ΡΑΦΑΕΛ ΤΖΟΦΡΕΣΑ: Ο ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ

Στην μακρόχρονη πορεία της στα ισπανικά και ευρωπαϊκά γήπεδα, η ιστορική Μπανταλόνα έχει τιμήσει με την απόσυρση της φανέλας τους που κοσμούν την οροφή του Pavello Olympic τρεις αθλητές.

Τον Μαργκάλ, τον θρυλικό Τζόρντι Βιγιακάμπα και έναν κύριο που μπορεί να μην είχε το ταλέντο των δύο προαναφερόμενων συμπαικτών του αλλά η προσφορά του στην ομάδα και η αφοσίωση του, δικαίως τον τοποθετούν σε περίοπτη θέση για τους φίλους της La Penya.

Ο περί ου ο λόγος Ραφαέλ Τζοφρέσα (ή Γιοφρέσα κατά την ελληνική προφορά του επιθέτου του) ο οποίος ακόμη και σήμερα συνεχίζει να βρίσκεται κοντά στο άθλημα και να προσφέρει απο τη θέση του Γραμματέα της Ένωσης Παιχτών της ACB. Ο Ράφα όπως και ο μικρότερος αδερφός του ο Τομάς, ακολουθήσαν τα χνάρια του πατέρα τους που ήταν συμπαίκτης του μεγάλου Χουάν "Τσίτσι" Κρέους, μπασκετμπολίστα με τον οποίο τα δύο αδέρφια θα βρίσκονταν αντιμέτωποι στα ίδια γήπεδα που έπαιξε ο μπαμπάς Τζοσέπ.

Ο Τζοφρέσα ενσωματώθηκε στα τμήματα υποδομής της Μπανταλόνα το 1975 σε ηλικία 9 ετών και το 83 έκανε ντεμπούτο με την πράσινη φανέλα υπο τις οδηγίες του Ρενέσες.

Σε μία Γιουβεντουτ που πάλευε ολόκληρη τη δεκαετία του 80 να μπει σφήνα στο δίπολο Ρεάλ-Μπαρτσελόνα, ο Ράφα καθιερώθηκε προς τα τέλη της ως ο βασικός πλέι μεικερ της ομάδας στο πλευρό του Βιγιακάμπα. Με τις εμφανίσεις του τράβηξε και την προσοχή του Ντίαζ που επίσης τον έχρισε διεθνή απο το Παγκόσμιο της Αργεντινής. Μετά το Κύπελλο Κόρατς του 1990, ο επόμενος στόχος ήταν το πρωτάθλημα και αυτός επιτεύχθηκε με την την άφιξη του Λολο Σάϊνθ που εμπιστεύθηκε και αυτός στον Ραφαέλ την οργάνωση του παιχνιδιού. Η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης το 1992, θα πάει με την ταμπέλα του απόλυτου φαβορί στην Κωνσταντινούπολη και το αγαλματάκι του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, για να γίνει το θύμα μίας απο τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία της διοργάνωσης με την βόμβα του Σάσα Τζόρτζεβιτς.

Το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα γλύκανε την πίκρα για την απώλεια του Πρωταθλητριών αλλά η αποτυχία πρόκρισης στο Φάιναλ Φορ της Αθήνας έφερε τον Σάϊνθ στην πόρτα της εξόδου και στον πάγκο της Μπανταλόνα τον άνθρωπο που της στέρησε το τρόπαιο στην Πόλη. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς κατέφτασε στην Καταλωνία με μια αποστολή και την έφερε εις πέρας ακόμα και αν χρειάστηκε να έρθουν ολα ανάποδα στο Τελ Αβίβ, εκεί που ο Τζοφρέσα και τα υπόλοιπα παιδιά της La Penya πήραν με παρόμοιο τρόπο αυτό που τους στέρησε η τύχη πριν απο δύο χρόνια. Ο Ράφα ήταν πια μία απο τις σημαίες της ομάδας και για αυτόν τον λόγο η αποδέσμευση του το καλοκαίρι του 96 προκάλεσε τις αντιδράσεις των οπαδών. Ακόμα όμως μεγαλύτερες ήταν αυτές όταν ο Ράφα υπέγραψε συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα και δικαιολογήθηκε σε τηλεοπτική του συνέντευξη λέγοντας πως η Μπανταλόνα τον έδιωξε και την συγκεκριμένη χρονική περίοδο η Μπάρτσα φάνταζε ως η καλύτερη επιλογή.

Το κλίμα στην απέναντι πλευρά αν και πήρε ακόμα ένα πρωτάθλημα, τον σήκωσε μόνο για μία χρονιά και άλλη μισή που δεν ολοκληρώθηκε. Το 1998 πήγε στην Τζιρόνα μέχρι το 2000 που αποδέχθηκε την πρόταση του τώρα πια προέδρου της Μπανταλόνα Τζόρντι Βιγιακάμπα για να γυρίσει στο σπίτι του και να κρεμάσει εκεί τη φανέλα του, όπως και έγινε με τον Ραφαέλ να αποσύρεται το 2003.

Ο Ραφαέλ Τζοφρέσα σίγουρα δεν ήταν Χοσέ Καλντερόν, Νάτσο Σολοθάμπαλ ή Χουανίτο Κορμπαλάν. Καλά καλά δεν ήταν Μοντέρο, απείχε απο το μοντέλο του ταχύ Ισπανού γκαρντ, ο αδερφός του ήταν πιο κοντά σε αυτό. Ήταν όμως ένας μπασκετμπολίστας που ήξερε πολύ καλά τα βασικά της θέσης του, με συνέπεια και ορθό μπασκετικο μυαλό που του επέτρεψε να αγωνιστεί 20 χρόνια, να ζήσει απο πρώτο χέρι την ισπανική λίγκα σε όλες τις περιόδους της και να συμμετάσχει σε 758 αγώνες της που ήταν το ρεκόρ για Ισπανό παίχτη μέχρι τον Φεβρουάριο του 2019 και την 759η εμφάνιση του Φελίπε Ρέγιες. Ο Ραφαέλ σημάδεψε με την αθόρυβη παρουσία του μια ολόκληρη εποχή για το ισπανικό μπάσκετ και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει από το Hall of Fame του Basketbook.