ΜΙΡΚΟ ΜΙΛΙΣΕΒΙΤΣ: ΠΟΛΛΑ ΚΙΛΑ ΜΠΑΣΚΕΤ

Στον αλήστου μνήμης αγώνα της 13ης Ιανουαρίου 1988 στο Βελιγράδι μεταξύ Ερυθρού Αστέρα και ΠΑΟΚ που σημαδεύτηκε απο το φοβερό μπουκέτο του Κόρφα στον Ζόραν Ράντοβιτς, αυτός που έκανε τη μεγαλύτερη ζημιά στον Δικέφαλο του Βορρά αλλά και πρωτοστάτησε στα επεισόδια που ακολούθησαν, δεν ήταν ούτε ο Μπάνε αλλά ούτε καν ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς.Ο κύριος λόγος της ήττας ήταν ο σέντερ των Crveno Beli που τα κατοπινά χρόνια θα ακολουθούσε τα βήματα των συμπαικτών του και θα ερχόταν στην Ελλάδα για να αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στο πρωτάθλημα μας.

Ο Μίρκο Μιλίσεβιτς καμια σαρανταρια κιλά ελαφρύτερος απο οσο τον γνωρίσαμε αλλά με το ίδιο και απαράλλαχτο ατσούμπαλο στυλ του, ο μπασκετμπολίστας που έγινε σύνθημα στο "Γεώργιος Μόσχος" και παντοτινή καψούρα των Αεκτζήδων, ο άνθρωπος που αν δεν έβλεπε τον κόσμο απο τα 2.10 με την εμφάνιση του θα μπορούσε να ήταν άνετα ιδιοκτήτης χασαποταβέρνας στη Χασιά, αυτή λοιπόν η λατρεμένη μορφή των ελληνικών γηπέδων, ξεκίνησε την καριέρα του ως τριαροτεσσαρι αλλά εξαιτίας ενός προβλήματος στον θυρεοειδή πήρε κιλά και άλλαξε τον τρόπο παιχνιδιού του αναγάγοντας την ραβέρσα σε επιστήμη.

Παιδί του Αστέρα ο Μίρκο, είχε ένα καλό όνομα στην Γιουγκοσλαβία και συμμετοχή σε όλες τις σπουδαίες στιγμές των Ερυθρόλευκων του Βελιγραδίου τη δεκαετία του 80, φτάνοντας όμως στην πηγή χωρίς να πιεί νερό αφού ο Αστέρας διεκδίκησε τίτλους σε Γιουγκοσλαβία και Ευρώπη μένοντας όμως με άδεια τα χέρια. Η Τσιμπόνα και η Παρτιζάν ήταν τα εμπόδια και αργότερα ανέτειλε το άστρο της Γιουγκοπλάστικα ώστε να μην επιτρέψει στον Μίρκο να πανηγυρίσει έναν τίτλο με τους Crveno Beli. Το 1988 ο Μιλισεβιτς πήρε μεταγραφή στην Τσιμπόνα αλλά χωρίς να μπορέσει να παίξει δίπλα στον Ντράζεν που είχε φύγει για την Ισπανία. Τουλάχιστον τον συνάντησε ξανά έστω και ως αντίπαλο στον ημιτελικό του Κυπελλούχων με τον Μίρκο να απαντά με 34 πόντους στους 47 του "Μότσαρτ".

Το 1990 κλήθηκε να υπηρετήσει την υποχρεωτική θητεία του στον στρατό και όταν επέστρεψε στο Ζάγκρεμπ τίποτα δεν ήταν όπως πρίν. Οι αποσχιστικές φωνές ακούγονταν όλο και πιο έντονα και τα τύμπανα του πολέμου ηχούσαν στην γιουγκοσλαβική επικράτεια. Ο Μίρκο πήρε το μήνυμα όταν σε έναν αγώνα, ο Βέλικο Μρσιτς - τον οποίο σημειωτέον ο Μιλισεβιτς είχε κάτω απο τις φτερούγες του- του φώναξε "Δώσε μου την μπάλα γαμ€@νε Σέρβε". Στα αποδυτήρια ο Μίρκο έκανε ασηκωτο τον Κροάτη απο το ξύλο και αφού μίλησε με τον Μίρκο Νόβοσελ, έφυγε απο την Τσιμπόνα με προορισμό την Βοϊβοντίνα. Κατάφερε να διαφύγει απο την Γιουγκοσλαβία με κινηματογραφικό τρόπο ταξιδεύοντας στο κόκπιτ ενός αεροπλάνου, μία ημέρα προτού ξεσπάσει ο πόλεμος και επιβληθεί απαγόρευση πτήσεων σε ολόκληρο τον εναέριο χώρο.

 Ο πρώτος του προορισμός εκτός της πατρίδας του, ήταν το Ισραήλ και η Χάποελ Ιερουσαλήμ . Ακολούθησε η Ισπανία και η Φόρουμ Βαγιαδολίδ παίρνοντας την θέση του Σαμπόνις και πλησιάζοντας ολο και πιο κοντά στην Ελλάδα, το 93 πήγε στην Νάπολι και την ιταλική Α2. Και κάπως έτσι το καλοκαίρι του 94 βρισκόταν στην Σερβία αναζητώντας νέα επαγγελματική στέγη. Ακριβώς την ίδια περίοδο βρισκόταν στην χώρα και η ΑΕΚ με έναν απελπισμένο Βλάντε Τζουροβιτς να ψάχνει απεγνωσμένα έναν σέντερ μετά την αποτυχία να αποσπάσει την υπογραφή του Ζέλικο Ρέμπρατσα. Και ενώ ο "Τζούρο" είχε επιστρατεύσει μέχρι τον Πετσάρσκι και τον Ντίβατς για να τον βοηθήσουν στις προπονήσεις, έλαβε το τηλεφώνημα που του έδωσε την λύση στο αδιέξοδο. Ο Μίρκο Μιλίσεβιτς αυτοπροτάθηκε στον πρώην προπονητή του στον Ερυθρό Αστέρα και με την θετική απάντηση του Τζουροβιτς, η ΑΕΚ μπόλιασε το ρόστερ της εκτός απο κιλά και με μπόλικο ταλέντο στο σκοράρισμα.

Η πρώτη εικόνα του αντιτουριστικού Μίρκο σίγουρα δεν ενθουσίασε τους φιλάθλους αλλά όταν ξεκίνησαν οι επίσημες υποχρεώσεις έγινε φανερό σε όλους πως ήξερε πολλά καντάρια μπάσκετ. Όταν η μπάλα πήγαινε στα χέρια του, το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο. Ο Μιλισεβιτς όποιος και αν ήταν ο αντίπαλος, θα τουρλωνε τα οπίσθια και σπρώχνοντας τον αμυντικό θα τον πήγαινε κοντά στο καλάθι για να βγάλει την σπυριαρα σχεδόν απο το μπυροκοιλι και να την αφήσει με τον αγαπημένο του τρόπο στο διχτάκι. Και αν βαριόταν να ντριπλάρει ή απλά είχε αργήσει να ακολουθήσει την επίθεση, στο ρεπερτόριο του βρισκόταν ακόμα και το τρίποντο με αυτό το σουτ που έμοιαζε σαν να ξεφορτώνει τσουβάλια στην καρότσα του αγροτικού. Όπως και αν σκόραρε όμως, ο Μίρκο την δουλίτσα του την έκανε μια χαρά όπως καταμαρτυρούν οι 21 πόντοι και τα 7 ριμπάουντ μέσο όρο που κατέγραψε στην θητεία του στην ΑΕΚ..

Παρόλη λοιπόν την τρομερή παρουσία του, ο Τζουροβιτς δεν του ανανέωσε το συμβόλαιο αλλά ο Μιλίσεβιτς δεν άργησε να βρει γρήγορα νέο επαγγελματικό προορισμό φορώντας τα μελανόλευκα του Απόλλωνα Πατρών. Νέο περιβάλλον για τον Μίρκο αλλά αυτός συνέχισε στο ίδιο μοτίβο παρότι στο μυαλό του είχε και άλλα πράγματα εκτός απο το μπάσκετ. Βλέπετε, ο Μιλίσεβιτς ήταν και αγαπησιάρης και την περίοδο που αγωνιζόταν στην Πάτρα, το αίσθημα βρισκόταν στην Αθήνα και ο ερωτοχτυπημένος Μίρκο έκανε σχεδόν καθημερινά σε χρόνο ρεκόρ την διαδρομή για χάριν του φτερωτού θεού. Αγάπη όμως εισέπραξε και απο τον λαό της ΑΕΚ που τον αποθέωσε στον αγώνα των δύο ομάδων στην Πάτρα, βλέποντας τον να πετυχαίνει 38 πόντους με 5 τρίποντα και να γυρίζει μόνος του διαφορά 14 πόντων υπέρ του Δικεφάλου. Ο αστικός μύθος θέλει τον Γιάννη Φιλίππου που μόλις είχε αναλάβει το τιμόνι των διοικητικών της ΑΕΚ να ρωτάει τον αποσβολωμένο Τζουροβιτς "Καλά, αυτόν δεν τον είχαμε εμείς πέρυσι; Γιατί τον διώξαμε;" και εν συνεχεία να δείχνει την πόρτα της εξόδου στον προπονητή.

 Έστω και καθυστερημένα ο Μίρκο πήρε την ρεβάνς απο τον "Τζούρο" για την αποπομπή του και με το τέλος των αγωνιστικών του υποχρεώσεων με τον Απόλλωνα πήρε και των ομματιών του, μετακομίζοντας παραδίπλα στην γειτονική Τουρκία. Εκεί έριξε άγκυρα για τα επόμενα δέκα χρόνια αλλάζοντας έξι ομάδες και φτάνοντας στο σημείο να πάρει μέχρι και τουρκικό διαβατήριο με το όνομα Μεχμέτ Οναρ. Τριχωτός, με το σκερμπεδάκι να ασφυκτιά κάτω απο την XXXXXL φανέλα του, αραιό μαλλί και τσακωμένος απο τη μέρα που γεννήθηκε με το γυμναστήριο, ο Μίρκο Μιλίσεβιτς προκαλούσε με την εμφάνιση του το γέλιο, μέχρι να ξεκινήσει το παιχνίδι. Γιατί τότε ο Σέρβος παιχταράς με τις χίλιες δυο κινήσεις στο παρκέ, την εξής μία που κανείς δεν μπορούσε να ανακόψει, ανάγκαζε τους αντιπάλους να καταπίνουν τα γέλια τους. Με όνομα βαρύ όσα και τα κιλά του, ο Μίρκο είναι μία cult και πολύ αγαπημένη μορφή των χρυσών εποχών του ελληνικού μπάσκετ...