Ο ΝΤΡΑΖΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΤΑΡΕΒΑΤΣ

To 1977 ο Ντράζεν Νταλιπάγκιτς ήταν ήδη ένα πολύ μεγάλο όνομα στο γιουγκοσλαβικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πρωταθλητής Ευρώπης με την εθνική, ασημένια και χάλκινα μετάλλια σε Μουντομπάσκετ και Ολυμπιακούς Αγώνες, πρώτος σκόρερ στη Γιουγκοσλαβία και με το παράσημο του Mr Europa να τον συνοδεύει.

Δεν ξέχασε όμως ποτέ από που ξεκίνησε, τις ρίζες του στο Μόσταρ και τον ποταμό Νερέτβα που διασχίζει την πόλη, το αρχιτεκτονικό θαύμα της Στάρι Μοστ. Ήταν ακόμα το 19χρονο παιδί που το 1970 σε εκείνο το τουρνουά στο Βελιγράδι, έκανε πλάκα στους καταξιωμένους αντιπάλους του ως μέλος της μικτής ομάδας από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και "υποχρέωσε" τον Ράνκο Ζεράβιτσα να εισηγηθεί την απόκτηση του για λογαριασμό της Παρτιζάν.

Κάθε καλοκαίρι επέστρεφε στη γενέτειρα του και έπαιζε μπάσκετ στα ανοιχτά γήπεδα παρέα με τους φίλους του και ο ίδιος γινόταν ξανά παιδί. Εκείνο όμως το απόγευμα της 16ης Ιουνίου 1977 ήταν διαφορετικό από τα υπόλοιπα.

Στο τσιμέντο του Καντάρεβατς δεν βρισκόταν μόνο ο Νταλιπάγκιτς αλλά ολόκληρη η ομάδα της Παρτίζαν παραταγμένη με τα αστέρια της, ο Κιτσάνοβιτς, ο Τόντοριτς, ο Μπόμπαν Πέτροβιτς, ο Μίοντραγκ Μάριτς και φυσικά τον Ζεράβιτσα στην άκρη του πάγκου. Στις ξύλινες εξέδρες βρισκόντουσαν 5.000 Γιουγκοσλάβοι που δεν έχασαν την ευκαιρία να δουν από κοντά το αγαπημένο τους τέκνο αλλά και τους συμπαίχτες του.

Απέναντι τους ως αντίπαλος σε εκείνο το παιχνίδι, βρισκόταν η πρώτη ομάδα του Νταλιπάγκιτς η KK Λοκομοτίβ Μόσταρ που για την περίσταση ενισχύθηκε από δύο παίχτες της Μπόσνα Σαράγεβο, τον Μίρζα "Kinđe"Ντελίμπασιτς και τον Άντον Ντόγκιτς.

Ο αγώνας αν και φιλικός, διεξήχθη με κάθε επισημότητα όπως ανταλλαγή λαβάρων και διαιτητές δύο από τους καλύτερους της Γιουγκοσλαβίας εκείνη την περίοδο, τον Νέτζα Πρλιετα και τον Σέναντ Ίμπρουλι.

Με τη βοήθεια των δύο διεθνών Γιουγκοσλάβων, η Λοκομοτίβ κρατήθηκε κοντά στο σκορ στο πρώτο μέρος αλλά τελικά η ποιότητα των παιχτών της Παρτιζάν επικράτησε των αντιπάλων της για να φτάσουμε στο τελικό σκορ 127-90 για τους Crno Beli.

Όχι πως είχε καμία σημασία, ακόμα και ο "δικτάτορας" Ζεράβιτσα έδειχνε να απολαμβάνει αυτές τις στιγμές ξεγνοιασιάς καθισμένος στον άβολο ξύλινο πάγκο αλλά περισσότερο από όλους το έζησε το τιμώμενο πρόσωπο που εκείνο το απόγευμα έστω και για μερικές ώρες δεν ήταν ο θρυλικός "Praja", ήταν απλά ο Ντράζεν του Καντάρεβατς...