ΑΕΚ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

"Παππού, πες μου ξανά την ιστορία", είπε το μικρό αετόπουλο ενώ κοιτούσε με λαχτάρα στα μάτια τον αγέρωχο και περήφανο αετό.

"Πάλι;" ρώτησε εκείνος χαμογελώντας και σχεδόν ταυτόχρονα αναφώνησε "Ας είναι. Δεν πρέπει να ξεχάσεις ποτέ από που έρχεσαι" και άνοιξε τις φτερούγες του για να σκεπάσει το ανυπόμονο αετόπουλο.

"Γεννήθηκα πριν από πολλά χρόνια στην πιο όμορφη Πόλη της οικουμένης, την Επτάλοφη, την Βασίλισσα των πόλεων. Έζησα στιγμές δόξας και μεγαλείου, έγινα λάβαρο σε μάχες και πολέμους, διαφέντευα Ανατολή και Δύση. Ήταν μεγάλες οι μέρες που στεκόμουν πάνω στα τείχη, ατελείωτες οι νύχτες που πετούσα κοντά στον ήλιο που οι ακτίνες του καθρεφτίζονταν στον Βόσπορο.

Ήρθε όμως μια εποχή που ένας κατακτητής από μέρη μακρινά άλωσε τα τείχη μου, η σκιά του θανάτου σκέπασε τη δική μου Πόλη. Έφυγα, καβάλησα τον άνεμο και τον άφησα να με οδηγήσει πέρα από τη θάλασσα,τα δάκρυα μου δεν με άφηναν να δω που πήγαινα.

Ο άνεμος με έφερε εδώ σε αυτόν τον τόπο, με άφησε στην κορυφή ενός βουνού αλλά προτού χαθεί με ένα φύσημα, μου είπε αυτά τα λόγια...

<< Η πατρίδα που γνώρισες δεν υπάρχει πια και εσύ λησμονήθηκες. Ο Χρόνος όμως είναι φίλος σου δεν θα σε αφήσει να χαθείς για πάντα, γιατί θα γίνεις ιδέα και οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ. Θα πέσεις σε έναν λήθαργο βαθύ που θα κρατήσει για αιώνες. Και κάποτε θα έρθει η ώρα που άνθρωποι από εκείνη την χαμένη πατρίδα, διωγμένοι και αυτοί, θα σε καλέσουν για να γίνεις ξανά σύμβολο, να μπεις μπροστά σε νέες μάχες >>.

"Ώστε θα πολεμήσω πάλι λοιπόν με ξίφη και λόγχες, σκουτάρια και πανοπλίες" ρώτησα τον άνεμο. "Θα πολεμήσεις" μου είπε "αλλά όχι σε καταπράσινες πεδιάδες και απέραντες ερήμους, ούτε θα πολιορκείς απάτητα κάστρα. Αυτοί που θα σε βγάλουν από τον λήθαργο θα κουβαλάνε μέσα τους βουβό πόνο, θα είναι χορτασμένοι από αίμα και θάνατο, η προσφυγιά θα έχει αφήσει στο κορμί και την ψυχή τους ανεξίτηλα σημάδια.

Θα πολεμήσουν σε άλλα πεδία, αυτό που θα τους δένει θα είναι μία παντοτινή Ένωση. Και με αυτή τη σημαία θα στρέψεις το βλέμμα ξανά σε Ανατολή και Δύση. Θα επιλέξουν τον αθλητισμό για να νικήσουν, να χαρούν, να γιορτάσουν. Με άγνωστα σε εσένα αθλήματα, αυτά που θα παίζονται με μια μπάλα αρχικά στο χώμα και στην πέτρα, κατόπιν σε δάπεδα από ξύλο.

Σε αυτό το άθλημα που σου λέω, η Ένωση θα μεγαλουργήσει. Θα νικήσει, θα δοξαστεί, θα αναγκάσει την Ευρώπη να την αποθεώσει. Σκέψου πως μια νύχτα σε ένα γήπεδο φτιαγμένο από μάρμαρο που θα σου θυμίζει τον Ιππόδρομο της Πόλης, δύο Γεώργιους, έναν Χρήστο και τους υπόλοιπους συναγωνιστές τους θα τους περιφέρουν στους ώμους τους 80.000 άνθρωποι. Το φαντάζεσαι;

Ακόμα και "Αυτοκράτορα" Βασίλειο θα αποκτήσει ξανά αλλά αυτός θα φορέσει μόνο μία φορά το στέμμα. Τα χρόνια θα περάσουν, ένας Ρωμιός θα έρθει από τα πάτρια εδάφη καβάλα σαν τον Αϊ Μηνά, αυτός θα σε κρατάει ψηλά όταν το κοντάρι σου θα δέχεται απανωτά χτυπήματα . Και ύστερα θα υψωθείς ξανά σαν εκδικητής αετός με βλέμμα που αστράφτει, ο Μιχάλης, ο Νίκος και ξένοι αγωνιστές θα σε υπερασπιστούν περήφανα.

Η ιστορία σου θα συνεχιστεί, με αυτή θα μεγαλώσουν τα παιδιά, οι παππούδες θα τους τη διηγούνται διανθίζοντας τη με αγάπη και αναμνήσεις αλλά και την υπενθύμιση για την αέναη συνέχεια μιας χαμένης αλλά ποτέ ξεχασμένης πατρίδας"...

Το αετόπουλο κοίταξε τον παππού του και αυτός με μάτια που γυάλιζαν του αντιγύρισε το βλέμμα. Του είπα δυο λόγια μόνο...
"Ο Αετός συνεχίζει το ταξίδι του"...

Σαν σήμερα πριν από 97 χρόνια ιδρύθηκε η ΑΕΚ...