ΤΑ ΘΡΥΛΙΚΑ ΔΙΔΥΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ (Μερος 1ο)

Στη μπασκετική ορολογία όταν ακούμε τον όρο δίδυμα, συνήθως, ανασύρονται στο νου μας ζευγάρια παιkτών οι οποίοι μοιράζονται ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, ο ένας αγωνίζεται σε θέση κοντού παίχτη και ο άλλος σε θέση ψηλού. Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να θυμηθούμε από τον χώρο του NBA, μεταξύ άλλων, τα δίδυμα Στόκτον-Μαλόουν, Πέιτον-Κεμπ, αλλά και από τον ελληνικό αυτά των Ζντοβτς-Μπέρι, Διαμαντίδη-Μπατίστ, Διαμαντίδη-Παπαδόπουλου. Θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά ακόμα παραδείγματα. Ξεφεύγοντας, όμως, από αυτή τη συγκεκριμένη εικόνα περί διδύμων, ας δούμε διαφορετικές περιπτώσεις διδύμων οι οποίες διαφοροποιούνται από την κυρίαρχη αφήγηση κοντού-ψηλού. 

1. Γιαννάκης-Γκάλης
   Γκάλης και Γιαννάκης αποτελούν το πιο θρυλικό δίδυμο του ελληνικού μπάσκετ. Μαζί κατέκτησαν πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα, συμμετείχαν σε final four και αποτέλεσαν τους ακρογωνιαίους λίθους του χτισίματος της μπασκετικής αυτοκρατορίας του Άρη. Η συνεισφορά τους σαν δίδυμο επεκτάθηκε και στην εθνική ομάδα με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου και σειρά επιτυχιών. Τι είναι αυτό, όμως, που τους κάνει να ξεχωρίζουν σαν δίδυμο; Το βασικό χαρακτηριστικό που μοιράζονταν και οι δύο είναι ότι ήταν παίχτες ηγέτες που μπορούσαν να πάρουν στις πλάτες τους ολόκληρη την ομάδα. Στην περίπτωση τους αυτό λειτούργησε θετικά μιας και η οποιαδήποτε πιθανότητα ανταγωνιστικής σχέσης μεταξύ τους ξεπερνιόταν. Γκάλης-Γιαννάκης εναλλάσσονταν στις θέσεις των guard πράγμα που έκανε τις αντίπαλες άμυνες να μην μπορούν να τους αντιμετωπίσουν. Έτσι, οι αντίπαλες ομάδες είχαν να αντιμετωπίσουν ένα δίδυμο το οποίο  αλληλοσυμπληρώνονταν σε παραπλήσιους ρόλους, γεγονός που εξηγεί για ποιο λόγο ο Άρης κατάφερε τόσα πολλά τη χρυσή δεκαετία του ’80. 

2. Κόρφας-Μπουντούρης
    Κόρφας και Μπουντούρης συνδέθηκαν με την εποχή των μεγάλων επιτυχιών για τον ΠΑΟΚ με την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος, ενός κυπέλλου, δύο ευρωπαϊκών τίτλων και τη συμμετοχή στο final four της Αθήνας. Η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου διδύμου έχει να κάνει με το γεγονός ότι σε μια εποχή που η κάθε ομάδα είχε έναν βασικό play maker, ο ΠΑΟΚ έκανε το άλμα προς το μέλλον με την ταυτόχρονη παρουσία δύο πρωτοκλασάτων point guard. Και σε αυτή την περίπτωση, η σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ τους όχι μόνο δεν ήταν ανταγωνιστική, αλλά εξόχως συμπληρωματική με θετικά αποτελέσματα τόσο για τους ίδιους όσο και για τον ΠΑΟΚ. Στην πραγματικότητα ο καθένας τους αποτελούσε το alter ego του άλλου μιας και σε όποια χαρακτηριστικά υστερούσε ο ένας υπερτερούσε ο άλλος κάνοντας τους ένα πραγματικά ασύλληπτο δίδυμο που πολλές φορές παίζανε στην ίδια πεντάδα.

3. Γιάνκοβιτς-Χριστοδούλου
    Ο αείμνηστος Μπόμπαν και ο πολυαγαπημένος μας Μπέμπης. Μπορεί να κράτησε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, λόγω του τραγικού τραυματισμού του Μπόμπαν, ωστόσο, προλάβαμε να δούμε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα δίδυμα στον ελληνικό χώρο. Και οι δύο πανομοιότυποι παίχτες που μπορούσαν να αγωνιστούν σε πολλές θέσεις ως all-around players. Ο Πανιώνιος είχε την τύχη να διαθέτει δύο τέτοιου τύπου παίχτες όταν άλλες ομάδες αναζητούσαν ατυχώς να βρουν έστω και έναν. Πενταδάτοι παίχτες και οι δύο κάνανε ως all-around παίχτες πολλές δουλειές μέσα στο γήπεδο κάνοντας το μπάσκετ του Πανιωνίου εντυπωσιακό και άκρως ανταγωνιστικό που αν είχε την εμπειρία θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμα και το πρωτάθλημα. Το δίδυμο αυτό αν και χώρισε νωρίς, ωστόσο, συνεχίζει να κοσμεί στο κλειστό του Πανιωνίου με τις φανέλες τους κρεμασμένες ένδειξη του τι θα μπορούσαν να κάνουν αν η ιστορία ήταν διαφορετική.

Α.Μ.