1955: Γεννιέται ο James Edwards. Ένας ψηλός με σχεδόν 20 χρόνια καριέρα στο ΝΒΑ και τρία πρωταθλήματα. Σε ένα εκ των οποίων μάλιστα - με τους Pistons το 1990 - ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας.
Παρακαλώ περιμένετε...
Γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου του 1960. Έχει ύψος 2,01 και αγωνιζόταν στις θέσεις των πλαγίων. Ήταν γενικά ένας γνήσιος σουτέρ και λιγότερο γνήσιος σκόρερ που έφτασε ίσως πιο νωρίς από ότι έπρεπε να φτάσει στο ΝΒΑ. Στα κολλεγικά του χρόνια αγωνίστηκε με την φανέλα του Tennessee (1979-83) όπου κέρδισε αρκετές διακρίσεις και ήταν All-American τις τελευταίες του χρονιές. Εκεί έδειξε και στον πολύ κόσμο τα πρώτα δείγματα γραφής του. Έτσι στο draft του 1983, οι Dallas Mavericks τον επιλέξανε στο νούμερο 9. Εκεί βρέθηκε με δυο πραγματικα χαρισματικούς σκόρερ μπροστά του, τον Rolando Blackman και τον Mark Aguire. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι τα πρώτα τρία χρόνια του στο Dallas (1983-86) ήταν κατά κάποιο τρόπο χαμένα. Μέτρησε σε αυτό το διάστημα λιγότερα από 18 λεπτά ανά αγώνα, καταφέρνωντας βεβαια σε αυτόν τον χρόνο να σκοράρει 8,2 πόντους.
Το 1986 θα έρθει η ευτυχής συγκυρία της μεταγραφής του στους Seattle Supersonics (1986-1991). Εκεί, κάνοντας μια ακόμη μικρή Big 3 με τους Xavier McDaniel και Tom Chambers θα απελευθερωθεί και θα παίξει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του. Τα πρώτα τέσσερα του χρόνια στο Seattle θα μετρήσει μέσο όρο 25,6 πόντους!!! , ενώ την χρονιά 1988-89 θα μετρήσει 27,5 με 47,8% στα τρίποντα. Αν το σκεφτούμε με τα σημερινά δεδομένα της εποχής του Steph Curry, ίσως να μην φαντάζει τόσο μεγάλο, κι όμως είναι καθώς σε εκείνη την εποχή το τρίποντο ήταν πέρα για πέρα υποτιμημένο. Το 1989 θα κερδίσει επίσης και τον διαγωνισμο τριπόντων παράλληλα με το πρώτο και μοναδικό του All Star. Στην δε πρώτη του συνάντηση με τους Mavs στα playoff του 1987 θα έχει απέναντί τους 30 πόντους με 8 ριμπάουντ και 4 ασίστ ανά αγώνα, με 56% στα εντός παιδιάς και 50% στα τριποντα. Η εκδίκηση είναι άλλωστε ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
Το 1991 η τρελοπαρέα από το Seattle έχει διαλύσει και έχει έρθει η ώρα και για τον Dale να αλλάξει παραστάσεις. Έτσι θα μεταγραφεί στους Bucks (1991-92). Θα ακολουθήσουν κατά σειρά οι Spurs (1992-94), οι Nuggets (1994-97) και πάλι οι Sonics (1997-99) έως ώτου γυρίσει και πάλι στο Milwaukee την σεζον 1999-2000 και κλείσει την καριέρα του στους Hornets το 2000. Αυτά τα χρόνια αναφέρονται επιγραμματικά, καθώς μετά την πενταετία στο Seattle o Ellis , γύρισε στον ρόλο του αναπληρωματικού που ερχόταν απο τον παγκο για να προσφέρει λύσεις. Ωστόσο, παρόλο τον μειωμένο χρόνο συμμετοχής του, συνέχιζε να φορτώνει σε όλη του την καριέρα τα αντίπαλα καλάθια με τρίποντα. Όταν αποσύρθηκε μετρούσε 19,004 πόντους με 1,719 εύστοχα σουτ τριών πόντων, πίσω μόνο από τον Reggie Miller. Ο Dale Ellis άλλωστε ήταν ο πρώτος που έφτασε στα 1,000 εύστοχα τρίποντα στο ΝΒΑ. Ο Dale Ellis έδειξε τον δρόμο και τον έδειξε σωστά. Ακόμη και σήμερα συγκαταλέγεται στους κορυφαίους σουτέρ που έπαιξαν ποτέ στο ΝΒΑ και ξέρετε και κάτι ακόμη? Προφανώς και ήταν. Όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του είχε ποσοστό καριέρας 40,4 %. Μαζί με τις κακές χρονιές και ενώ ερχόταν τις περισσότερες κρύος από τον πάγκο. Πραγματικά κανείς παίκτης μέχρι να εμφανιστεί ο Steph Curry δεν μπόρεσε να πλησιάσει αυτά τα νούμερα, και ακόμη και σήμερα κανείς που έχει σκοράρει παρα πάνω τρίποντα από αυτόν στην καριέρα του δεν το έχει κάνει με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Ο Dale Ellis ήταν ο πρώτος σουτέρ και ήταν προορισμένος για superstar, αλλά γεννήθηκε πριν την εποχή του τριπόντου και αυτό του κόστισε. Και πάλι όμως, έδειξε στους επόμενους τον δρόμο του ρολίστα σουτέρ. Και ήταν πολλοί που τον ακολούθησαν από τότε!!!