ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΥΝΤΟΜΠΑΣΚΕΤ: ΤΟ 67' ΣΤΗΝ ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ

Η διοργάνωση του 1967 (μέχρι η FIBA να κατασταλάξει στην ανά τετραετία διεξαγωγή του το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ελάμβανε χώρα σε μονές χρονιές, σε ζυγές, ανά δύο χρόνια ή τρία ή και πέντε) ήταν το Μουντομπάσκετ με ορισμένες πρωτιές.

Η Λατινική Αμερική επιλέχθηκε ξανά να φιλοξενήσει στο έδαφος της το τουρνουά και συγκεκριμένα στην Ουρουγουάη. Στα γήπεδα της λοιπόν εμφανίστηκαν οι τέσσερις πρώτοι του Ευρωμπάσκετ 65 (Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία, Πολωνία και Ιταλία) οι χρυσοί Ολυμπιονίκες της Ρώμης Αμερικανοί, η Ιαπωνία ως εκπρόσωπος της Ασίας και την δωδεκάδα των συμμετοχών συμπλήρωναν οι κάτοχοι του τίτλου Βραζιλιάνοι, το Μεξικό, το Περού, το Πουέρτο Ρίκο, η Αργεντινή και η Παραγουάη.

Ξεχνάμε κάποιον; Μήπως τους οικοδεσπότες Ουρουγουανούς; Τα παράξενα της FIBA που λέγαμε. Οπότε οι συμμετέχουσες ομάδες κλείδωσαν στον αριθμό 13 και ένα τουρνουά κάθε άλλο παρά αντιπροσωπευτικό του παγκόσμιου μπάσκετ. Τα διαδικαστικά όμως δεν ενδιέφεραν τους αθλητές που θα διεκδικούσαν το πρωτεμφανιζόμενο κύπελλο που έκτοτε απονέμεται στην πρωταθλήτρια και φέρει το όνομα του πατέρα του αθλήματος (Naismith trophy). Αυτοί που χαμογέλασαν στο τέλος ήταν οι Ανατολικοευρωπαίοι με Σοβιετικούς και Γιουγκοσλάβους να συνεχίζουν την κόντρα τους στα παρκέ του Μοντεβιδέο.

Η "Αρκούδα" με ηγέτη τον Μοντέστας Παουλάουσκας επικράτησε στο τελευταίο παιχνίδι των Πλάβι του MVP του τουρνουά Ίβο Ντανέου και κατέκτησε τον παρθενικό της τίτλο. Οι Βραζιλιάνοι του θρυλικού Αμαούρι Πάσος ανέβηκαν ξανά στο βάθρο αφήνοντας εκτός τις ΗΠΑ .

Ακολούθησαν οι Πολωνοί του πρώτου σκόρερ Μιέτσισλαβ Λοπάτκα ενώ οι Μεξικανοί του "El Inca " Μανουέλ Ράγκα αν και πέτυχαν 6 νίκες σε 8 αγώνες εξαιτίας του περίεργου συστήματος βρέθηκαν στην 8η θέση κάτω απο τους οικοδεσπότες που κέρδισαν ένα παιχνίδι και τους Αργεντινούς με τρία ( ίσως γινόμαστε κουραστικοί αλλά εκείνα τα χρόνια στην Παγκόσμια Ομοσπονδία μάλλον πρέπει να έπαιρναν αποφάσεις μεθυσμένοι).

Όσο για τη χώρα μας; Και όμως υπήρξε εκπροσώπηση και για την Ελλάδα, οχι ασφαλώς με αθλητές αλλά με το κύρος του Κώστα Δήμου που ήταν ένας εκ των δύο διαιτητών του τελικού.

Τρία χρόνια αργότερα στην Λιουμπλιάνα, ο Ντανέου θα γνώριζε την αποθέωση ως αρχηγός των πρωταθλητών Κόσμου Γιουγκοσλάβων και αυτός και οι συμπαίκτες του θα αφιέρωναν το τρόπαιο στον μεγάλο απόντα που στέκεται δίπλα του στην φωτογραφία απο το Μοντεβιδέο. Ο
Ραντιβόϊ Κόρατς σίγουρα χαμογελούσε ξανά εκεί ψηλά...