως εκεί που θα βρει πραγματικά το λιμάνι του θα είναι η Τουρκία.

Το 2003 αναλαμβάνει την εθνική ομάδα της χώρας (2003-2014),  ενώ από το 2007 μέχρι το 2010 είναι και προπονητής στον πάγκο της Φενέρμπαχτσε (2007-10). Με την εθνική Τουρκίας θα καταφέρει να ανέβει μέχρι το δεύτερο σκαλί του κόσμου το 2010 ενώ με την τουρκική δύναμη την Φενέρμπαχτσε θα κατακτήσει δύο πρωταθλήματα Τουρκίας (2008,2010) αλλά και ένα κύπελλο (2010).

Οι τίτλοι αυτοί αλλά και η παρουσία του στην Εθνική Τουρκίας τον έχρισαν ξεκάθαρα έναν προπονητή - του κόσμου αφού μετράει πρωταθλήματα σε ούτε λίγο ούτε πολύ τέσσερις διαφορετικές χώρες. Το 2015 θα βρεθεί στην εθνική ομάδα του Μαυροβουνίου (2015-2017) η οποία θα είναι βέβαια η πέμπτη εθνική ομάδα της οποίας θα καθίσει στον πάγκο. Στη μακρόχρονη πορεία τους πάγκους ο Τάνιεβιτς κέρδισε σίγουρα το σεβασμό από όλους. Οι τίτλοι του να μην ήτανε πολύ αλλά οι μπασκετικές του γνώσεις και ο τρόπος με τον οποίο τις μετέδιδε ήταν σίγουρα μοναδικές. Πάρα πολοί είναι οι παίκτες οι οποίοι κάτω από την καθοδήγηση του μπόρεσαν να ανεβάσουν ένα σκαλί το παιχνίδι τους και να γίνουν αργότερα θρύλοι του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε και το προσωνύμιο του, καθώς αναγνωρίζεται από όλους ως η αλεπού των πάγκων. Το 2011 εκλεισε 40 χρόνια στους πάγκους και ισως ο στόχος του να είναι να πιάσει τον μισό αιώνα. Δεν του μένουν και πολλά άλλωστε!!!