ΝΑΣΟΣ ΓΑΛΑΚΤΕΡΟΣ: Ο ROCKET MAN ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ

Νάσος Γαλακτερός... Μετά τον Φάνη που είναι μια κατηγορία μόνος του, ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο που είδαμε ποτέ σε Έλληνα μπασκετμπολίστα και αυτό πριν απο τριάντα χρόνια. Ένας παίχτης με τρομερά αθλητικά προσόντα και καλό μακρινό σουτ, που όταν εμφανίστηκε στο προσκήνιο μας έκανε όλους να πιστεύουμε πως βρήκαμε το τριάρι της επόμενης δεκαετίας και να ονειρευόμαστε δίδυμο φόργουορντ με τον "Μπέμπη".

Αλλά όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις οι προσδοκίες αποδείχθηκαν πολύ βαρύτερες απο αυτές που μπορούσαν να σηκώσουν οι ώμοι του Νάσου. Στην κουβέντα για τις αιτίες μπαίνουν οι τραυματισμοί, οι διοικητικές παλινωδίες σε συνδυασμό με μεταγραφικό σήριαλ αλλά η αλήθεια είναι πως ο Γαλακτερός απλώς δεν είχε το μπάσκετ ως πρώτη προτεραιότητα. Πόσο κρίμα για ένα παιδί που στα 13 του χρόνια έβλεπε τον κόσμο ήδη απο το 1.90 και ξεκίνησε το μπάσκετ στον Αμύντα, επειδή ο φίλος του ο Νώντας είχε αναλάβει τη "στρατολόγηση" παιδιών με ύψος πάνω απο 1.80 με τον ίδιο να λαμβάνει ως αμοιβή το ποσό των 100 δραχμών για κάθε παίχτη που ανακάλυπτε.

Το όνομα του άρχισε γρήγορα να συζητιέται στα μπασκετικά στέκια φτάνοντας και στα αυτιά των ανθρώπων του Άρη που διαπίστωσαν πως εδώ υπήρχε ένα ακατέργαστο διαμάντι. Ο αστικός μύθος λέει πως ο Ιωαννίδης έδωσε το οκ, όταν σε ερώτηση του Νάσου που είχε πάει στη Θεσσαλονίκη για να δοκιμαστεί για το αν μπορεί να καρφώσει, είδε τον Γαλακτερό να κουτουλάει το κεφάλι του στο ταμπλό. Επικοινώνησαν με την οικογένεια του παίχτη και συμφώνησαν να καλύψουν τα έξοδα μετάβασης και παραμονής του στις ΗΠΑ για να φοιτήσει σε Αμερικανικό σχολείο με την προϋπόθεση να έχουν τον πρώτο λόγο για την απόκτηση του όταν επέστρεφε στα πάτρια εδάφη.

Ο Νάσος πήγε όντως στην Αμερική και ήταν τόσο καλός που τα "λαγωνικά" του Ντιουκ τον εντόπισαν και ο ίδιος ο Μάικ Κριζέφσκι του έστειλε γράμμα προσκαλώντας τον να γίνει μέλος των Blue Devils. Ο Γαλακτερός αρνήθηκε υπο την πίεση και των γονιών του που ήθελαν τον γιο τους κοντά τους και το καλοκαίρι του 87 λίγο μετά τον θρίαμβο της Γαλανόλευκης, γύρισε στην Ελλάδα φορώντας ξανά τη φανέλα του Αμύντα και περιμένοντας πότε ο Άρης θα αποφάσιζε να ενεργοποιήσει τη συμφωνία.

Ο Άρης όμως μπλεγμένος στα πλοκάμια του πρωταθλητισμού και το κυνήγι του Πρωταθλητριών αργούσε να κινηθεί. Αντί αυτού κινήθηκε ο Ολυμπιακός του Κοσκωτά που φαινόταν πως θα ήταν η ομάδα που θα κέρδιζε την υπογραφή του. Στο λιμάνι όμως υπολόγιζαν χωρίς τον Μάκη Ψωμιάδη που μόλις είχε πάρει στα χέρια του το τιμόνι της μπασκετικής ΑΕΚ και μοίραζε -ακάλυπτες ως επί το πλείστον- επιταγές σαν τα μαρουλόφυλλα.

Με μία τέτοια επιταγή αξίας 170.000.000 δραχμών έπεισε τον πρόεδρο του Αμύντα, Άγγελο Τούπα να του παραχωρήσει τον παίχτη και έτσι το καλοκαίρι του 89 ο 20χρονος Νάσος έγινε κάτοικος Νέας Φιλαδέλφειας και τέθηκε στη διάθεση του Τσόσιτς. Με το ταλέντο του ξεχώρισε ήδη απο την πρώτη του χρονιά και με τις εμφανίσεις του άνοιξε διάπλατα την πόρτα της εθνικής που ετοιμαζόταν για το Μουντομπάσκετ της Αργεντινής. Στα γήπεδα της Νοτίου Αμερικής, ο Rocket Man όπως τον χαρακτήρισε στο εξώφυλλο του το επίσημο περιοδικό της FIBA, στάθηκε στο πλευρό του Γιαννάκη και του Φάνη ως άξιος συμπαραστάτης βάζοντας 18 πόντους και το παρολίγο νικητήριο καλάθι στους συνομήλικους του Αμερικανούς και 24 στη Βραζιλία του Οσκάρ. Ένα παιδί 21 ετών που φαινόταν πως είχε όλο το μέλλον μπροστά του.

Το μέλλον όμως είχε άλλα σχέδια για τον Νάσο που το 1991 υπέστη τον πρώτο σοβαρό τραυματισμό με συνέπεια να χάσει το Ευρωμπάσκετ της Ρώμης αλλά και την ευκαιρία να περάσει ξανά τον Ατλαντικό για μία ομάδα του ΝΒΑ αυτή τη φορά και συγκεκριμένα τους Ιντιάνα Πέισερς που τον περίμεναν για δοκιμή. Επανήλθε στο παρκέ του "Γεώργιος Μόσχος", αυτός και ο Παταβούκας ξεχώριζαν στο ρόστερ της ΑΕΚ και λίγο πριν τον τελικό Κυπέλλου του 92 βγήκε στη φόρα η φήμη πως ο Βεζυρτζής είχε δώσει ένα ποσό γύρω στα 150.000.000 ώστε ο Δικέφαλος να μπορέσει να βγάλει τη χρονιά αλλά και ο ΠΑΟΚ να καπαρώσει τον παίχτη για το επόμενο καλοκαίρι.

Ένα καλοκαίρι που έμεινε στην ιστορία του ελληνικού μπασκετικού μικρόκοσμου επειδή στη διάρκεια του έλαβε χώρα ένα απο τα μεγαλύτερα μεταγραφικά σήριαλ. Πρωταγωνιστής εκτός απο τους Δικέφαλους και τον παίχτη, ήταν και ο Ευάγγελος Βενιζέλος που πρόσφερε τις νομικές του υπηρεσίες στον ΠΑΟΚ και εξαργύρωσε αυτή την συμπαράσταση με την βουλευτική έδρα στις εκλογές του Οκτωβρίου το 1993. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης ήρθε σε καταρχήν συμφωνία με τον αθλητή αλλά όταν η διοίκηση Οικονομίδη ζήτησε απο τον Βουτσόπουλο την τήρηση της συμφωνίας της προηγούμενης χρονιάς, ο ισχυρός άνδρας της ΑΕΚ φοβούμενος και τις αντιδράσεις των οπαδών, αρνήθηκε την παραχώρηση του Γαλακτερού.

Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια, οι Παοκτσήδες απο την πλευρά τους πίεσαν οσο μπορούσαν περισσότερο με τη διοργάνωση συλλαλητήριων, ο Βενιζέλος έκανε εξαιρετικά τη δική του δουλειά και η απόφαση του ΑΣΕΑΔ που κατοχύρωνε οριστικά τον Νάσο στον ΠΑΟΚ, ανακοινώθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1993. Δυο εβδομάδες και κάτι μέρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 25 Σεπτεμβρίου στο κλειστό της Νεάπολης που ασφυκτιά απο 1.500 οπαδούς του ΠΑΟΚ, ο Νάσος θα γνωρίσει στο ντεμπούτο του με τα ασπρόμαυρα την αποθέωση αλλά την παράσταση θα κλέψει ο παρόντας στο γήπεδο Ευάγγελος Βενιζέλος που προς τιμήν του οι οπαδοί θα παραφράσουν το γνωστό σύνθημα για τον Μπάνε.

Προπονητής, συμπαίχτες και κόσμος περίμεναν πολλά απο τον Γαλακτερό που βρισκόταν σε εξαιρετική ηλικία αλλά κανείς δεν υποπτευόταν πως ο Νάσος είχε φτάσει το ταβάνι του και τα καλά αγωνιστικά του χρόνια ήταν πίσω. Ποιος ξέρει, ίσως δεν άντεξε και την πίεση του πρωταθλητισμού, ξεκίνησαν και οι μικροτραυματισμοί που δεν τον άφηναν να βρίσκει αγωνιστικό ρυθμό και τελικά μετά απο δύο χρόνια με τα ασπρόμαυρα και δύο τίτλους (Κόρατς και Κύπελλο) ο άνθρωπος που για χάρη του η Ελλάδα κόπηκε στα δύο αποχώρησε για νέο -κυριολεκτικά- λιμάνι.

Ο Νάσος κατηφόρισε στον Πειραιά για να προβάρει τα ερυθρόλευκα του Ολυμπιακού ως προσωπική επιλογή και καψούρα του Κόκκαλη μιας και ο Ιωαννίδης δεν έδειξε το προ δεκαετίας ενδιαφέρον για την περίπτωση του. Ίσως ο Ξανθός έβλεπε την κατηφορική πορεία του Γαλακτερού και δεν ήθελε να προσθέσει ένα βαρύ συμβόλαιο στο ρόστερ αλλά πρέπει να τονίσουμε πως στην αρχή τον εμπιστεύθηκε, μέχρι να αρχίσουν τα γνωστά προβλήματα τραυματισμών και τα μέσα έξω στη δωδεκάδα. Το μοτίβο δεν άλλαξε ούτε με την έλευση του Ίβκοβιτς, το παρκάρισμα στον πάγκο συνεχίστηκε αλλά τουλάχιστον το όνομα του γράφτηκε στην ερυθρόλευκη ιστορία ως μέλος του triple crown το 97.

Η συνέχεια της επαγγελματικής του καριέρας και το τέλος της έμελλε να είχε χρώμα κιτρινόμαυρο όπως η αρχή της. Όχι όμως στην ΑΕΚ αλλά στον Άρη που επιτέλους θα αποκτούσε τον Γαλακτερό που όμως δεν είχε καμία σχέση με το καθαρόαιμο της δεκαετίας του 80. Η εκρηκτικότητα του ήταν παρελθόν, το κορμί του είχε βαρύνει αλλά είχε ακόμα διάθεση για μπάσκετ. Στον Άρη των χιλίων προβλημάτων εκείνης της εποχής, ο Νάσος υπερέβαλε εαυτόν όπως και όλοι οι συμπαίκτες του και πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου στον Τελικό των Απλήρωτων το 1998. Και την επόμενη χρονιά μόλις στα 30 του, ο Νάσος που όπως έχει δηλώσει σκεφτόταν απο τα 26 του να σταματήσει το μπάσκετ αποσύρθηκε αθόρυβα για να αφοσιωθεί στην μεγάλη του αγάπη, τη μουσική.

Ο Νάσος Γαλακτερός και τα προσόντα του αποτελούν ένα απο τα μεγαλύτερα χαμένα στοιχήματα του ελληνικού μπάσκετ. Έφταιγε ο ίδιος που ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά το άθλημα; Οι τραυματισμοί που δεν τον άφησαν ποτέ ήσυχο; Οι προπονητές που δεν είχαν την υπομονή να τον περιμένουν; Όλοι εμείς που περιμέναμε τόσα πολλά και τελικά είδαμε ελάχιστα; Ποιος ξέρει...Ο ίδιος πάντως δηλώνει χορτασμένος απο το μπάσκετ και μας άφησε με την απορία για το που θα μπορούσε να φτάσει ο Rocket Man...