5 ΙΟΥΛΙΟΥ: ΑΠΟ ΤΟ ΖΕΝΙΘ ΣΤΟ "ΝΑΔΙΡ"

Ανάμεσα στις τόσες ημερομηνίες που έχουν σημαδέψει τον μπασκετικό βίο του Νίκου Γκάλη, η 5η ημέρα του Ιουλίου ξεχωρίζει και μάλιστα εις διπλούν. Αρχικά στα ισπανικά παρκέ το 1986 για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, στην πρεμιέρα της εθνικής με αντίπαλο τον Παναμά του MVP του προηγούμενου Μουντομπάσκετ, Ρολάντο Φρέϊζερ. Η πρωτάρα σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση Ελλάδα μπήκε αγχωμένη στο γήπεδο, μέχρι να πάρει μπρος η μηχανή σκοραρίσματος του Γκάνγκστερ.Η παναμέζικη άμυνα έγινε παιχνιδάκι στα χέρια του και το κοντέρ σταμάτησε στους 53 πόντους για τον Νικ που έστειλε το μήνυμα στους υπόλοιπους διεκδικητές της τιμητικής διάκρισης για το πρώτο "κανόνι" πως δεν θα είχαν εύκολο έργο.

Έξι χρόνια αργότερα ο Νίκος είναι πια 35 χρονών, τα κατορθώματα του τον έχουν αναγάγει σε θρύλο αλλά αυτός και ο Άρης βρίσκονται σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση με την απώλεια μετά απο αρκετά χρόνια του πρωταθλήματος και του τίτλου του πρώτου σκόρερ. Ο Γκάλης εμπλέκεται σε διαπραγματεύσεις για την ανανέωση του συμβολαίου του -το τελευταίο της καριέρας του όπως πίστευε- με τον ισχυρό άνδρα του Άρη Θεόφιλο Μητρούδη και στις 5 Ιουλίου επισκέπτεται τον πρόεδρο στην αντιπροσωπεία αυτοκινήτων που διατηρούσε ο τελευταίος για να συμφωνήσουν στις αποδοχές του καινούριου συμβολαίου αλλά για να βρουν και μια λύση για τα χρωστούμενα της προηγούμενης χρονιάς που ανέρχονταν στο ποσό των 140.000.000 δραχμών.

Ο Νίκος περιμένει μία πρόταση για διετές συμβόλαιο της τάξεως των 200.000.000 για κάθε χρόνο αλλά αυτό που ακούει απο τα χείλη του Μητρούδη τον σοκάρει. "Νίκο η πρόταση που σου κάνουμε και θεωρούμε πως είναι η καλύτερη για εσένα και την ομάδα, είναι να αποσυρθείς και να αναλάβεις προπονητής στους εφήβους με 100 εκατομμύρια συμβόλαιο". Ένας δακρυσμένος Γκάλης και μη θέλοντας να πιστέψει αυτά που μόλις είχε ακούσει, σηκώθηκε και απάντησε " Δεν δέχομαι την πρόταση, πιστεύω πως έχω ακόμα πολύ μπάσκετ μέσα μου" και αμέσως αποχώρησε απο τη συνάντηση χωρίς να πει κουβέντα στους περίπου 100 φίλους του Άρη που είχαν συγκεντρωθεί έξω απο τα γραφεία, αγωνιώντας για την έκβαση της συζήτησης.

Αντίθετα με τον Γκάλη, ο Μητρούδης που αντιλήφθηκε την επισφαλή θέση στην οποία βρισκόταν, προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας πως η πρόταση στον Γκάλη έγινε με γνώμονα την αδιαμφισβήτητη προσφορά του στον Άρη αλλά και τονίζοντας με νόημα πως "Δύο 35αρηδες δεν χωράνε στην ίδια ομάδα. Τα ψηλά δέντρα πρέπει να μένουν όρθια και να μη φθείρονται". Ο Μητρούδης μεταξύ Γκάλη και Γιαννάκη επέλεξε την παραμονή του Παναγιώτη, που επίσης βρισκόταν σε συζητήσεις για ανανέωση και καταβολή των χρωστούμενων, στοχεύοντας στην απόκτηση του Ρόι Τάρπλεϊ και του Τζέι Τζέι Άντερσον με τα συμβόλαια των τριών να ξεπερνούν το ένα δις δραχμές.

Ο Μητρούδης που είχε εμφανιστεί ως σωτήρας μέσω της εταιρείας "Καραντάνιαν" που εκπροσωπούσε με υποσχέσεις για άμεση επένδυση 200.000.000 και ανέγερση νέου γηπέδου, θεώρησε πως έκανε το σωστό για τον "Αυτοκράτορα" ακόμα και αν οι φήμες απο ανθρώπους προσκείμενους στον Γκάλη τον ήθελαν να εκτοξεύει βαριές κουβέντες προς τον Γκάνγκστερ, του τύπου "κουμάντο δεν κάνεις εσύ πια αλλά εγώ και πάρτο χαμπάρι πως το αστέρι της ομάδας είναι αυτός που βάζει τα λεφτά". Δεν είμαστε εις θέσιν να γνωρίζουμε αν αληθεύουν αυτά τα γεγονότα αλλά για το πως έβλεπε το μέλλον του Άρη χωρίς τον αρχηγό του ο Θεόφιλος Μητρούδης, έχουμε ως αδιάψευστο μάρτυρα τον τηλεοπτικό φακό που τον απαθανάτισε να διατείνεται πως "Θεός ο Νίκος ο Γκάλης αλλά ας τον γηροκομήσει ο Γιαννακόπουλος οχι ο Άρης".

Τελικά το ποιος έκανε λάθος και το ποιος ωφελήθηκε απο την αποπομπή του Νίκου Γκάλη απο τον Άρη νομίζω πως το έδειξαν τα γεγονότα. Ο "συνταξιούχος" Γκάνγκστερ κατέβηκε στην Αθήνα για να φορέσει τα πράσινα του Παναθηναϊκού βάζοντας τον ξανά στο μονοπάτι του πρωταθλητισμού ενώ ο Άρης μπορεί να πήρε τον ευρωπαϊκό τίτλο που δεν κατάφερε να κατακτήσει με τον Νικ στις τάξεις του -χωρίς να θέλουμε να συγκρίνουμε τα μεγέθη του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με το Κυπελλούχων- αλλά το ταμείο που υποτίθεται πως θα συμμαζευόταν με την αποχώρηση του Γκάλη, παρέμεινε μείον και είχε ως συνέπεια την φυγή του Γιαννάκη και του Τάρπλεϊ και στο τέλος του ίδιου του Μητρούδη.

Με διαφορά μόλις έξι χρόνων, ο Νίκος Γκάλης έζησε την αποθέωση και την πίκρα, τον θρίαμβο και τα δάκρυα...