ΒΡΑΒΕΙΑ ΜΕ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ

Στην Ευρώπη αλλά και γενικότερα στον κόσμο υπάρχει η συνήθεια κάποια βραβεία να γίνονται τιμώντας πρόσωπα. Πρόσωπα που έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία για το άθλημα, που έχουν φύγει νωρίς και άδικα από κοντά μας, γενικότερα είναι θέμα ιστορίας και μνήμης. Από αυτά τα βραβείας και τις δοργανώσεις τα περισσότερα είναι γνώστα αρκετά, όπως και τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται, ενώ άλλα δεν είναι τόσο. Πάμε λοιπόν να δούμε μερικά βραβεία ή διοργανώσεις και τα πρόσωπα τα οποία βρίσκονται πίσω από αυτά.

• Bραβεία Νέισμιθ: Δεν θα μπορούσαμε φυσικά να ξεκινήσουμε με κάτι άλλο, αφού ο καθηγητής Νέισμιθ είναι αυτός που ξεκίνησε την όλη ιστορία. Γνωστή η ιστορία του, κρέμασε το καλάθι το 1891 στα 3,05, για να έχουν κάτι να κάνουν οι φοιτητές του τις βροχερές μέρες και γεννήθηκε το καλύτερο άθλημα του κόσμου. Ωστόσο στα βραβεία το πράγμα είναι λίγο παραπάνω μπερδεμένο από ότι φαίνεται αφού ουκ ολίγοι έχουν σκεφτεί να δώσουν το όνομα του σε τρόπαια ή ξεχωριστούς παίκτες. Τα πιο βασικά από αυτά είναι φυσικά το τρόπαιο του παγκοσμίου πρωταθλήματος μπάσκετ, τα κολλεγιακά βραβεία καλύτερου παίκτη και προπονητή αλλά και το περίφημο Nasmith Memorial Hall of Fame, στο οποίο η εισαγωγή είναι μεγάλη τιμή για έναν καλαθοσφαιριστή. Το ίδιο το Nasmith Memorial Hall of Fame είναι αυτό που δίνει από το 2004 το Bob Cousy award στον καλύτερο point guard της χρονιάς στο κολλεγιακό. ( Ο Βοb Cousy ήταν αθλητής στο ΝΒΑ που έχει κατακτήσει 6 τίτλους από το 1950 εώς το 1963).

• Βραβείο John Wooden: O John Wooden ήταν ένας πολυνίκης προπονητής του κολλεγιακού μπάσκετ, αφού κατέκτησε στην καριέρα του 12 τίτλους. Το πιο τρομακτικό βέβαια επ αυτόυ είναι ότι έχτισε μια πραγματική δυναστεία με το UCLA αφού οι 7 από αυτους τους τίτλους ήταν συνεχόμενοι. Ως βραβείο δίνεται σε παίκτες που ξεχωρίζουν μέσα στην χρονιά από το κολλεγικό πρωτάθλημα και θεσπιστηκε το 1977. Βέβαια τα βραβεία των κολλεγιακών είναι λίγο μπερδεμένα αφού υπάρχουν πολλά διαφορετικά για τους καλύτερους παίκτες. Τα άλλα δύο πιο γνωστά είναι το βραβείο Oscar Robertson, το οποίο θεσπίστηκε το 1959 και είναι το παλαιότερο ενώ υπάρχει και το βραβείο Naismith College of the year award.

• Βill Russel Final MVP Award: Ακόμη ένα Αμερικάνικο βραβελιο με ονματεπώνυμο. Απονέμεται στον καλύτερο παίκτη των τελικών, όπως το κρίνει μια ενιαμελής επιτροπή. Δίνεται από το 1969 ενώ το τιμώμενο πρόσωπο σε αυτήν την περίπτωση είναι ο πλέον πολυνίκης παίκτης του ΝΒΑ, ο Bill Russel, που έχει καταφέρει στην καριέρα του να κατακτήσει 11 δαχτυλίδια πρωταθλητή.

• Κύπελλο Σαπόρτα: Πάμε στα δικά μας, τα της Ευρώπης δηλαδή και ξεκινάμε με το πιο άσημο ίσως των βραβείων-διοργανώσεων, το κύπελλο Σαπόρτα. Άσημο όχι γιατί αντιπροσώπευε μια μικρή διοργάνωση αλλά γιατί με αυτό το όνομα υπήρξε μόλις 4 χρόνια, από το 1998 έως το 2002 οπότε και καταργήθηκε ο θεσμός. Ο θεσμός δεν ήταν άλλος από το κύπελλο κυπελλούχων όπου συμμετείχαν οι κυπελλούχοι από κάθε χώρα και ξεκίνησ το 1966. Ο δε τιμώμενος, ο Raimundo Saporta Namias ήταν ένας εξέχοντας παράγοντας του Ισπανικού μπάσκετ ο οποίος υπήρξε σε πολλές θέσεις και στην παγκόσμια ομοσπονδία του μπάσκετ. Το 2007 μπήκε στο FIBA Hall of Fame, ενώ σε κάποια διοργάνωση η ίδια η χήρα του Σαπόρτα έδωσε το κύπελλο στον νικητή. ( λέτε να κάνουν κάτι τέτοιο και για τον Βασιλακόπουλο?)

• Κύπελλο Κόρατς: Για πολλα χρόνια υπήρξε η δεύτερη τη τάξει διασυλλογική ευρωπαική διοργάνωση πίσω από το πρωταθλητριών ή Ευρωλίγκα. Ξεκίνησε το 1971 και καταργήθηκε και αυτό το 2002 όταν όλα άρχισαν να γίνονται εταιρίες. Ο Radivoj Korać ήταν ένας Γιουγκοσλάβος καλαθοσφαιριστής ο οποίος αγωνιζόταν στις θέσεις των ψηλών και είχε πάρα πολύ καλή σχέση με το καλάθι. Διατηρεί το ρεκόρ πόντων σε έναν αγώνα στην Ευρωλίγκα με 99 ( ούτε 100) ενώ έχει μπει στους καλύτερους 50 παίκτες της FIBA. Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στις 2 Ιουνίου του 1969 σε ηλικία μόλις 31 ετών.

• Βραβείο Αλφόνσο Φορντ: Δυστυχώς τον χαμογελαστό Αλφόνσο τον θυμόμαστε όλοι. Πέρασε αρκετά χρόνια στην Ελλάδα και ήταν από τους καλύτερους παίκτες που έχουν περάσει από τα μέρη μας. Σκόρερ ολκής, χωρίς σταματημό. Όπου αγωνίστηκε ήταν στους κορυφαίους σκόρερ των διοργανώσεων. Δεν θα μπορούσε να ισχύει κάτι διαφορετικό και για την Ευρωλίγκα, της οποία βγήκε πρώτος σκόρερ δύο συνεχόμενες σεζόν (2001,2002). Προς τιμήν του δίνεται το βραβείο Αλφόνσο Φορντ κάθε χρόνο στον πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης. Το 2016 το βραβείο στον Νάντο Ντε Κολό έδωσε ο γιος του Αλφόνσο Φορντ. Ο Αλφόνσο Φορντ πέθανε στις 4 Σεπτεμβρίου του 2004 σε ηλικία 32 ετών.

Όπως πάντα αυτά είναι τα βραβεία που καταφέραμε να βρούμε εμείς. Τα διεθνή ή διεθνώς γνωστά βραβεία. Από το 2007 υπάρχει για παράδειγμα βραβείο Ντράζεν Πέτροβιτς στην Κροατία, αλλά αφορά Κροάτες αθλητές. Εντύπωση μας κάνει το ότι δεν έχει θεσπιστεί ακόμη βραβείο Όσκαρ Σμιντ αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να το λύσει η παγκόσμια ομοσπονδία.Για ότι παραπάνω ή διαφορετικό, όπως πάντα το inbox μας είναι ανοιχτό.