Οι θρυλοι του Streetball ( Μερος 1ο)

     Όταν σε μία συνέντεξη μετά το τέλος της καριέρας του ρωτήσαν τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ ποιος είναι ο πιό δύσκολος αντίπαλος που έχει αντιμετωπίσει, η απάντησή του τους ξάφνιασε όλους, καθώς ήταν ο Earl Manigault. Μια σωστή ερώτηση σε αυτήν την απάντηση θα μπορούσε να είναι “Ποιός είναι αυτός? Έχει παίξει ποτέ στο ΝΒΑ?” . Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση θα ήταν φυσικά “όχι”. Ήδη απο τα 1950 αλλά κατά κύριο λόγο την δεκαετία του 1970 υπήρξαν πάρα πολλοί σημαντικοί παίκτες που ποτέ τους δεν έπαιξαν στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ καθώς διάλεξαν να συνεχίσουν να παίζουν στα ανοιχτά γήπεδα της περιοχής τους. Σε ανοιχτά γήπεδα θρύλους(όπως ο Rucker Park ή το The Cage) στα οποία χιλιάδες κόσμου μαζευόντουσαν καθημερινά για να δουν τους αντίστοιχους αστέρες ινδάλματά τους να παίζουν. Χαρακτηρηστική είναι άλλωστε η φωτογραφία που έχουμε διαλέξει να εμφανίζεται στο slider μας η οποία είναι τραβηγμένη απο το ανοιχτό γήπεδο όπου αγωνιζόταν ο Julus Ervning και ήταν θρύλος πριν ακόμη πάει στο ΝΒΑ. Ο Dr J βέβαια μετά από αυτό διάλεξε να πάει και ένα βήμα παραπάνω και να κάνει την καριέρα του επαγγελματική. Πάμε να δούμε λοιπόν μερικούς απο τους σημαντικότερους εξ αυτών ( η σειρά δεν είναι αυξουσα ή φθίνουσα, καθώς στην αγάπη για το άθλημα εάν ρωτάς εμάς δεν μπαίνουν σκαλοπάτια):

• Rafer Alston: Ο άνθρωπος που ξεκίνησε το mixtape της AND1, craze, έχτισε τον θρύλο του στους δρόμους της Νέας Υόρκης και στο Riverside. Οι κινήσεις του έχουν απαθανατιστεί στο εν λόγω mixtape ενώ ο κόσμος που μαζευόταν για να τον δει παρομοιάζεται με εκείνον που σκαρφάλωνε στις στέγες για να δει τον Dr J.. Κατάφερε το 1999να μπει στην λίγκα του ΝΒΑ, όντας ένας απο τους λίγους σύγχρονους streetballers που το καταφέρνει αυτό χωρίς ωστόσο να κάνει την παρουσία του τόσο αισθητή όσο στα ανοιχτά γήπεδα. Θα τον άφηναν άραγε να παίξει αν έκανε αυτά τα μαγικά? Στην πιο παραγωγική του σεζόν στο ΝΒΑ το 2004-05 μέτρησε 14.2 πόντους ανά παιχνίδι σε μια γεμάτη σεζόν 80 παιχνιδιών στους Τορόντο Ράπτορς.

• Smush Parker: Ο δικός μας Σμους(ή Σμάς), τον οποίο πολλοί έχουμε δει να παίζει στα ανοιχτά γήπεδα της Θεσσαλονίκης κατά την παραμονή του στην πόλη, όταν και έπαιζε για Άρη και Ηρακλή είναι ένας από τους σύγχρονους θρύλους των ανοιχτών γηπέδων της Νέας Υόρκης. Με ένα σύντομο πέρασμα απο το Αμερικάνικο επαγγελματικό μπάσκετ στο οποίο έκανε πολύ λιγότερα από αυτά που περίμεναν από αυτόν, χαίρει πολύ μεγάλου σεβασμού από τους ειδικούς του χώρου. Και από μας βέβαια αφού έχει μια νοοτροπία εραστή την οποία και αγαπάμε. Στην επαγγελματική του καριερα ωστόσο κατάφερε να κατακτήσει και ένα δαχτυλίδι με τους Lakers κάτι που λίγοι streetballers έχουν καταφέρει .Μετά από αυτό το δαχτυλίδι βέβαια βρέθηκε στον έτοιμο για υποβιβασμό Ηρακλή με αρκετά παραπανίσια κιλά, όσο και το παραπανίσιο ταλέντο που διέθετε, ενώ έπαιξε μέχρι και στην Τυνησία.

• Jack Ryan: Από τους λίγους streetballers που διάλεξε να μην εμφανίσει το ταλέντο του στο Rucken Park, ο Τζακ ήταν ξεχωριστός για πολλούς λόγους. Αρχικά αυτό που περισσότερο τον ξεχώριζε δεν ήταν η αθλητικότητα και τα κόλπα του ( όχι οτι δεν το είχε ο ανθρωπος, κάθε άλλο), αλλά το καταπληκτικό μακρινό σουτ του. Μάλιστα ο Κρις Μάλλιν σε μία συνέντευξη τον είχε χαρακτηρίσει ως τον καλύτερο σουτέρ που δεν έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ. Έπειτα ό Jack ήταν ο πρώτος λευκός που μπήκε στους Wizard Harlem Globettroters. Α ναι, επίσης ήταν και λευκός και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που το κάνει να ξεχωρίζει από μόνος του.Στα ρεκόρ του το μεγαλύτερο σε διάρκεια γύρισμα της μπάλας στο δάχτυλο ενώ έχει και το ρεκόρ με τις περισσότερες εύστοχες βολές με κλειστά μάτια σε ένα λεπτο. Σήμερα γυρνάει την χώρα και δίνει μπασκετικά σοου στα ημίχρονα των αγώνων του ΝΒΑ.

• Wilt Champerlain: Χρειάζονται συστάσεις για τον παίκτη που πέτυχε τους περισσότερους πόντους σε έναν αγώνα ΝΒΑ? Σίγουρα όχι, απλά να γνωριστούμε λίγο καλύτερα. Ο Τσαμπερλειν ήταν ένας γίγαντας την εποχή που μπάσκετ παίζαν κοινοί θνητοί και αυτό φαίνεται με ευκολία στα νούμερα του. Ωστόσο εκτός απο μεγάλος ΝΒΑer o Τσαμπερλειν υπήρξε σε όλη την διάρκεια της καριέρας του και streetballer ενώ καθώς ποτέ δεν άφησε τα ανοιχτά γήπεδα. Χαρακτηριστικά είναι τα μονά που έπαιξαν με τον Elvin Baylor το 1957 όταν ο ίδιος ήταν ήδη σταρ του NBA, στα οποία και φυσικά όπως είπε η “ομάδα του κέρδισε όπως πάντα.”

• Rick Kirkland: Ο άνθρωπος που υποστηρίζει ότι εφηύρε την crossover, θα μπορούσε άνετα να γίνει ένας παίκτης ΝΒΑ επιπέδου top-50. Ωστόσο απέρριψε την πρόταση του μαγικού κόσμου καθώς του ήταν πιο κερδοφόρα η διανομή ναρκωτικών. Συνήθιζε να παίζει στο στο Rucker Park όπου και πάρκαρε την Rolls Royce του για να κατέβει να παίξει. Ακόμη και όταν οι παράνομες δραστηριότητες του τον οδήγησαν στην φυλακή έστησε ακόμη και έγκλειστος μερικά μυθικά μονά.

• Conrad Mcrae: Ακόμη ένα δικό μας παιδί το οποίο πέρασε από τον ΠΑΟΚ το .... και έσβησε πολύ νωρίς από καρδιακή ανεπάρκεια. Έγινε γνωστός στα γήπεδα του Brooklyn, ενώ πέρασε και μερικές σεζόν απο το ΝΒΑ. Ξεχώριζε λόγο της πολύ μεγάλης έντασης και δύναμης που τον χαρακτήριζε.