ΝΤΡΑΖΕΝ ΚΑΙ ΜΑΙΚΛ: Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Οι 3.000 Γιουγκοσλάβοι φίλαθλοι που είχαν πιάσει θέση στις εξέδρες του Jazine εκείνο το απόγευμα του Ιουνίου, είχαν στραμμένη την προσοχή τους όπως ήταν φυσικό στους αθλητές με τις γνώριμες γαλάζιες φανέλες.

Η εθνική ομάδα σε περίπου δύο μήνες θα ταξίδευε στην Κολομβία για να πάρει μέρος στο 9ο Μουντομπάσκετ και στο πλαίσιο της προετοιμασίας το φιλικό παιχνίδι με εκείνη την μικτή ομάδα των Αμερικανών επιλέκτων ήταν μια καλή ευκαιρία για τον Μπόγκνταν Τάνιεβιτς να τσεκάρει μερικούς απο τους παίχτες που διεκδικούσαν μία θέση στην αποστολή. Ανάμεσα τους ο 23χρονος Αλεξάντερ Πέτροβιτς της Τσιμπόνα αλλά και ο 18χρονος αδερφός του που είχε ήδη κάνει το ξεπέταγμα του, θεωρούμενος η νέα μεγάλη ελπίδα του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ.

Απέναντι τους στο παρκέ του Jazine παρατάχθηκαν μερικοί απο τους καλύτερους παίχτες του ΝCAA που αντιπροσώπευαν την πατρίδα τους σε αυτή την περιοδεία που είχε ξεκινήσει απο τη Γενεύη με έναν αγώνα εναντίον της Μικτής Ευρώπης. Η USA BASKETBALL είχε αναθέσει στον Τσάρλς Νιούτον του Βάντερμπιλ την επιλογή και ο Αμερικανός κάλεσε μερικούς απο τους κορυφαίους δευτεροετείς της χώρας, ανάμεσα τους αθλητές με αργότερα πολύχρονη καριέρα στην Ευρώπη όπως ο γνωστός μας Χάουαρντ Κάρτερ αλλά και στα παρκέ του ΝΒΑ, με τα ονόματα του Τζων Πάξον και του Τζεφ Τέρνερ να ξεχωρίζουν.

Στο ρόστερ υπήρχε και ο πρωταθλητής του NCAA εκείνη τη σεζόν που με δικό του σουτ είχε χαρίσει τον τίτλο στο Νορθ Καρολάινα. O Μάικλ Τζόρνταν που ακόμα δεν ήταν η Αυτού Αερότης αλλά ένας εξαιρετικός μπασκετμπολίστας με τεράστιες προοπτικές ενταγμένος στο σύνολο του Ντιν Σμίθ και γαλουχημένος με τις αξίες του Τσάπελ Χιλ, εκεί όπου το εμείς έμπαινε πάνω απο το εγώ.

Ο αγώνας της 23ης Ιουνίου 1982 στο Ζαντάρ, ήταν η πρώτη συνάντηση δύο αθλητών που το μέλλον τους επεφύλασσε την καταξίωση και την απόλυτη θέωση. Τζόρνταν και Πέτροβιτς έκλεψαν την παράσταση αφού ο μεν Μάικλ ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του με 24 πόντους, ο δε Ντράζεν με το γνωστό του θράσος πέτυχε 10 πόντους και μαζί με τον Πίτερ Βίλφαν κράτησαν τους Γιουγκοσλάβους μέσα στο παιχνίδι που κρίθηκε με ένα σουτ του Τζων Πάξον μετά απο πάσα του Τζόρνταν σε μια σκηνή βγαλμένη απο το μέλλον των τελικών του ΝΒΑ το 1993.

Η ήττα με 92-90 έστω και στο τέλος του αγώνα προβλημάτισε την KSJ και έτσι στις δύο επόμενες συναντήσεις σε Ζάγκρεμπ και Νόβισαντ έδωσε τα κλειδιά της τεχνικής ηγεσίας στον Ράνκο Ζεράβιτσα και ο Παγκόσμιος πρωταθλητής του 1970 άφησε στην άκρη τα πειράματα του Τάνιεβιτς και κάλεσε όλη την παλιά φρουρά των Κιτσάνοβιτς, Νταλιπάγκιτς, Ντελίμπασιτς και λοιπούς, γεγονός που σήμαινε πως ο Ντράζεν δεν μπορούσε να συνεχίσει στην προετοιμασία. Συνέχισε όμως ο Αλεξάντερ που μπήκε τελικά στο αεροπλάνο για την Κολομβία αφού ο Ζεράβιτσα εκτίμησε την προσήλωση του στο δύσκολο έργο που του ανέθεσε, αυτό του μαρκαρίσματος του Τζόρνταν.

Ο πρεσβύτερος των αδερφών Πέτροβιτς πήρε μια ιδέα των δυνατοτήτων του Μάικλ και στο επόμενο ραντεβού στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 84, μαζί με τον Ντράζεν είδαν την τρομακτική βελτίωση του Αμερικανού που οδήγησε την εθνική ομάδα στην πρώτη θέση του Ολυμπιακού τουρνουά. Ήταν πάλι σε Ολυμπιακούς Αγώνες στη Βαρκελώνη αυτή τη φορά οχτώ χρόνια αργότερα, όταν ο Μάικλ ήταν πια ο "Αir" και ο Ντράζεν ο "Μότσαρτ" που στον τελικό μεταξύ ΗΠΑ-Κροατίας ο Μάικλ έδειξε πως θυμόταν πολύ καλά τα προ δεκαετίας φιλικά.

Κάποια στιγμή γύρισε προς τον Ντράζεν και δείχνοντας τον Αλεξάντερ που καθόταν στον κροατικό πάγκο ως βοηθός του Σκάνσι, τον ρώτησε "ποιος είναι αυτός"; "Ο αδερφός μου" του απάντησε ο Πέτροβιτς και τότε ο "Air" άφησε άφωνο τον "Μότσαρτ" λέγοντας του "τον θυμάμαι στη Γιουγκοσλαβία, με είχε παίξει πολύ σκληρά".

Είχαν μπροστά τους μόνο μία αγωνιστική περίοδο στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, εκεί που ο Μάικλ ήταν βασιλιάς και ο Ντράζεν κέρδισε τον σεβασμό όλων ακόμα και του ίδιου του "Αir" γιατί ποτέ δεν τον φοβήθηκε και πάντοτε τον κοίταζε στα μάτια. Και ποιος ξέρει, ίσως με την ίδια αφοβία να τον κοίταξε και εκείνο το απόγευμα στο Jazine όταν ήταν ακόμα παιδιά...