ΝΙΚΟΛΑ ΜΑΡΣΕΛΟ (NIKOLA MARCELO)

Γεννήθηκε στις 12 Μαίου του 1971. Έχει ύψος 2,06 και αγωνιζόταν στην θέση του Power Forward. Ξεκίνησε την καριέρα του από πολύ μικρή ηλικία στην ομάδα της γεννέτειράς του, της Σάντα Φε, και μόλις στα 18 του πήρε μεταγραφή για ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης, το Ισπανικό. Στην Ταουγκρές (1989-1996) αγωνίστηκε για 7 συνεχόμενα χρόνια, με ένα διάλειμμα λίγων μηνών το 1991 για να ταξιδέψει στις ΗΠΑ, και ενηλικιώθηκε μπασκετικά σε ένα ιδανικό γι αυτόν περιβάλλον. Βρέθηκε δίπλα σε μεγάλους παίκτες και έζησε μεγάλες στιγμές με την ομάδα, ενώ χρόνο με τον χρόνο έχτιζε το παιχνίδι του αλλά και την αυτοπεποίθησή του. Την σεζόν 1992-93 θα γνωρίσει μία ραγδαία άνοδο στην απόδοσή του και έτσι το καλοκαιρι του 1993 θα επιλεγεί από τους Houston Rockets στο νούμερο 50 του ντραφτ αλλά δεν θα παίξει ποτέ στο ΝΒΑ, ενώ οι Έλληνες τον γνώρισαν κατά κύριο λόγο όταν το 1996 οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του κυπέλλου Σαπόρτα με αντίπαλο στον τελικό τον ΠΑΟΚ (88-81) . Ο έτερος πρωταγωνιστής εκείνης της Ταουγκρες ήταν ο Ραμόν Ρίβας, ο οποίος την μεθεπόμενη χρονιά ακολούθησε τον Μαρσέλο στο Ελληνικό πρωτάθλημα για λογαριασμό της ΑΕΚ.

Ο προορισμος του Μαρσέλο βέβαια ήταν άλλος, αφού βρέθηκε μαζί με τον συμπατριώτη του Ούγκο Σκονοκίνι στην αρμάδα του Παναθηναικού με καπετάνιο τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Η σεζόν του στον Παναθηναικό (1996-97) ήταν η αμέσως επόμενη της κατάκτησης του Πρωταθλητριών στο Παρίσι και κατά γενική ομολογία ήταν μία από τις χειρότερες στην σύγχρονη ιστορία του συλλόγου. Ο Νικολά δεν μπορούσε να ξεφύγει από την γενική μετριότητα και τελείωσε την σεζόν με 6,5 πόντους μέσο όρο ανά αγώνα.

Μετά τον Παναθηναικό, ο Αργεντίνος άσσος, βρέθηκε στην Μπαρτσελόνα (1997-98) ενώ το 1998 ήταν χρονιά που βρήκε και πάλι την μπασκετική του ηρεμία στην Ιταλικη Μπενετόν (1998-2004). Στην Ιταλική ομάδα συνεργάστηκε με τους κορυφαίους προπονητές της Ευρώπης (Ομπράντοβιτς, Ντ Αντόνι, Μεσίνα) και πέρασε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του κερδίζοντας 2 Πρωταθλήματα (2002,2003), 3 Κύπελλα (2000,2002,2003) αλλά και το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1999. Παράλληλα έφτασε μέχρι το Final Four της Euroleague το 2002 με τον ίδιο να αναδικνυεται μεταξύ των 10 καλύτερων παικτών της διοργάνωσης. 

Το 2004 είναι ήδη 33 και σκέφτεται μήπως το κορυφαίο επίπεδο δεν είναι πλεον γι αυτον, έτσι θα αγωνιστεί στην Ουκρανική BC Kiev (2004-05) για να δώσει στον εαυτό του μία τελευταία ευκαιρία για την Euroleague με την φανέλα της Σιένα (2005-06). Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από την Reggio Emilia, θα διάλεξει να κλείσει την πλούσια καριέρα του στην ομάδα όπου ουσιαστικά την ξεκίνησε, στην Ταουγκρές όπου πλέον είναι Ταού Κεράμικα (2006-07). Θα αποσυρθεί στα 36 του, μετά από σχεδόν 20 χρόνια τα γήπεδα. Και μπορεί στην χώρα μας να μην μας άφησε τις καλύτερες αναμνήσεις (μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις όμως) αλλά ήταν και αυτός ένα εξέχον μέλος της φουρνιάς εκείνης των τρελο-Αργεντίνων που έκαναν θόρυβο στο παγκόσμιο μπάσκετ.