Ο ΤΣΟΣΙΤΣ, Ο ΝΤΕΚΙ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ "ΜΟΤΣΑΡΤ"

O θρύλος θέλει τον Ντράζεν να είναι και αυτός παρών στη συνάντηση στο σπίτι των Μποντιρόγκα στο Κλεκ, εκείνη τη τη μέρα του 1989.

Κάθε φορά που ο Κρέζο μιλούσε για τον Ντέγιαν και το μέλλον του στους γονείς του τον Βάσο και τη Μίλκα, ο "Μότσαρτ" που έβλεπε και αυτός το τεράστιο ταλέντο και τις προοπτικές που είχε ο πιτσιρικάς με τον οποίο τον έδεναν συγγενικοί δεσμοί, υπερθεμάτιζε την άποψη του πρώην προπονητή του. Κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει την αλήθεια για την παρουσία του Πέτροβιτς, αυτός και ο Κρέζο στήνουν μονά εδώ και χρόνια στον Παράδεισο ενώ ο "Ντέκι" παραμένει σιωπηλός όταν τον ρωτάνε.

Η καρδιά μου θέλει να πιστεύει πως η ιστορία είναι αληθινή, πως όντως ο Ντράζεν έβλεπε στο πρόσωπο του ξαδέρφου του από την πλευρά της γιαγιάς του έναν εν δυνάμει διάδοχο. Αυτό που σίγουρα δεν επιδέχεται αμφισβήτησης είναι ο μπασκετικός έρωτας του Τσόσιτς για τον Μποντιρόγκα.

Από εκείνο το τουρνουά στη Ράβα που η μεγάλη δόξα των Πλάβι είδε για πρώτη φορά τον 16χρονο Ντέγιαν να αγωνίζεται με την ωριμότητα μπαρουτοκαπνισμένου βετεράνου και ενθουσιάστηκε τόσο που μέχρι το βράδυ ήξερε τα πάντα για αυτόν. Μίλησε με τον Μίοντραγκ Νίκολιτς και τον Ντέγιαν Σρζιτς και οι δύο απλά του είπαν αυτό που ήδη γνώριζε, ο νεαρός ήταν η νέα μεγάλη ελπίδα του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ, εξέχον προϊόν της παραγωγικής διαδικασίας.

Ο Κρέζο πήγε στο Κλεκ και αφού έπεισε την οικογένεια και τον ίδιο τον Ντέγιαν, απέμενε μόνο το εμπόδιο της Βοϊβοντίνα με την οποία οι γονείς του είχαν υπογράψει ένας είδος
προσυμφώνου ώστε η ομάδα να έχει τον πρώτο λόγο για την απόκτηση του από την Πρόλετερ. Εκεί ο Τσόσιτς έβαλε μπροστά την προσωπική του αύρα, ποιος θα μπορούσε να πει όχι στον θρύλο; Το προσύμφωνο ακυρώθηκε από την ΚSJ με συνοπτικές διαδικασίες και ο Ντέγιαν φόρεσε την κυανόλευκη φανέλα της Ζαντάρ, πάτησε για πρώτη φορά το χαρακτηριστικό ψαροκόκαλο παρκέ του Jazine.

O Κρέζιμιρ υποσχέθηκε στους γονείς του πως θα τον προσέχει σαν παιδί του, πράγμα που έκανε, στάθηκε σαν πατέρας σε έναν 17χρονο νεαρό που άφησε το σπίτι του για να κυνηγήσει το όνειρο του. Ακόμα και όταν ξέσπασε η καταιγίδα του πολέμου, ο Τσόσιτς άπλωσε τις φτερούγες του για τον προστατευόμενο του που εκείνη την περίοδο άθελα του φυσικά, τα εθνολογικά χαρακτηριστικά του συγκέντρωσαν τα πυρά των μέχρι τότε συμπατριωτών του.

Ο Ντέγιαν ήταν πια ένας Σέρβος με καταγωγή από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη που διαβίωνε σε κροατικό περιβάλλον. Σαν κοκτέιλ για μολότοφ, δεν νομίζετε; Ο Μποντιρόγκα έβλεπε το μίσος σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, οι άνθρωποι στη Ζάρα τον έβλεπαν πια ως εχθρό, πόσο οδυνηρό μπορεί να είναι αυτό για ένα παιδί που το μόνο που ήθελε ήταν να παίξει μπάσκετ;

Ο Τσόσιτς μπήκε μπροστά, έπρεπε ο Ντέγιαν να ξεφύγει από τον κόσμο του διχασμού. Όταν ο παίχτης γύρισε από τις καλοκαιρινές υποχρεώσεις του το 1991, το Μουντομπάσκετ Εφήβων στο Έντμοντον του Καναδά και τους Μεσογειακούς Αγώνες της Αθήνας, ο Κρέζο είχε έτοιμη τη λύση της φυγής στην Ελλάδα. Τα πράγματα πίσω στο Ζαντάρ χειροτέρευαν μέρα με τη μέρα, στο τέλος του απαγόρευσαν ακόμα και τις ατομικές προπονήσεις.

Στη χώρα μας τα φλερτ πρώτα με την ΑΕΚ του Ψωμιάδη και μετά με τον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη δεν ευδοκίμησαν, στον μέν Δικέφαλο εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν λεφτά ούτε για φανέλες αλλά ούτε και οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα έβλεπαν το ταλέντο του Ντέγιαν -ποιος ήταν ο Τσόσιτς για να τον εμπιστευθούν, ένας "μιζαδόρος" κατά τον Big Mak- στον δε Πειραιά που και χρήματα υπήρχαν αλλά και έμπειρα μάτια, ο ίδιος ο Ντέγιαν αρνήθηκε την έκδοση ελληνικού διαβατηρίου μη ακολουθώντας τη γραμμή των Τόμιτς και Τάρλατς.

Μετά τα ναυάγια των διαπραγματεύσεων με τις ελληνικές ομάδες, αυτός που προσπάθησε να σώσει την καριέρα του Μποντιρόγκα και να μην αφήσει το ταλέντο του να χαραμιστεί, ήταν ένας πρώην παίχτης της Ζαντάρ, ο Νεντέλικο Οστάρεβιτς που είχε μεταναστεύσει στην Αμερική. Τηλεφώνησε στον αδελφό του Ντέγιαν, τον Ζέλικο και του είπε πως ήταν πρόθυμος να φιλοξενήσει τον "Ντέκι" και να τον βοηθήσει να εγγραφεί σε κολλέγιο, συνδυάζοντας τις σπουδές με το μπάσκετ. Ο Μποντιρόγκα είχε σχεδόν πειστεί για την μετακόμιση στις ΗΠΑ αλλά προτού κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι, θέλησε να κάνει το χατίρι στον μέντορα του και να πάει μέχρι την Τεργέστη.

Ο Τσόσιτς ενεργώντας πάντα με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του παίχτη, είχε επικοινωνήσει με τον Μπόγκνταν Τάνιεβιτς ζητώντας του να δοκιμάσει τον Ντέγιαν σε μερικές προπονήσεις της Στεφανέλ. Δεν χρειάστηκε παρά μόνο μία προπόνηση και ο Μπόγκνταν τηλεφώνησε κατενθουσιασμένος στον Τσόσιτς λέγοντας του "Κρέζο, εδώ έχουμε να κάνουμε με τον λευκό Μάτζικ". Μετά από αυτά που είδε ο Μπόσια, ξετρελαμένος δεν δίστασε να προσφέρει τη μία θέση του ξένου σε έναν 18χρονο που είχε μηδαμινή εμπειρία ως επαγγελματίας.

Για άλλη μια φορά θα βάλω μπροστά τα θέλω μου και θα σκεφτώ πως ο Τσόσιτς μίλησε με τον Ντράζεν που πέρναγε δύσκολα στο Πόρτλαντ και θα του είπε "Είδες ο μικρός;" και ο "Μότσαρτ" θα χαμογέλασε ικανοποιημένος.

Η φαντασία μας βλέπει μέσα στην ψυχή μας και μας κάνει να πιστεύουμε πως μπορούμε να συμπληρώσουμε την ελλειπή πραγματικότητα...