Το μεγαλο παζαρι: Η λιστα με τα... ψωνια για τις ομαδες της Α1 (Μερος 1 απο 5: Οι Point Guards)

Είναι Μάιος και κοντεύουμε σιγά σιγά στο καλύτερο μέρος κάθε μπασκετικής χρονιάς που δεν είναι άλλο από το καλοκαιρινό παζάρι. Ποιος φεύγει, ποιος μένει μα το κυριότερο; «Ποιος έρχεται;». Προτού όμως φτάσουμε εκεί, οι ομάδες έχουν ήδη ετοιμάσει μια λίστα στόχων ανά θέση (και αν δεν έχουν, πρέπει να έχουν...) είτε μιλάμε για την Λάρισα που έσωσε την κατηγορία είτε για την ΑΕΚ που μετά την αποτυχημένη φετινή σεζόν θα θέλει να επανέλθει στην κορυφή. Αν και δεν θα σταθώ τόσο σε ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, θα προσπαθήσω μέσα από αυτά τα 5 μέρη του άρθρου να παρουσιάσω παίκτες οι οποίοι θα ήταν σε αυτές τις λίστες στόχων μου, αν ήμουν σε κάποια ομάδα της Basket League. Ξεκινάμε σήμερα με τους Point Guards, την επόμενη οι Shooting Guards, μετά οι Small Forwards, κ.ο.κ. Το πιάσατε το κόλπο. Κι αν κάποιος σας κάνει «κλικ», ξέρετε που θα με βρείτε...

- Kendale McCullum, 1.85 μ., Helsinki Seagulls (Φινλανδία)

Το φινλανδικό πρωτάθλημα μπορεί κατά καιρούς να προσφέρει ποιοτικές και κυρίως φθηνές λύσεις για τις περισσότερες ομάδες της ηπειρωτικής Ευρώπης. Δεν σας κρύβω μάλιστα πως αν είχα πόστο σε κάποια ελληνική ομάδα, θα ήταν από τα πρωταθλήματα υπό στενή παρακολούθηση. Όχι μόνο γιατί οι Φινλανδοί μπασκετμπολίστες είναι σχεδόν όλοι τους καλοί σουτέρ αλλά και γιατί οι ξένοι που αγωνίζονται εκεί είναι συνήθως μια πολύ προσιτή και οικονομική λύση.  Ο Kendale McCullum δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα.

Αν κάποιος αναζητεί έναν pass-first guard για να «τρέξει» την επίθεση, ο floor general της ομάδας της φινλανδικής πρωτεύουσας είναι η απάντηση σε πολλά προβλήματα. Αρκετά γρήγορος με την μπάλα στα χέρια, λατρεύει το παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο και το Pick & Roll ενώ είναι αρκετά έξυπνος αμυντικός παρά το ότι του λείπει το μπόι και το σώμα για να αμυνθεί. Αρνητικά εντοπίζονται στο ότι ακόμα προσπαθεί να «λυθεί» σαν σουτέρ έχοντας είτε κρύες είτε ζεστές βραδιές, τα πολλά λάθη -αν και έχει καλή αναλογία ασίστ/λάθους- ως απόρροια της ταχύτητας με την οποία παίζει και του αδύναμου σώματος του και το οποίο μπορεί να του στερήσει τις δυνατότητες να φτάσει σε υψηλότερο επίπεδο.

Ιδανικό περιβάλλον: Αν ο Νίκος Παπανικολόπουλος συνεχίσει στον πάγκο της Λάρισας και την επόμενη χρονιά, δεν το αποκλείω να επιχειρήσει να ξεκινήσει το στήσιμο της περιφερειακής γραμμής με έναν pass-first γκαρντ (όπως με τον Abdul Gaddy στο Περιστέρι) και ο Kendalle McCullum συμπληρώνει πολλά τικ στα κουτάκια που ενδεχομένως να οριοθετήσει ο Καλαματιανός τεχνικός στην αναζήτηση του.

Φετινοί στατιστικά μετά από 31 αγώνες (έγκυρα μέχρι 8/5): 14.4 πόντοι, 7 ασίστ, 2.4 κλεψίματα, 49.1% FG σε 30 λεπτά ανά αγώνα

- Ludde Hakanson, 1.91 μ., Bilbao Basket (Ισπανία)

Από την περσινή εντυπωσιακή σεζόν στην 8αδα, σε φετινή απογοήτευση και με τον υποβιβασμό να χτυπάει την πόρτα. Η ομάδα με τα μαύρα της χώρας των Βάσκων πληγώθηκε φέτος από άστοχες επιλογές στο recruiting, τραυματισμούς σε βασικούς παίκτες και ατυχίες. Μετά από μια αρκετά καλή σεζόν στην Zielona Gora με τον εξαιρετικό στο player development, Zan Tabak, ο Σουηδός γύρισε στην Ισπανία (όπου πιάνει και θέση γηγενή) αλλά το στραβό κλίμα στο Μπιλμπάο, τον πήρε και εκείνον αμπάριζα.

Πρόκειται για έναν score first guard και βασικά, shoot first guard. Αν και λίγο streaky, το σουτ είναι το κύριο όπλο του επιθετικά καθώς μπορεί να εκτελέσει με την μπάλα στα χέρια όσο και δίχως αυτήν. Επίσης, ο Ludde Hakanson είναι ένας προικισμένος παίκτης στο Pick & Roll λειτουργώντας ως ένας facilitator για την υπόλοιπη ομάδα με καλή ανάγνωση του παιχνιδιού. Τα μειονεκτήματα του ξεκινάνε στην άμυνα όπου δύσκολα είναι ο πιο επιδραστικός παίκτης σε αυτή την πλευρά και καταλήγουν στο ότι δεν αρέσκεται ιδιαίτερα στην επαφή. Έτσι, προκύπτουν τα ερωτηματικά για τον ποιον μπορεί πραγματικά να αμυνθεί και πως μπορεί να μένει παραγωγικός σε βραδιές όπου δεν μπορεί να βρει στόχο από την περίμετρο

Ιδανικό περιβάλλον: Από αυτά που είδαμε φέτος από τον Κολοσσό Ρόδου, με ένα μπάσκετ βασισμένο στις αρχές του pace & space, υποθέτω πως ο Σουηδός combo guard θα μπορούσε να είναι μια από τις επιλογές που θα είχε στην shortlist του ο Ηλίας Καντζούρης. Τόσο για να δημιουργήσει κάποια κατάσταση μέσα από το Pick & Roll όσο και σαν μια απειλή μακριά από την μπάλα χάρη στο εξαιρετικό του περιφερειακό σουτ.

Φετινά στατιστικά μετά από 25 αγώνες (έγκυρα μέχρι 8/5): 7.6 πόντοι, 3 ασίστ, 33.7% 3P σε 21.4 λεπτά ανά αγώνα

- Elvar Fridrikson, 1.83 μ., Siauliai (Λιθουανία)

Είναι αλήθεια πως δεν ξέρουμε πολλούς Ισλανδούς παίκτες, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν αρκετοί και κάποιοι από αυτούς είναι άκρως ποιοτικοί, αν ενταχθούν στο σωστό περιβάλλον. Όπως ο Tryggvi Hlinasson που βελτιώνεται χρόνο με τον χρόνο και φυσικά ο Martin Hermannsson. Ο συμπατριώτης τους δυσκολεύτηκε στην πρώτη του επαγγελματική χρονιά στην Α2 Γαλλίας με την Denain Voltaire αλλά φαίνεται πως μετά το περσινό πέρασμα στην Σουηδία, βρίσκει σταδιακά τα πατήματα του. Προέρχεται από μπασκετική οικογένεια (ο πατέρας του είναι από τους πιο προικισμένους Ισλανδούς παίκτες και με θητεία ως προπονητής) ενώ συμμετείχε με την εθνική ομάδα της Ισλανδίας στο Ευρωμπάσκετ του 2017 με ελάχιστη συμμετοχή (έπαιξε 2 λεπτά απέναντι στην Εθνική μας).

Στο αγωνιστικό του πακέτο είναι ένας pass-first Point Guard. Δεν είναι τόσο καλός αμυντικά όσο ο Kendale McCallum που παρουσιάστηκε παραπάνω αλλά είναι ένα κλικ καλύτερος επιθετικά. Πρόκειται για παίκτη που φαίνεται να παίζει πιο πολύ στο μισό γήπεδο αλλά έχει ταχύτητα σκέψης και εκτέλεσης σε καταστάσεις σουτ και Pick & Roll. Θεωρώ πως αυτό το χαρακτηριστικό του μπορεί να κάνει μια καλή ομάδα, εξαιρετική, αρκεί να υπάρχουν παίκτες που μπορεί να αξιοποιήσει με τις πάσες του.. Δυστυχώς, το μικρό δέμας του Elvar Fridrikson είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας και δεν τον βοηθάει ιδιαίτερα όταν πρέπει να αμυνθεί. Επίσης, κάποιος μπορεί να σταθεί στο ποσοστό του στις βολές. Δεν είναι κακό αλλά για τέτοιον γκαρντ περιμένεις να είναι πάνω από 80% αλλά στις 2 πλήρεις επαγγελματικές του σεζόν κινείται στο 78.4% (258/329). Όχι κακό, όπως ειπώθηκε προηγουμένως, αλλά σίγουρα μπορεί να βελτιωθεί.

Ιδανικό περιβάλλον: Ομολογώ πως υπάρχουν αρκετές ομάδες που θα ήθελα να δω από την Α1 να κινούνται για την απόκτηση του. Αν έπρεπε όμως να ξεχωρίσω κάποια, αυτή θα ήταν το Λαύριο. Η ομάδα του κόουτς Σερέλη φέτος ήθελε να παίξει γρήγορα και να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο δίνοντας το πράσινο φως στους παίκτες του να εκτελούν από την περίμετρο. Ο Ισλανδός floor general μπορεί να πάρει τον ρόλο του Glynn Cosey (η έλευση του άλλαξε και τον μπασκετικό ρου της ομάδας) όπου θα έχει τον ρόλο του distributor και ενός καλού σουτέρ από την περιφέρεια.

Φετινά στατιστικά μετά από 32 αγώνες (έγκυρα μέχρι 8/5): 15.5 πόντοι, 7.5 ασίστ, 46.3% FG σε 30.5 λεπτά ανά αγώνα

- Patrick Miller, 1.85 μ., Ironi Nes Ziona (Ισραήλ)

Από τους πιο overachievers της φετινής σεζόν, ο γκαρντ της Ironi Nes Ziona έφυγε από την Boulazac στην Γαλλία για να πάει στο Ισραήλ και να σηκώσει το κύπελλο της FIBA, το Europe Cup. Παρά το ότι είναι μόνο 28 χρονών (θα γίνει 29 σε λίγες μέρες από σήμερα) έχει μια μπασκετική διαδρομή με σταθμούς σε Τουρκία, Σερβία και Γερμανία μαζί με κάποια ένσημα στην Αναπτυξιακή Λίγκα του NBA και φυσικά τετραετή παρουσία στο κολεγιακό επίπεδο. Ας τον γνωρίσουμε όμως λίγο καλύτερα.

Σε έναν κόσμο που θέλει τους βασικούς χειριστές του στο 1.91 και βάλε, ο Patrick Miller μπορεί να είναι σχετικά undersized αλλά έχει ένα δυνατό σκαρί και γερό πρώτο βήμα που τον βοηθάει να «ζει» στο ζωγραφιστό και να κερδίζει φάουλ από τον προσωπικό του αντίπαλο. Όχι ο πιο προικισμένος σουτέρ μακρινής απόστασης και βολών καθώς στο τρίποντο είναι συνήθως στα high 20s ενώ στην γραμμή της φιλανθρωπίας κινείται μεταξύ 70 με 75%. Δημιουργικά, είναι μάλλον πιο ικανός σε drive & kick καταστάσεις παρά να λειτουργήσει ως ένας floor general. Σε γενικές γραμμές, κάνει καλή δουλειά στο να μοιράζει παιχνίδι αλλά κάποιοι που ψάχνουν ένα PG που μπορεί με μια πάσα να ξεκλειδώσει την αντίπαλη άμυνα, ίσως τον προσπεράσουν. Αμυντικά, στέκεται τίμια και έχει το intensity να παλέψει σε αυτή την πλευρά του παρκέ.

Ιδανικό περιβάλλον: Οφείλω να παραδεχτώ πως σε έναν Άρη όπου θα υπήρχαν χρήματα για να χτιστεί ένα ορθολογικό ρόστερ και βλέποντας το intensity με το οποίο έπαιζε το σύνολο του κόουτς Καμπερίδη, θα μου ταίριαζε ιδανικά ο γκαρντ από το Σικάγο. Αλλά η αλήθεια είναι πως θα μιλάμε για απόλυτη υπέρβαση, αν αυτός ο παίκτης έρθει Θεσσαλονίκη. Να πω πιο διπλά στον ΠΑΟΚ και στον κόουτς Λυκογιάννη αντί του Malcolm Griffin; Θα το πω και θα προσέθετα τον κόουτς Μανωλόπουλο στο Περιστέρι ο οποίος φαίνεται πως αρέσκεται σε τέτοιου είδους guards όπως είδαμε με τον Jerry Smith στον Ήφαιστο Λήμνου και τον Mike Green στην ΑΕΚ.

Φετινά στατιστικά μετά από 34 αγώνες (έγκυρα μέχρι 8/5): 17.2 πόντοι, 4.9 ασίστ, 48.6% FG σε 34 λεπτά ανά αγώνα

- Trey Kell, 1.93 μ., Stal Ostrow (Πολωνία)

Άλλος ένας overachiever στην λίστα αυτή των Point Guards, ίσως όχι τόσο όσο ο Patrick Miller αλλά σίγουρα αναμένεται να έχει ένα γεμάτο καλοκαίρι. Στα 25 του ήδη έχει παίξει σε 3 ηπείρους (Ασία, Ευρώπη, Β. Αμερική) και σε 5 χώρες. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Βοσνία, αλλά ένας τραυματισμός ανάγκασε την ομάδα να διακόψει την συνεργασία μαζί του. Μπασκετική στέγη βρήκε στον Καναδά, όπου αναδείχθηκε πρωταθλητής και MVP των Τελικών. Πως το εξαργύρωσε αυτό; Με μεταγραφή σε ομάδα του Χονγκ Κονγκ, παρακαλώ! Έπαιξε μόνο 3 παιχνίδια για την Λίγκα της Νοτιοανατολικής Ασίας και πήρε των οματιών του. Στο μεσοδιάστημα, αγωνίστηκε ως διεθνής (πήρε διαβατήριο) με την εθνική ομάδα της Συρίας για τα προκριματικά του Ασιατικού Πρωταθλήματος. Μετά από έναν σχεδόν χρόνο αποχή, επανεμφανίστηκε στην Πολωνία για τους αγώνες του Europe Cup (έφτασε μέχρι τον τελικό) και την συνέχεια του Πολωνικού πρωταθλήματος. Λέτε να έχουμε στα χέρια μας στην περίπτωση ενός μπασκετικού Μάρκο Πόλο; Πάντως έχει το ταλέντο να μείνει Ευρώπη για αρκετά χρόνια.

Με μέγεθος να παίξει εύκολα και στις δύο θέσεις των Guards, ο Trey Kell είναι ένας παίκτης που συνήθως θέλει την μπάλα για να απειλήσει το αντίπαλο καλάθι. Κυρίως εκτελεί μέσα από καταστάσεις Pick and Roll για να εκτελέσει μετά από ντρίπλα, να πάει μέχρι το καλάθι ή να πασάρει σε συμπαίκτες του. Μπορεί να παίξει μακριά από την μπάλα αλλά το σουτ του είναι μάλλον αργό και υπονομεύει σε μεγάλο βαθμό τα ποσοστά του που στο κολέγιο μια φορά ξεπέρασαν το 30% ενώ σαν επαγγελματίας είναι κοντά στο 35%. Πάντως, έχει βελτιώσει το ποσοστό του στις βολές σε πάνω από 80% (ως κολεγιόπαιδο είχε 70.7%) και μπορεί να μην γίνει ο σπουδαίος σουτέρ αλλά μπορεί να απειλεί σε κάποιες catch and shoot καταστάσεις όσο «ανοίγει» το off-ball παιχνίδι του. Έχει δυνατό πάνω μέρος που του επιτρέπει να παίζει ενίοτε και στο post με κοντύτερα γκαρντ ενώ φαίνεται να είναι καλός positional defender. Δημιουργικά, έχει καλή ισορροπία ανάμεσα στο προσωπικό σκορ και την τελική πάσα με τους προηγμένους στατιστικούς δείκτες να αντανακλούν μια θετική εικόνα. Δεν πιστεύω πως μπορεί να γίνει ένας primary playmaker αλλά μια καλή δεύτερη επιλογή στο κουμάντο μιας επίθεσης μισού γηπέδου.

Ιδανικό περιβάλλον: Με τον Olivier Hanlan δύσκολα να μένει 3^η χρονιά στην Θεσσαλονίκη, θα ήθελα να δω τον παίκτη της Stal Ostrow να έρχεται να καλύπτει το κενό του. Όμως, η συμμετοχή του στον τελικό του Europe Cup ίσως κάνει λίγο απλησίαστη την περίπτωση του. Έτσι, θεωρώ πως η ΑΕΚ θα ήταν ένα καλό επόμενο βήμα στην καριέρα του. Όποιος προπονητής αναλάβει την Ένωση από το καλοκαίρι και μετά, θεωρώ πως θα ψάξει έναν σκόρερ. Ειδικά, στην περίπτωση που δεν μείνει ο Keith Langford στο ρόστερ. Ο Trey Kell δεν έχει τα γαλόνια του σπουδαίου αυτού μπόμπερ των ευρωπαϊκών παρκέ αλλά είναι ένας πιο νεαρός παίκτης, με αξία μακριά από την μπάλα και μπορεί να δώσει το σύνθημα για την αλλαγή κατεύθυνσης στην μεταγραφική φιλοσοφία των κιτρινόμαυρων.

Φετινά στατιστικά μετά από 28 αγώνες (έγκυρα μέχρι 8/5): 16 πόντοι, 4.9 ασίστ, 4.8 ριμπάουντ, 45.5% FG σε 28.1 λεπτά ανά αγώνα