Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΤΣΕΚΟΥ ΤΟΥ ΑΛΗΤΑΡΑ

Προσπαθώ να θυμηθώ κάποια άλλη φορά που ένας μπασκετμπολίστας που σε καμία των περιπτώσεων δεν τον έλεγες σταρ ή έστω της πρώτης γραμμής, να θεωρείται πως η απουσία του απο ένα παιχνίδι έκρινε το αποτέλεσμα και την πρόκριση σε ένα τελικό.

Ακόμα και σήμερα μετά απο σχεδόν τριάντα χρόνια, όποιον οπαδό του ΠΑΟΚ και να ρωτήσεις, θα σου απαντήσει πως εάν ο Χρήστος Τσέκος δεν είχε τουμπάρει το αυτοκίνητο του στον περιφερειακό της Θεσσαλονίκης μία εβδομάδα πριν απο το Φάιναλ Φορ του ΣΕΦ, η ιστορία του ημιτελικού με την Μπενετόν θα είχε γραφτεί εντελώς διαφορετικά.

Ο "Αληταράς" λατρεύτηκε απο την ασπρόμαυρη εξέδρα οχι για τις μπασκετικές του ικανότητες που μεταξύ μας δεν ήταν και κάτι ιδιαίτερο αλλά για τον τσαμπουκά που έβγαζε κάθε φορά που πατούσε το παρκέ και οι κερκίδες δονούνταν απο το σύνθημα που είχαν σκαρφιστεί προς τιμήν του οι Παοκτσηδες.

Ο πρώην ακοντιστής του Πανελληνίου αποφάσισε να αφήσει τον στίβο σε ηλικία 18 χρονών όταν το συνεχώς αυξανόμενο ύψος του που τελικά έφτασε τα 2.11 έβαλε φρένο στις φιλοδοξίες του να γίνει ο Έλληνας Γιαν Ζελεζνι και με κληρονομιά το χτιστό κορμί του περπάτησε μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, στο κλειστό γυμναστήριο της ομάδας μπάσκετ που εκείνη την εποχή αγωνιζόταν στην Α2.

Με τους "Ολυμπιονίκες" έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου το 1987 και το 89 ο Χρηστάρας έκανε το άλμα για την μεγάλη κατηγορία φορώντας τα κυανόλευκα του Ηρακλή.

Στο Ιβανώφειο ο Τσέκος δούλεψε αρκετά -αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε- εκμεταλλευόμενος τον όγκο του και αναπτύσσοντας ένα αξιοπρεπές σουτ απο τα 3-4 μέτρα. Στην άμυνα με το τεράστιο κορμί του ήταν πραγματικός ογκόλιθος και δυσκόλευε ιδιαίτερα τους αντιπάλους του.

Το καλοκαίρι του 92 μετακόμισε κατά Αλεξάνδρειο μεριά με τον Πητ Παπαχρόνη (που ειρήσθω εν παρόδω είχε φιλοδωρήσει τον Χρήστο με μία μεγαλοπρεπέστατη αγκωνιά σε ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ηρακλή) να ακολουθεί το αντίθετο δρομολόγιο και πρόβαρε τα ασπρόμαυρα του Δικεφάλου του Βορρά.

Ο Ίβκοβιτς τον επέλεξε ως back up του Φασούλα και ο ρόλος του ήταν αυτός ακριβώς. Να δίνει ανάσες στην "Αράχνη" και να τον προστατεύει απο την φθορά των φάουλ. Ο Ντούντα είχε κυκλώσει στο ημερολόγιο την Μεγάλη Πέμπτη του 1993 και σχεδίαζε να ρίξει πάνω στον Σαμπόνις τον Χρηστάρα, στον μεγάλο τελικό που σχεδόν όλοι πίστευαν πως θα δώσουν το παρόν ο ΠΑΟΚ και η Ρεάλ.

Δυστυχώς τα σχέδια του Ίβκοβιτς πετάχτηκαν στα σκουπίδια όταν μία εβδομάδα πριν απο το ραντεβού με την Μπενετόν του Κούκοτς, ο Χρήστος παραλίγο να αγοράσει οικόπεδο στον περιφερειακό της συμπρωτεύουσας και τελικά να γλιτώνει τα χειρότερα, με κέρδος ένα σπασμένο κεφάλι και ένα στραπατσαρισμένο αυτοκίνητο.

Στον ημιτελικό της 13ης Απριλίου ο Ντούντα και οι 9000 χιλιάδες Παοκτσηδες σίγουρα θα έριξαν πολλά μπινελικια βλέποντας τον Φασούλα να χρεώνεται με τρία φάουλ ήδη απο το πρώτο ημίχρονο και τον Ρουσκόνι να κάνει πάρτι στην ασπρόμαυρη ρακέτα.

Ο Τσέκος σίγουρα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον Ιταλό σέντερ ρίχνοντας του μπόλικο ξύλο και ίσως να μην φτάναμε ποτέ στο σουτ-μαχαιριά του Ραγκάτσι και την μεγάλη χαμένη ευκαιρία του ελληνικού μπάσκετ για το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Οι Παοκτσηδες δεν κράτησαν κακία στον Χρήστο και για χάρη του εμπνεύστηκαν και άλλο ευφάνταστο σύνθημα στον ρυθμό του "Ντιρλαντα" που έκαναν τα θεμέλια του Αλεξάνδρειου να τρίζουν όταν πεντέμισι χιλιάδες λαρύγγια ανέβαζαν τα ντεσιμπέλ αποθεώνοντας τον "ΤΣΕΚΟ ΤΟΝ ΑΛΗΤΑΡΑ".

Ο Τσέκος συνέχισε την καριέρα του στον Δικέφαλο του Βορρά ως ρολιστας του Σάβιτς, του Ρεντζιά, του Γκάρετ και όλων των σέντερ που φόρεσαν τα ασπρόμαυρα μέχρι την τελευταία ημέρα των μεταγραφών του 1997 όταν ο Αλεξόπουλος τον άφησε ελεύθερο και ξεκρέμαστο.

Απογοητευμένος ο Χρήστος αφού αναζήτησε μάταια τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ στα γραφεία απειλώντας να τα σπάσει όλα, πήρε την απόφαση να αποσυρθεί αθόρυβα απο το άθλημα που αγάπησε και αγαπήθηκε.

Ο αστικός μύθος θέλει τον Χρήστο να έχει τρακάρει με μπετονιέρα και η μπετονιέρα να διαλύθηκε.

Ο αστικός μύθος θέλει τον Ίβκοβιτς να του λέει μετά τον ημιτελικό "Για έναν αγώνα σε πήραμε μπρε μ@€&α και πηγες και τράκαρες".

Ο αστικός μύθος θέλει τον Χρηστάρα να συστήνεται στον Σακίλ Ο'Νιλ στο Μουντομπάσκετ του Τορόντο με την ατάκα "I am Tsek, Tsek attack".

Η αλήθεια είναι πως ο "Αληταράς" ήταν απο μόνος του ένας μύθος, μια κατηγορία μοναχά για πάρτη του.

Είδωλο της εποχής του, ο Χρήστος Τσέκος είναι μια απο τις πιο συμπαθητικές φιγούρες του ελληνικού μπάσκετ, ένας γίγαντας με καρδιά μικρού παιδιού και δικαίως ένα απο τα πιο ιστορικά συνθήματα των ελληνικών κερκίδων είναι αφιερωμένο σε αυτόν.

Βγαίνει περιφερειακό ΠΑΟΚ ΟΛΕ ΟΛΕ...