ΙΒΟ ΝΤΑΝΕΟΥ: Ο "ΑΓΝΩΣΤΟΣ" ΣΤΑΡ ΤΟΥ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ

O ημιτελικός του Φάιναλ Φορ του 1967 είχε φτάσει στο τέλος του. Η Ρεάλ ήταν η νικήτρια και ο δρόμος για το τρίτο Κύπελλο Πρωταθλητριών ήταν πια ορθάνοιχτος.  Για να φτάσει όμως ως εκεί, πέρασε δια πυρός και σιδήρου αφού οι Γιουγκοσλάβοι της Ολύμπια Λιουμπλιάνα δεν παρέδωσαν εύκολα τα όπλα. Ιδιαίτερα, δύο απο τους παίχτες της πρωταθλήτριας Γιουγκοσλαβίας, ο Μπόρατ Μπάσιν που πέτυχε 32 πόντους και αυτός που με το τέλος του αγώνα ο πρόεδρος της Βασίλισσας Σαντιάγκο Μπερναμπέου εκστασιασμένος απο αυτά που είχε παρακολουθήσει, εξέφρασε την επιθυμία του στον προπονητή Πέδρο Φεραντιθ λέγοντας του "Το νούμερο 13, υπογράψτε τον τώρα".

Το 13 ήταν ο Ίβο Ντανέου και η απαίτηση του Μπερναμπέου έμεινε μόνο στα λόγια αφού εκείνη την εποχή ήταν αδύνατον για Γιουγκοσλάβο αθλητή να μεταγραφεί στο εξωτερικό και ειδικά σε μία χώρα σαν την Ισπανία μιας και οι δύο κυβερνήσεις δεν είχαν καμμία διπλωματική σχέση. Δεν είναι σίγουρο πως ο Ντανέου πληροφορήθηκε εκείνη την στιγμή το έστω φιλολογικό ενδιαφέρον της Ρεάλ αλλά ακόμα και αν συνέβη έτσι, δεν είναι επίσης σίγουρο πως θα έκανε το μεγάλο βήμα ακόμα και αν του επιτρεπόταν. Ήταν ήδη στα 30 του, καταξιωμένος στη Γιουγκοσλαβία και την Ευρώπη ως ένας απο τους καλύτερους γκαρντ της Γηραιάς Ηπείρου.

Ενας ζωντανός θρύλος για το μπάσκετ των Πλάβι, ηγέτης και αρχηγός της Ολύμπια που με αυτόν στη σύνθεση της κατέκτησε και τα εφτά της πρωταθλήματα αλλά και εξέχον στέλεχος της εθνικής ομάδας στην δεκαετία του 60 που σήμανε την αρχή της ανόδου των Πλάβι στο μπασκετικό Έβερεστ.

Η επίδραση του Ντανέου και η εξάρτηση των ομάδων του απο αυτόν, καταγράφεται απο δύο γεγονότα. Αρχικά το 1963 όταν η Ολύμπια αντιμετώπισε στα προημιτελικά του Πρωταθλητριών την γαλλική Μπανολέ και στον πρώτο εκτός έδρας αγώνα ηττήθηκε με 80-61 χωρίς τον 26χρονο αρχηγό της που εκείνη την περίοδο υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία σε στρατόπεδο του Βελιγραδίου.

Οι επικεφαλής της Ολύμπια γνώριζαν πως αν ο Ντανέου απουσιάζε και απο τη ρεβάνς δεν είχαν καμμία τύχη για ανατροπή. Έτσι κίνησαν γη και ουρανό για να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη άδεια στον Ίβο που εν τέλει του δόθηκε λίγες ώρες πριν απο τον αγώνα. Ο Ντανέου επιβιβάστηκε σε ένα αυτοκίνητο και ξεκίνησε το ταξίδι των οχτώ ωρών και 650 χιλιομέτρων μέχρι την Λιουμπλιάνα με τις χειρότερες καιρικές συνθήκες λόγω σφοδρής χιονόπτωσης. Στο γήπεδο, οι άνθρωποι της ομάδας έχοντας πληροφορηθεί την επικείμενη άφιξη του, καθυστερούσαν συνεχώς την έναρξη προφασιζόμενοι διάφορες δικαιολογίες, προκαλώντας την έκρηξη των Γάλλων που έβλεπαν να έχουν περάσει δύο ώρες απο το προγραμματισμένο τζαμπολ του αγώνα. Η εξέδρα που ανέμενε με αγωνία το αγαπημένο της παιδί, παλλόταν απο ενθουσιασμό ο οποίος δεν καταλάγιασε ακόμα και όταν απο τα μεγάφωνα ανακοινώθηκε πως τελικά ο Ντανέου δεν θα κατάφερνε να δώσει το παρόν εξαιτίας του καιρού που είχε ως αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό του λίγα χιλιόμετρα έξω απο την πόλη.

Η αύρα της παρολίγο παρουσίας του ήταν τόσο μεγάλη που η Ολύμπια μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια και συνέτριψε τους επηρεασμένους Γάλλους με 34 πόντους διαφορά, παίρνοντας τη μεγάλη πρόκριση. Το σκηνικό επαναλήφθηκε και το 67 όταν ο Ζεράβιτσα θέλησε να ανανεώσει την ομάδα που είχε κατακτήσει την δεύτερη θέση στο Μουντομπάσκετ και άφησε εκτός του Ευρωμπάσκετ της ίδιας χρονιάς -τα παράξενα με το καλεντάρι της FIBA- τον MVP του Παγκόσμιου Ίβο Ντανέου και τον Κόρατς.

Ο καταποντισμός των Πλάβι στην ένατη θέση που παρολίγο να στοιχίσει τη θέση του στον Ζεράβιτσα, επανέφερε άρον άρον την τάξη και οι δύο σταρ οδήγησαν τη χώρα τους στο αργυρό Ολυμπιακό μετάλλιο στους Αγώνες του Μεξικού το 1968 με τον Ντανέου να βάζει την υπογραφή του στον δραματικό ημιτελικό με τους Σοβιετικούς.

Στα πιο γνωστά τρία δευτερόλεπτα στην ιστορία του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ, ο Ίβο με μία αριστοτεχνική πάσα κατάφερε να βρει κάτω απο το καλάθι τον Βλαντιμίρ Σβέτκοβιτς που κέρδισε το φάουλ. Με μια ολόκληρη χώρα να κρατά την ανάσα της μπροστά απο τις λίγες τηλεοπτικές οθόνες και τα ραδιόφωνα, ο "Σβελε" στήθηκε στην γραμμή των βολών. Ο Ντανέου τον πλησίασε και του ψιθύρισε στο αυτί, "Δεν είναι τίποτα, βάλτες για να φύγουμε". Ο φόργουορντ του Ερυθρού Αστέρα φίλησε τη βέρα του και δείχνοντας απεριόριστη ψυχραιμία ευστόχησε και στις δύο μην αφήνοντας περιθώριο για αντίδραση στους Σοβιετικούς που το μόνο που κατάφεραν ήταν να μειώσουν στον πόντο με καλάθι του Μπέλοφ.

Δύο χρόνια αργότερα ο Ζεράβιτσα βρέθηκε ενώπιον ενός μεγάλου διλήμματος. Η Γιουγκοσλαβία ήταν η οικοδέσποινα του Μουντομπάσκετ και ο Ράνκο είχε καλέσει στην προετοιμασία την ελίτ των Πλάβι. Ανάμεσα τους τον πρωταθλητή με την Ολύμπια αλλά και τραυματία Ίβο Ντανέου και τον ήρωα του 68 Σβέτκοβιτς. Η τελευταία θέση του ρόστερ θα κρινόταν μεταξύ των δύο που οι σχέσεις τους είχαν διαταραχθεί μετά τους τελικούς του πρωταθλήματος μεταξύ της Ολύμπια και του Ερυθρού Αστέρα όταν στον τελευταίο αγώνα που έκρινε και τον τίτλο, ο Σβέτκοβιτς χτύπησε εσκεμμένα τον Ντανέου.

Ο Ζεράβιτσα έβαλε στην ζυγαριά τα υπέρ και τα κατά και αποφάσισε να συμπεριλάβει στην ομάδα τον 33χρονο Ντανέου για την εμπειρία του αλλά και για το γεγονός πως η Γιουγκοσλαβία θα έδινε τα παιχνίδια της στο άντρο του Ίβο, την Λιουμπλιάνα.

Με τον τραυματισμό να τον ταλαιπωρεί κατά την διάρκεια του τουρνουά και μην έχοντας αποθεραπευθεί πλήρως, ο Ντανέου δεν βρήκε μεγάλο χρόνο συμμετοχής αλλά στον αγώνα με τους Αμερικανούς που ουσιαστικά έκρινε τον τίτλο, ο Ζεράβιτσα εμπιστεύθηκε την εμπειρία του και το καθαρό μυαλό και αυτός τον αποζημίωσε με την σωστή οργάνωση του παιχνιδιού.

Στις 23 Μαΐου 1970, στο παρκέ του Τίβολι οι Γιουγκοσλάβοι κατέκτησαν την κορυφή του κόσμου και ενώ γνώριζαν την αποθέωση απο τους συμπατριώτες τους, οι συμπαίκτες του σήκωσαν στους ώμους τον αρχηγό και ολόκληρο το γήπεδο σείστηκε απο την ιαχή " Ίβο Ίβο".Ήταν το πιο όμορφο κλείσιμο για την τεράστια καριέρα του Ίβο Ντανέου, ενός πραγματικά μεγάλου μπασκετμπολίστα που στην αίθουσα των θρόνων του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ, η θέση του βρίσκεται δίπλα στον Τσόσιτς και τον Κόρατς...