ΝΤΟΡΟΝ ΤΖΑΜΣΙ: ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Το επώνυμο του στην εβραϊκή γλώσσα σημαίνει "δώρο απο τον Θεό". Και η αλήθεια είναι πως για το ισραηλινό μπάσκετ, ο Ντορόν Τζάμσι ήταν πραγματικά θεόσταλτος. Ένας απο τους πιο αυθεντικούς σκόρερ των ευρωπαϊκών παρκέ της δεκαετίας του 80 αλλά και των αρχών του 90 και θρύλος για την "ομάδα του λαού", τη μεγάλη Μακάμπι.

Αν και έχει συνδέσει την καριέρα του με την ομάδα του Τελ Αβίβ, ο Τζάμσι φόρεσε την κίτρινη φανέλα με το νούμερο 12 το 1985 προερχόμενος απο τη Ραμάτ Γκαν. Σε αυτόν τον σύλλογο ο γεννηθείς το 1961 Ντορόν, ξεκίνησε να κάνει γνωστό το όνομα του στο ισραηλινό μπάσκετ σκοράροντας αφειδώς και κερδίζοντας την κλήση στην εθνική ομάδα. Με τα παράσημα του πρώτου σκόρερ στο πρωτάθλημα και του αρχισκόρερ στο Ευρωμπάσκετ του 1985 πέρασε την πόρτα του Γιαντ Ελιάου για να γίνει δίδυμο στην περιφέρεια με τον μεγάλο Μίκι Μπέρκοβιτς. Η σχέση του Τζάμσι με τον σταρ της μόνιμης πρωταθλήτριας Ισραήλ ήταν δύσκολη εξαρχής αφού αναγκαστικά ο Σβι Σερφ και ο Ράλφ Κλάϊν έπρεπε να μοιράσουν την πίτα του σκοραρίσματος.

Με την αποχώρηση του Μπέρκοβιτς το 88 για τη Μακάμπι Ρισόν, τα κλειδιά της ομάδας πέρασαν στον Τζάμσι που αναγνωριζόταν ως ο de facto ηγέτης της. Τα πρωταθλήματα συνέχισαν να έρχονται στο Τελ Αβίβ και ο επόμενος μεγάλος στόχος ήταν η κορυφή της Ευρώπης. Μόνιμη αντίπαλος του Άρη τις μαγικές εκείνες Πέμπτες του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, η Μακάμπι με μεγάλο όπλο την απόρθητη έδρα του Γιαντ Ελιάου και ενισχυμένη με Αμερικανούς όπως ο Κέβιν Μαγκί και ο Κεν Μπάρλοου αλλά και "Ισραηλινούς" εξ Αμερικής σαν τον Μέρσερ και τον Σιμς, έπαιξε σε τρεις συνεχόμενους τελικούς χωρίς όμως να καταφέρει την επανάληψη των θριάμβων του 77 και του 81.

Το 87 το τρόπαιο χάθηκε απο ένα κερδισμένο jump ball του Μενεγκίν με τον Μαγκί και το σουτ απελπισίας του Τζάμσι σε νεκρό χρόνο, το 88 ξανά τα γερόντια της Τρέϊσερ τους έκοψαν το δρόμο ενώ το 89 έπεσαν θύμα των τρομερών μωρών της Γιουγκοπλάστικα. Μια ακόμα προσπάθεια έγινε στο Παρίσι το 91 απέναντι σε μία Μπαρτσελόνα που πήγαινε με σπασμένα τα φρένα όλη τη χρονιά και έριξε 34 πόντους στο κεφάλι των Ισραηλινών στον ημιτελικό.

Το 1993 η Μακάμπι των 23 συνεχόμενων πρωταθλημάτων απόλεσε τα σκήπτρα απο την Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν, στην χειρότερη μέχρι τότε χρονιά απο πλευράς σκοραρίσματος του Τζάμσι που μετά απο δέκα σεζόν πέτυχε λιγότερους απο 15 πόντους μέσο όρο. Η Μακάμπι επανήλθε την επόμενη χρονιά στη γνώριμη πρώτη θέση αλλά ο Τζάμσι μέχρι το 96 δεν έπιασε ξανά τα συνηθισμένα στάνταρ της περασμένης δεκαετίας.

Έπρεπε να πάει στη Μακάμπι Ρισόν για θυμίσει τον παλιό Ντορόν που σαν το κρασί γίνεται καλύτερος όσο τα χρόνια περνούν και δεν υπήρχε μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό απο την ανάδειξη του σε πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος το 1999 σε ηλικία 38 χρονών παρακαλώ.

Η Μακάμπι τον κάλεσε πίσω για την τιμητική αποστρατεία και ο Τζάμσι είχε μία τελευταία ευκαιρία στη Θεσσαλονίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό για το σπουδαιότερο ευρωπαϊκό τρόπαιο. Όμως, ο συμπατριώτης του Οντέτ Κάτας τον πλήγωσε όπως και όλη την "ομάδα του λαού" και τον άφησε με άδεια χέρια.

Αυτά τα χέρια και για να ακριβολογούμε το δεξί, έκαναν τον Ντορόν Τζάμσι ένα απο τα καυτά πιστόλια των ευρωπαϊκών παρκέ και μας χάρισαν σπουδαίες μονομαχίες μεταξύ αυτού και των μεγάλων σκόρερ της εποχής του. Είναι μία χαρακτηριστική μορφή των χρυσών εποχών του μπάσκετ της Γηραιάς Ηπείρου και σίγουρα το όνομά του, αν και μάλλον τυχαίο, μάλλον θα μπορούσε να είναι και μία σκόπιμη θεική παρέμβαση για το Ευρωπαικό μπάσκετ.