ΡΑΙΤ ΛΑΡΙ (WRIGHT LARRY)

Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου του 1954. Έχει ύψος 1,85 και αγωνιζόταν στην θέση του Point Guard. Με σημερινά δεδομένα θα λέγαμε ότι ήταν ο ορισμός του combo guard, με πάρα πολύ υψηλού επιπέδου ένας εναντίον ενός παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που μάλλον το ανέπτυξε στα κολλεγιακά του χρόνια, στο άσημο κολλέγιο Grambling State (1973-76) με το οποίο σκόραρε στα 3 χρόνια 25,4 πόντους ανά αγώνα. Παρόλη την μέτρια παρουσία του κολλεγίου του ο ίδιος τράβηξε τα φώτα των scouters του ΝΒΑ και έτσι στο draft του 1976 επιλέχθηκε στο νούμερο 14 από τους Washington Bullets (1976-80). Στην ομάδα της πρωτεύουσας βρέθηκε στα καλύτερά της χρόνια και ερχόμενος από τον πάγκο την βοήθησε στην κατάκτηση του μοναδικού τίτλου της ιστορία της, το 1978, όταν και κερδισαν τους Seattle Supersonics με 4-3  στην σειρά των τελικών. Το 1980 θα μεταγραφεί στους Detroit Pistons (1980-81) όμως στο τέλος της σεζόν εχει πάρει την απόφαση να αγωνιστεί μακριά από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, και τα παλιά εκείνα χρόνια μονόδρομος ήταν η Ευρώπη.

Το 1982, η Ρόμα έχει μόλις υπογράψει τον θρυλικό προπονητή Valerio Bianchini, ο οποίος μετά από ώριμη σκέψη και αρκετή προσπάθεια θα του εμπιστευτεί τα κλειδιά της ομάδας. Στην Ιταλική πρωτεύουσα, έμεινε 2 σεζόν (1982-84), ίσα ίσα για να δώσει στην ομάδα αυτά που δεν κατάφερε να δώσει πριν και μετά κανενας άλλος. Την πρώτη του σεζόν θα οδηγήσει την Ρόμα στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος με τον ίδιο να σκοράρει 22,2 πόντους ανά αγώνα. Το πρωτάθλημα αυτό, έδωσε στην Ρόμα το εισητήριο για το Πρωταθλητριών την επόμενη χρονιά για πρώτη φορά στην ιστορία της. Και έτσι, την σεζόν 1983-84, η «σταχτοπούτα» έμελλε να ζησει το δικό της παραμύθι. Με μία ξέφρενη πορεία προς τον τελικό, θα βρει μπροστά της την κραταιά Μπαρτσελόνα του Άιτο Ρενέσες και του Σαν Επιφάνιο. Τα κουκιά θα μοιραστούν στα ίσια στα δύο πρώτα παιχνίδια και έτσι ο τίτλος θα κριθεί στις 29/03/1984 στην Γενεύη. Εκεί, σε ένα παιχνίδι που θα ξεκινήσει μία σειρά χαμένων τελικών για τους Μπλαουγκράνα, η Ισπανική ομάδα θα βρεθει να κερδίζει μέχρι και 13 πόντους στο ημίχρονο. Το προβάδισμα όμως αυτό θα αφήσει να ακουστούς μερικά σχόλια στους διαδρόμους των αποδυτηρίων, που θα εξαργυρώσουν τον Λάρι. Στο δεύτερο ημίχρονο, θα δώσει μία παράσταση από τις μοναδικότερες που έχουμε δει σε τελικούς. Με δικά του καλάθια, η Ρόμα θα καλύψει την διαφορά αλλά και θα περάσει μπροστά. Στο τέλος του αγώνα ο πίνακας του γηπέδου έγραφε 79-73 για την Ιταλική ομάδα με τον ίδιο των Ράιτ να έχει σκοράρει 27 πόντους.

Το τέλος βέβαια εκείνης της χρονιάς δεν ήταν και το καλύτερο με την ομάδα να αποκλειεται νωρίς στα πλέι οφ και τον Λάρι, να βρίσκεται αντιμέτωπος με προβλήματα τραυματισμών τα οποία θα τον κρατήσουν μακριά από τα γήπεδα για όλη την επόμενη σεζόν. Το 1985 ωστόσο θα υπογράψει με την Ιταλικη Ουντίνε (1985-87) με την οποία θα δείξει ότι είναι στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του. Σε μία ομάδα με λιγότερους καλούς συμπαίκτες από την Ρόμα, θα σκοράρει κατά ριπάς με το κοντέρ του να σταματάει στους 31,9 την πρώτη του σεζόν και στους 26,8 την δεύτερή του σεζόν. Το καλοκαιρι του 1987, όντας 33 πλέον, θα επιστρέψει στην Ρόμα (1987-88) για μία τελευταιά παράσταση, και θα κλείσει την καριέρα του με 22,7 πόντους ανά αγώνα. Συνολικά στην παρουσία του στο ΝΒΑ μέτρησε 2,284 πόντους και 1,165 ασίστ, ενώ στην Ιταλία σε 149 αγώνες μέτρησε 3,740 πόντους, δηλαδή 25,1 πόντους ανά αγώνα.