ΑΡΒΙΝΤΑΣ ΜΑΤΣΙΓΙΑΟΥΣΚΑΣ: Ο "ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ" ΜΕΣΣΙΑΣ

Μία απο τις μεγαλύτερες καψούρες των φιλάθλων του Ολυμπιακού και ο αθλητής που ίσως άλλαζε τα δεδομένα του ελληνικού αλλά και ευρωπαϊκού γίγνεσθαι ήταν ο Λιθουανός "δολοφόνος", ο μεγάλος Άρβιντας Ματσιγιάουσκας. Ποτέ δεν θα μάθουμε πως θα είχε γραφτεί η ιστορία αν ο "Μάτσας" είχε παραμείνει υγιής και δεν έκοβε τον αχίλλειο τένοντα σε εκείνο το καταραμένο φιλικό με την Σκαφάτι, μπαίνοντας στο λούκι των τραυματισμών που τελικά έφεραν το πρόωρο τέλος σε έναν παίχτη που είχε όλα τα φόντα για να μπει στο Πάνθεον των μεγάλων Ευρωπαίων.

Απο την εποχή που ήταν ένα αμούστακος πιτσιρικάς και έκανε τα πρώτα του βήματα με την φανέλα της Νεπτούνας και γρήγορα έδειξε τα στοιχεία που θα τον χαρακτήριζαν σε ολόκληρη την σύντομη καριέρα του, δηλαδή την ταχύτητα εκτέλεσης, το φονικό ένστικτο του σκόρερ και την δυνατότητα να δημιουργεί ο ίδιος τις προϋποθέσεις για να εξαπολύσει τη βόμβα. Μετά απο δύο χρονιές με την Νεπτούνας όπου αναδείχθηκε καλύτερος νέος παίχτης του πρωταθλήματος, η Λιέτουβος Ρίτας ήταν αυτή που κέρδισε στο νήμα την Ζαλγκίρις που επίσης διεκδικούσε τον παίχτη και τον ενέταξε στο δυναμικό της.

Ο Ματσιγιάουσκας αν και μόλις 20 χρονών αναδείχθηκε σε ηγέτη της ομάδας του οδηγώντας την σε δύο συνεχόμενες κατακτήσεις πρωταθλημάτων και το όνομα του ακούγεται ολο και πιο συχνά στα μεγάλα πρωταθλήματα της Γηραιάς Ηπείρου. Με το παράσημο του πρωταθλητή Ευρώπης στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας όντας εξέχον μέλος εκείνης της παλιοπαρέας των Λιθουανών, ο Άρβιντας θα ταξιδέψει στη Βασκωνία για την Ταού Κεράμικα έτοιμος να δείξει τι μπορεί να κάνει στο υψηλότερο επίπεδο.

Με την Ταού θα φτάσει στον τελικό της Ευρωλίγκα το 2005 και ήταν ο κύριος λόγος της "κηδείας" που έκαναν οι Βάσκοι στο μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης, τους Ρώσους της CSKA. Η Μακάμπι και ο Γιασικεβίτσιους αποδείχθηκαν απροσπέλαστα εμπόδια αλλά ο Ματσιγιάουσκας ήταν ίσως ο καλύτερος Ευρωπαίος σούτινγκ γκαρντ και το ΝΒΑ ήταν η φυσιολογική εξέλιξη για τον Λιθουανό.

Εκεί όμως η προσγείωση ήταν απότομη, ο Ματσιγιάουσκας που είχε μάθει να πρωταγωνιστεί, δεν κέρδισε ποτέ την εμπιστοσύνη του προπονητή των Νιού Όρλεανς Χόρνετς του γνωστού μας Μπάιρον Σκότ και μετά απο μόλις 19 ολιγόλεπτες συμμετοχές, αποχώρησε κακήν κακώς απο την Νέα Ορλεάνη εξαπολύοντας μύδρους κατά του Σκότ και χαρακτηρίζοντας τον ως τον χειρότερο προπονητή που είχε ποτέ. Όταν έγινε γνωστή η είδηση της αποδέσμευσης του απο τους Χόρνετς, όπως ήταν λογικό οι μνηστήρες έκαναν ουρά έξω απο την πόρτα του. Παρότι η καριέρα του είχε υποστεί πλήγμα λόγω του παροπλισμού του, η αξία του ήταν δεδομένη και αυτό που χρειαζόταν ήταν μια ομάδα που θα του έδειχνε εμπιστοσύνη και θα του έδινε το χρίσμα του ηγέτη σε ένα νέο ξεκίνημα. 

Αυτά τα χαρακτηριστικά τα συγκέντρωνε το καλοκαίρι του 2006 ο Ολυμπιακός και οι Αγγελόπουλοι έριξαν στο τραπέζι εννιά εκατομμύρια λόγους για να δελεάσουν τον "Mάτσας". Η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε στο αεροδρόμιο στις 20 Ιουλίου, έμεινε στην ιστορία αφού οι οπαδοί του Ολυμπιακού έβλεπαν στο πρόσωπο του τον Μεσσία και τον άνθρωπο που θα επανέφερε στην κορυφή τον σύλλογο. Και ποιος θα μπορούσε να τους ψέξει; Με την προσθήκη του Ματσιγιάουσκας ο Ολυμπιακός πρόσθετε στην φαρέτρα του Πίνι Γκέρσον το πιο φονικό βέλος το οποίο δυστυχώς  δεν εκτοξεύθηκε ποτέ γιατί έσπασε η χορδή του. Στις 16 Σεπτεμβρίου στο φιλικό με την Σκαφάτι, ο αχίλλειος τένοντας του αριστερού του ποδιού τον "πρόδωσε" και έβαλε ταφόπλακα στις ερυθρόλευκες ελπίδες.

Έξι μήνες εκτός και τελικά σαν ψέμα επανεμφανίστηκε στο παρκέ την Πρωταπριλιά σε ένα φιλικό με το Αιγάλεω. Η χρονιά είχε χαθεί και όλοι ήθελαν να πιστεύουν πως ο τραυματισμός ήταν ένα άσχημο όνειρο που πέρασε. Ακόμα και αν ήταν φανερό πως ο Λιθουανός ήταν εμφανώς πιο αργός και φοβόταν για το πόδι του, οι εκπληκτικές εμφανίσεις του μέχρι τον Νοέμβριο του 2007 που του απέφεραν και το βραβείο του ΜVP της Ευρωλίγκας, ήταν ένα καλό σημάδι πως ο Άρβιντας είχε αφήσει πίσω του τον εφιάλτη. Μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου και τον νέο τραυματισμό, στο χέρι αυτή την φορά στον αγώνα με τους παλιόφιλους της Ταού. Επιστροφή με την καινούρια χρονιά και επειδή όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός χαμογελά, ο Ματσιγιάουσκας γυρίζει τον αστράγαλο του στις 6 Ιανουαρίου του 2008 και απο εκεί πέρα αρχίζει η κατηφόρα που δεν έχει τέλος.

 Η πρόβλεψη για απουσία 15 ημερών αποτυγχάνει παταγωδώς, οι δύο βδομάδες γίνονται τρεις μήνες και σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, ο Λιθουανός παραπονιέται για πόνους στην μέση. Πηγαίνοντας απο γιατρό σε γιατρό, φτάνει μέχρι το κατώφλι του επικεφαλής του ιατρικού επιτελείου της Μπάγερν Μονάχου ο οποίος είναι και αυτός που θα διαφωτίσει την υπόθεση. Ο Ματσιγιάουσκας έχει σοβαρότατο πρόβλημα που επιβάλλει είτε την μακρόχρονη θεραπεία είτε την χειρουργική επέμβαση. Ο παίχτης εισάγεται σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης του Μονάχου και αφήνει για άλλη μια φορά τον Ολυμπιακό και τους Αγγελόπουλους στα κρύα του λουτρού που βλέπουν την επένδυση τους να βυθίζεται στον ωκεανό των τραυματισμών.

 Τουλάχιστον άπαντες στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο εύχονται ο Ματσιγιάουσκας να εμφανιστεί έτοιμος στην προετοιμασία για αυτό και  φανταστείτε την έκπληξη τους όταν ο Λιθουανός έρχεται στην Ελλάδα με το δεξί του πόδι σε νάρθηκα έχοντας υποστεί διάστρεμμα. Ο "Mάτσας" θα ισχυριστεί πως τραυματίστηκε μόνος του κατά την διάρκεια της παραμονής του στην πατρίδα του αλλά η διάψευση θα έρθει απο την πλευρά των Λιθουανών και συγκεκριμένα απο τον τύπο της χώρας που κατέγραψε το διάστημα που ο Άρβιντας βρισκόταν στην γενέτειρα του, κάνοντας προπονήσεις με την Νεπτούνας όπως ομολόγησε σε συνέντευξη του και ο προπονητής της λιθουανικής ομάδας.

Οι Αγγελόπουλοι απηυδισμένοι απο την αντιεπαγγελματική συμπεριφορά του παίχτη, βρήκαν το πάτημα που έψαχναν και κατήγγειλαν τον Ματσιγιάουσκας στην FIBA αξιώνοντας την μη καταβολή του υπολοίπου του συμβολαίου του.

Κάποιες προσπάθειες διακανονισμού που έγιναν έπεσαν στο κενό και τελικά η υπόθεση τελεσιδίκησε υπέρ του Ολυμπιακού παρά την αρχική υπέρ του αθλητή ετυμηγορία. Ο Ματσιγιάουσκας κουρασμένος ψυχολογικά απο την δικαστική διαμάχη και αφού είδε πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση επιστροφής του στα γήπεδα, ανακοίνωσε το 2010 την απόσυρση του, περίπου την ίδια χρονική περίοδο που ο Ολυμπιακός αποκτούσε τον Βασίλη Σπανούλη.

Ο άνθρωπος που προοριζόταν να παίξει τον ρόλο του Βασίλη δεν τα κατάφερε εξαιτίας του εύθραυστου κορμιού του και σίγουρα έχει κάθε δικαίωμα να τα βάζει με την τύχη του που δεν τον άφησε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του για περισσότερα χρόνια και άλλο τόσο την "καταριόμαστε" και όλοι οι μπασκετόφιλοι που δεν μας επέτρεψε να απολαύσουμε έναν απο τους πιο καθαρόαιμους Ευρωπαίους σκόρερ της τελευταίας εικοσαετίας...