ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ

Όταν ο Μπορίς Ντιαο κάρφωσε τη μπάλα στο καλάθι μας στα 49 δευτερόλεπτα, ας το παραδεχτούμε οι περισσότεροι είπαμε απο μέσα ή και απέξω μας συνοδευόμενα απο αρκετά μπινελικια, πως το παιχνίδι τελείωσε με ήττα της εθνικής.

Οι Γάλλοι είχαν ήδη το μυαλό τους στον τελικό και εμείς - οι φίλαθλοι εννοώ- σκεφτόμασταν πως χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία αλλά συγκριτικά με το 99 και το 2001 όπως και με το Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας ήμασταν επιτυχημένοι. Ευτυχώς για όλους μας οι σκέψεις αυτές δεν περνούσαν απο το μυαλό του Παναγιώτη Γιαννάκη και των παιχτών του. Ο Ζήσης ευστόχησε και στις τρεις βολές απο το 5ο φάουλ του Ζελαμπάλ στα 40" και ύστερα ξεκίνησε το παιχνίδι με το χρονόμετρο.

Δύο δευτερόλεπτα πέρασαν μέχρι ο πρωταθλητής του ΝΒΑ Τόνι Πάρκερ στηθεί στη γραμμή των βολών για να αστοχήσει και στις δύο. Κάπου εκεί αναθαρρήσαμε λίγο, είπαμε "Γυρίζει ρε" αλλά η μπούκα του Θοδωρή δεν είχε αποτέλεσμα, υπέπεσε σε σφάλμα και η μπάλα ξανά στους Τρικολόρ. Μισό λεπτό ακόμα, η Ελλάδα πιέζει και αυτό αποδίδει, Πάρκερ και Πιετρούς μπερδεύονται, έχουμε ακόμα ελπίδες. Ο Δράκος σχεδιάζει στο πινακάκι του ένα γρήγορο σκριν στην κορυφή της ρακέτας, ο Θοδωρής την περνάει στον Λάζο που παίζοντας με πλάτη θα πάρει την εσωτερική για να καρφώσει στο γαλλικό καλάθι.

Νέο φάουλ στον Πάρκερ, ο Διαμαντίδης τον ξαναστέλνει στις βολές. Ο Γάλλος πλέι μεικερ θα είναι πιο ψύχραιμος αυτή τη φορά, μέσα και οι δύο. Ο Τεό τον ποστάρει για το 62-64 και η ρουλέτα των βολών συνεχίζεται με τον Ριγκοντό να παίρνει το 4ο φάουλ του Ζήση. 1/2 απο τον Αντουάν, 2/2 απο τον Θοδωρή στο γαλλικό καλάθι που θα αποβληθεί αμέσως μετά με 5ο φάουλ αφού έχει καταθέσει την ψυχή του στο παρκέ.

Ο πολύπειρος Ριγκοντό ξέρει πως αν ευστοχήσει και στις δύο, η Γαλλία θα πάει τη διαφορά στους τρεις. Ακόμα και για αυτόν όμως έναν μπασκετμπολίστα με παραστάσεις και εικόνες απο μεγάλους αγώνες, η ευθύνη είναι τεράστια και βαραίνει τα χέρια του. Η μπάλα στο σίδερο στην πρώτη, εύστοχη η δεύτερη Ελλάδα-Γαλλία 64-66.

Ο Νίκος κατεβάζει γρήγορα τη μπάλα, μπαίνει προς το καλάθι συναντώντας το γαλλικό τείχος. Ίσως στα αυτιά του φτάνει η φωνή του Βασίλη Σκουντή που και αυτός αναζητά τον ήρωα της βραδιάς".Ποιος, ποιος", ο Ζήσης κάνει μία περιστροφή και βλέπει τον Διαμαντίδη έξω απο το τρίποντο. Η μπάλα φτάνει στα χέρια του, ξέρει πως απο το δικό του σουτ κρίνεται η τύχη της Γαλανόλευκης. Πρέπει να το βάλει, η ευχή "Βάλτο αγόρι μου" βγαίνει απο την καρδιά όλων των Ελλήνων, όλοι μας σπρώχνουμε το αριστερό χέρι του Μήτσου να σημαδέψει σωστά.

Και όταν "το 'βαλε, το 'βαλε" σκεφτήκαμε ο Ριγκοντό να γίνει "Γιοβάϊσα ναι, όπως τότε" και να μην προλάβει το σουτ της απελπισίας απο το κέντρο. Οι θεοί του μπάσκετ μας άκουσαν και δεν άφησαν τον Γάλλο να προσπαθήσει καν. Μία απο τις πιο επικές ανατροπές στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ είχε μόλις ολοκληρωθεί με πρωταγωνιστές τα δώδεκα παιδιά ενός Δράκου.

Μια βραδιά στο Βελιγράδι πριν 15 χρόνια...