Η ΦΑΝΕΡΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΟΙΧΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Το 2008 οι Denver Nuggets επικρατούν των Phoenix Suns με 77-72 σε έναν πολύ ιδιαίτερο φιλικό αγώνα. Τι το ιδιαίτερο είχε αυτό το παιχνίδι? Ότι έγινε μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες σε ανοιχτό γήπεδο, και πιο συγκεκριμένα στο Indian Wells Tennis Garden της California, κάτω από τον νυχτερινό ουρανό της Coachella Valley.

Τα ανοιχτά γήπεδα και τα ιδιαίτερα μέρη για να παίζει κανείς μπάσκετ είχαν πάντα την τιμητική τους στην παγκόσμια ιστορία του μπάσκετ. Και αν έχουμε συνηθίσει να μιλάμε για τα ανοιχτά γήπεδα της Νέας Υόρκης, όπως το διάσημο Rucker Park, υπήρξαν και άλλα μέρη χωρίς οροφή στα οποία γινόντουσαν και γίνονται αγώνες. Μετά το 2008, το ΝΒΑ έκανε ακόμη δύο προσπάθειες να δώσει φιλικά παιχνίδια σε ανοιχτά γήπεδα, με πάντα κοινό παρονομαστή τους Phoenix Suns. Το θέμα φυσικά, όπως όλοι οι λάτρεις του ανοιχτού γνωρίζουμε, ήταν οι καιρικές συνθήκες οι οποίες πολλές φορές επηρρέαζαν σε τρομακτικό ποσοστό την ευστοχία των παικτών, αφού στα 2 από τα 3 εν λόγω παιχνίδια το ποσοστό των FG των δύο ομάδων ήταν κάτω από 40%.

Και αν το ΝΒΑ εγκατέλειψε την ιδέα των αγώνων σε ανοιχτά γήπεδα, στο WNBA δεν είχαν την ίδια ακριβώς άποψη. Ή μάλλον καλύτερα θέλανε να το δοκιμάσουνε καθώς τον Ιούλιο του 2009 έπαιξαν σε ανοιχτό επίσημο αγώνα της λίγκας. Το δε κολλεγιακό, πήγε ένα βήμα παραπέρα, καθώς τον Νοέμβριο του 2012, έδωσε αγώνα πάνω σε αεροπλανοφόρο για το πρωτάθλημα του NCAA, ή πιο σωστά για την περιφέρεια του Big 10, όπου το North Carolina κέρδισε το Michigan State με 67-55. Και όλο αυτό παρουσία πάνω από 8,000 κόσμου και του προέδρου Ομπάμα. Όλοι είχαν φυσικά κάθε λόγο να είναι χαρούμενοι εκτός από τον Tom Izzo των «Σπαρτιατών» του Michigan State καθώς η ομάδα του στο πρώτο ημίχρονο σούταρε κάτω από 30% στα Field Goals.

Είναι όμως οι αγώνες πάνω στα αεροπλανοφόρα κάτι καινούργιο? Με τόσο κόσμο σίγουρα ναι, και με τόσο εντυπωσιακές εικόνες καταγεγραμμένες από κάμερες. Όμως από πάντα οι Αμερικανοί συνήθιζαν να δίνουν αγώνες μπάσκετ πάνω σε τέτοιου είδος πλοία. Ο Αλέκος Σπανουδάκης, ο πρώτος Έλληνας που έκανε ποτέ jump shoot, το είδε από έναν Αμερικανό, ονόματι Τρις, πάνω στο αεροπλανοφόρο Coral Sea. Οι Ιταλοί βέβαια διαφωνούν υποστηρίζοντας ότι το πρώτο jump shoot στην Ευρώπη έγινε το 1946 στην αναμέτρηση Ιταλία-Πολωνία, και πάλι φυσικά σε ένα ανοιχτό γήπεδο στην Γενεύη, για την διοργάνωση του Ευρωμπάσκετ. Και δεν σταματάει εκεί η ιστορία φυσικά με τα αγαπημένα ανοιχτά μέρη στα οποία έχουν γίνει αγώνες.

Την δεκαετια του 1960, ένας ατζέντης παικτών ονόματι Jim McGregor, έφερνε Αμερικανούς παίκτες για περιοδείες στην Ευρώπη και κατάφερνε να στήνει ανοιχτα γήπεδα σε πολύ ιδιαίτερα μέρη. Το κορυφαιο εξ αυτών ήταν το Κολοσσαίο, μέσα στο οποίο έγινε μία σειρά αγώνων μπάσκετ, ως αγώνες επίδειξης.

Φυσικά, όσο και αν το Κολοσσαίο είναι ένα μνημείο παγκόσμιας ιστορίας, πιο σημαντικό από οποιοδήποτε άλλο ανοιχτό στο οποίο έχει γίνει ποτέ αγώνας μπάσκετ, για εμάς τους Έλληνες, μοναδική θέση στην καρδιά μας θα έχει πάντα το Καλλιμάρμαρο. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς μετά από εκείνο το βράδυ της 4ης Απριλίου του 1968, όταν η ΑΕΚ κερδίζοντας με 89-82 την Σλάβια Πράγας έστελνε στα ουράνια τους δεκάδες χιλιάδες φιλάθλους που παρακολουθούσαν ζωντανά την αναμέτρηση.

Όσο να πεις, τα ανοιχτά γήπεδα ήταν, είναι και θα είναι η πεμπτουσία του μπάσκετ. Η πεμπτουσία του μπάσκετ που παίζεται από ανθρώπους που δεν νοιάζονται για τα σκισμένα γόνατα, τα σκληρά στεφάνια, τους κραδασμούς και άλλα τέτοια. Τα ανοιχτά γήπεδα, από το Καλλιμάρμαρο και το Καλέμεγκνταν, μέχρι το Spanoulis Court στο Βελιγράδι και το Rucker Park, ήταν, είναι και θα είναι η ψυχή του μπάσκετ. Και αυτό σκέφτηκε το ΝΒΑ, και δοκίμασε να τα επαναφέρει στην κουλτούρα των φιλάθλων. Και εμείς, δεν θα μπορούσαμε παρά να τιμήσουμε αυτήν την κίνηση δεόντως....