Τα γηπεδα του κεντρου της Θεσ/νικης

Τα γήπεδα του κέντρου

Καθώς ασχολούμαστε με την καταγραφή και την χαρτογράφηση όλων των ομάδων ανά την Ελλάδα, μας δημιουργήθηκε μια έντονη απορία η οποία αφορά την έλλειψη ακαδημιών στην περιοχή του κέντρου της Θεσσαλονίκης. Μια περιοχή η οποία μπορεί μεν να μην έχει πολλά κλειστά γήπεδα μπάσκετ, ωστόσο βρίθει από σχολικά κλειστά γυμναστήρια, τα περισσότερα των οποίων παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Κάνοντας μια έρευνα και ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά ανακαλύψαμε έναν από τους βασικούς λόγους που αυτό συμβαίνει καθώς σοβαρό θέμα έχει δημιουργηθεί για δεύτερη φορά φέτος με τα γήπεδα του Δήμου Θεσ/νίκης τα οποία υπάγονται στην δικαιοδοσία των σχολικών επιτροπών. Ομάδες καταγγέλλουν παρακωλύσεις στην λειτουργία τους με απροειδοποίητες εξώσεις για χρωστούμενα ποσά. Ποσά τα οποία βέβαια στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι υπέρογκα για γήπεδα τα οποία σπάνια πληρούν τις στοιχειώδεις προυποθέσεις όπως θέρμανση, καθαριότητα, ικανοποιητική κατάσταση χώρων κ.α. Σύμφωνα με πληροφορίες οι οποίες προκύπτουν από την έντονη ενασχόλησή μας με τον ερασιτεχνικό χώρο του μπάσκετ – κάτι που αναπόφευκτα μας φέρνει αντιμέτωπους και με τα προβλήματα του χώρου- μιλάνε για νομικές πλέον κινήσεις των ομάδων απέναντι στον Δήμο Θεσσαλονίκης τόσο για μη ανταποδοτική συμφωνία, όσο και για αθέμιτο ανταγωνισμό, καθώς για ίδια και πιθανόν καλύτερα γήπεδα σε άλλους δήμους τα ποσά για την προπονητική ώρα μπορεί να είναι μέχρι και 100 φορές κάτω. Όλα αυτά βέβαια μέσα σε ένα πλαίσιο στο οποίο ο αθλητισμός παρακμάζει, γήπεδα κάθονται ανεκμετάλλευτα και φυσικά γήπεδα τα οποία μπορεί να βρίσκονται στην ίδια γειτονιά, επειδή υπάγονται σε διαφορετικά καθεστώτα, χρήζουν πλήρως διαφορετική αντιμετώπισης.

Μαρτυρίες ανθρώπων των ομάδων μιλάνε για περιστατικά κατά τα οποία οι ίδιοι έχουν αναγκαστεί να βάψουν σχολικά γήπεδα, να φροντίσουν για την αλλαγή σε λάμπες, την φύλαξη των χώρων (καθώς προσλαμβάνεται ένας φύλακας για 2 ή και 3 κλειστά γυμναστήρα) και άλλες αντίστοιχες διαδικασίες συντήρησης. Ίσως το πιο ακραίο των περιστατικών αφορά την περίοδο με τις έντονες χιονοπτώσεις στην πόλη κατά την οποία προπονητές ομάδων κλήθηκαν να ρίξουν οι ίδιοι αλάτι στις χιονισμένες αυλές , το οποίο οι υπεύθυνοι των εγκαταστάσεων είχαν παρατήσει εκεί πέρα. ( Το θεωρούμε το πιο ακραίο καθώς αφορά άμεσα την σωματική ακεραιότητα των παιδιών που θα πάνε στις αυλές).

Με πλήρη βέβαια κατανόηση του γεγονότος οτι ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει ανάγκη για εύκολα έσοδα, αλλά με γνώμωνα όλα τα παραπάνω, μας έρχεται αυτομάτα στο μυαλό το ερώτημα “ Θέλουμε τελικά τα παιδιά μας να αθλούνται”? Πόσο μάλλον σε μία πόλη η οποία στερείται πλήρως χώρων πρασίνου στους οποίους θα μπορούν τα παιδιά να παίξουν αλλά και να τρέξουν. Αναρωτιόμαστε και μεις και είμαστε σε αναμονή για τις επερχόμενες εξελίξεις.