ΤΕΡΙ ΜΙΛΣ: ΠΑΙΚΤΗΣ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η ιστορία δεν γράφεται με αν, αυτό είναι γνωστό. Δεν πρέπει όμως να μας αποτρέπει απο το να ξύνουμε την επιφάνεια και να φέρνουμε ξανά στο προσκήνιο περιπτώσεις όπως αυτή του Τέρι Μιλς και του ΠΑΟΚ.

Ας πιάσουμε όμως το νήμα απο την αρχή και ας μεταφερθούμε στο καλοκαίρι του 90, όταν ο Δικέφαλος του Βορρά συνεχίζοντας την παράδοση επιλογής ξένων παιχτών απο το κολλεγιακό πρωτάθλημα, μετά τις παρουσίες των Μάικ Τζόουνς και Άντονι Κουκ, έβαλε στο στόχαστρο τον πρωταθλητή του 1989 με τους Michigan Wolverines. Ο τότε 23χρονος Μιλς που μόλις είχε επιλεγεί στην 16η θέση του ντραφτ απο το Μιλγουόκι, ήταν ένας power forward ύψους 2.08 με αγωνιστικά χαρακτηριστικά που την σημερινή εποχή θα πληρώνονταν πολύ καλά. Ενώ είχε το κορμί για μάχες στην ρακέτα, απέφευγε την προσωπική επαφή και προτιμούσε το παιχνίδι με πρόσωπο προς το καλάθι ενώ είχε και εξαιρετικό σουτ απο το τρίποντο.

Στο Ντένβερ που είχε πάρει μέσω ανταλλαγής τα δικαιώματα του τον περίμεναν πως και πως αλλά κάπου εκεί η υπόθεση πήρε περίεργη τροπή που είχε ως αποτέλεσμα την άφιξη του Αμερικανού στη Θεσσαλονίκη. Τι είχε συμβεί; Χωρίς να το θέλει ο Μιλς έγινε το μήλον της έριδος μεταξύ του προπονητή Νταγκ Μόου και του νέου General Manager Μπέρνι Μπιρκεσταφ. Ο ιδιαίτερα αγαπητός στο Κολοράντο Μόου που συμπλήρωνε ήδη δεκαετία στον πάγκο του Ντένβερ, ήθελε να έχει λόγο στις ανταλλαγές των παιχτών κάτι που στο ΝΒΑ είναι αποκλειστική δουλειά του GM. O Μπιρκεσταφ ήθελε να κάνει χώρο στο salary cap για να μπορέσει να υπογράψει τον Μιλς και κάποιους άλλους παίχτες και αυτό μπορούσε να γίνει μόνο μέσω αποδέσμευσης των ήδη υπάρχοντων στο ρόστερ ακόμα και αν αυτοί ήταν τεράστια ονόματα όπως ο Άλεξ Ινγκλις. Ο Μόου στήλωσε τα πόδια για να προστατεύσει τα δικά του παιδιά και το σήριαλ τραβούσε ολο το καλοκαίρι με τον Μιλς να τηρεί στάση αναμονής. Αβέβαιος για το επαγγελματικό του μέλλον, ο νεαρός Αμερικανός δέχθηκε την προσφορά του ΠΑΟΚ έχοντας όμως πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του την όσο το δυνατόν πιο σύντομη επιστροφή του στην Αμερική.

Αρχές Αυγούστου έστειλε με φαξ το υπογεγραμμένο προσύμφωνο και λίγες μέρες αργότερα έφτασε στην Θεσσαλονίκη, παρουσιάστηκε και εισέπραξε μία παχυλή προκαταβολή ύψους 350.000 δολλαρίων. Αμέσως ξεκίνησε προπονήσεις και ο Πολίτης προσπάθησε να τον βάλει στο πνεύμα της ομάδας. Μάλλον αυτή η προσπάθεια δεν είχε και πολύ καλό αποτέλεσμα αφού στο μοναδικό φιλικό που αγωνίστηκε ο Μιλς, με την Μακάμπι στο Αλεξάνδρειο αρχές Σεπτεμβρίου, παρουσιάστηκε βαρύς, χωρίς ρυθμό και με σαφές πρόβλημα προσαρμογής στα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αμέσως μετά η ομάδα έφυγε για φιλικούς αγώνες στην Ισπανία και ήταν στην Ιβηρική χερσόνησο που ο Μιλς έλαβε το μήνυμα απο το Ντένβερ πως ο Μόου είχε απολυθεί και τίποτα δεν τον εμπόδιζε πια για να γίνει μέλος των Νάγκετς.

Ο Αμερικανός έψαχνε αφορμή για να πηδήξει απο το καράβι του ΠΑΟΚ, άρχισε να δείχνει αδιαφορία στις προπονήσεις και μετά απο έναν τσακωμό με τον Πολίτη, παίχτης και ομάδα έλυσαν την ολίγων εβδομάδων συνεργασία τους αφού πρώτα ο Μιλς επέστρεψε μέχρι τελευταίου σεντ τα χρήματα της προκαταβολής. Γύρισε στην Αμερική και ξεκίνησε μία δεκαετή καριέρα στο ΝΒΑ, στη διάρκεια της οποίας άλλαξε 5 ομάδες με την θητεία του στους Πίστονς να είναι η πιο μακροχρόνια και την οικονομική συγκομιδή σε αυτά τα χρόνια να φτάνει στο ύψος των 20 εκατομμυρίων δολλαρίων.

Με όπλο τον γλυκό καρπό που του απέδωσαν τα παρατσούκλια "The Sugar" και "Three Mills Terry", o Μιλς πραγματοποίησε τον στόχο που είχε εξαρχής γιατί κατά βάθος ποτέ δεν ήθελε να περάσει τον Ατλαντικό. Αλλά και ο οργανισμός ΠΑΟΚ που θα μπορούσε να αισθάνεται εξαπατημένος, δεν κάθησε με σταυρωμένα χέρια. Μετά την επίσης ατυχέστατη επιλογή του παίχτη ενός ημιχρόνου (με την ΑΕΚ) Ίρβινγκ Τόμας, ο Δικέφαλος του Βορρά πέτυχε το τζακ ποτ με την έλευση του μεγάλου Κεν Μπάρλοου. Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν για ΠΑΟΚ και Μιλς που θυμούνται ο ένας τον άλλον σαν μια τρέλα της νιότης τους...