1987: Σε ένα από τα πλέον ιστορικά παιχνίδια για το Ελληνικό μπάσκετ (εκείνη την εποχή), ο Άρης κερδίζει την Μπαρτσελόνα μέσα στο Παλάου Μπλαουγκράνα με 88-89, με τον Νίκο Γκάλη να κάνει μαγικά και να πετυχαίνει 45!!! πόντους.
Παρακαλώ περιμένετε...
Γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου του 1970. Έχει ύψος 2,01 και αγωνιζόταν στις θέσεις των πλαγίων (SG, SF).
Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από την ιστορική Ζαντάρ σε ηλικία 16 ετών, με την οποία αγωνίστηκε 6 χρόνια (1986-92), έκανε μερικές εξαιρετικές εμφανίσεις και την οδήγησε σε πρωταθλήματα αλλά και στην τέταρτη θέση της Ευρώπης.
Το 1992 θα πάρει την πρώτη μεγάλη μεταγραφή της καριέρας του στον Παναθηναικό. Παρόλο που θα έρθει σε μία ομάδα με εξαιρετικούς συμπαίκτες και μεγάλες προσδοκίες, θα αρκεστεί σε μερικές εξαιρετικές εμφανίσεις (όπως εκείνη η στο Περιστέρι όπου σκόραρε 38 πόντους), και ο μόνος τίτλος που θα έχει στο τέλος της σεζόν θα είναι το κύπελλο Ελλάδας (1993).
Αυτό θα τον οδηγήσει στην Ιταλική Βαρέζε, με την οποία θα ξαναβρεί τον εαυτό του και θα αγωνιστεί για 2 χρόνια (1993-95). Από την Βαρέζε θα τον ξεχωρίσει και θα τον επιλέξει η κραταιά δύναμη του Ιταλικού μπάσκετ τότε, η Virtus Bologna. Στην Μπολόνια θα αγωνιστεί 2 χρόνια (1995-97). Ξανά σε μία μεγάλη ομάδα με μεγάλες προσδοκίες, άλλη μια απογοήτευση. Στο διετές πέρασμά του θα κατακτήσει ένα κύπελλο (1997).
Κάπως έτσι θα επιστρέψει στην Βαρέζε (1997-98) όπου θα είναι και πάλι εξαιρετικός και θα οδηγήσει την ομάδα στην έξοδο της στην Ευρώλίγκα για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια.
Αυτό θα δει ο Ντούσακ Ίβκοβιτς, προπονητής του Ολυμπιακόυ τότε και θα τον φέρει για δεύτερη φορά στην Ελλάδα (1998-99). Θα ξεκινήσει την χρονιά πολύ καλά, αλλά ένας τραυματισμός στην γάμπα θα τον κρατήσει έξω για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, το αποτέλεσμα θα είναι για το υπόλοιπο της χρονιάς να κινηθεί σε ρηχά νερά.
Την επόμενη χρονιά (1999-2000) θα επιστρέψει μετά από 8 χρόνια στην Zadar, όπου θα βρει τον Dino Radja. To 2000 θα κάνει ακόμη ένα όχι και πολύ πετυχημένο πέρασμα από την Ελλάδα και την ΑΕΚ. Θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση, για να επιστρέψει για μία χρονιά το 2003 οπότε και θα αγωνιστεί με τα χρώματα της Αβελίνο.
Με την εθνική ομάδα της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας έχει 2 χρυσά μετάλλια (1990,1991), ενώ με την φανέλα της Κροατίας έχει το ασημένιο των Ολυμπιακών του 1992 αλλά και 3 χάλκινα μετάλλια.