Ο κρυμμενος θησαυρος της φλογας εχει διαφορετικα υποκειμενα

Είναι μεταδοτική η φλόγα; Ρητορική ερώτηση και η απάντηση κρύβεται στο κάθε ον ξεχωριστά. Προσεγγίζοντας την αθλητική ιδιότητα του συγκεκριμένου ερωτήματος, συνειδητοποιούμε την τύχη που έχουμε όλοι οι φίλοι του αθλήματος να βγούμε πνευματικά κερδισμένοι από την νέα καραντίνα, που έχει φθείρει τους πάντες ψυχολογικά.

Ας μην αναφερθούμε όμως πάλι στα ίδια. Είναι ήδη γνωστά τα δυσάρεστα συναισθήματα που έχει γεννήσει σε όλον τον κόσμο η πανδημία και στους αθλητές ως επί το πλείστον που καλούνται να διαχειριστούν μια άβολη καθημερινότητα χωρίς δράση και φωνές!

Για να μπορέσουμε να βγούμε όσο το δυνατόν λιγότερο αλώβητοι, χρειάζεται να διευρύνουμε την περιέργειά μας και να σκεφτούμε κάποιες αιτίες. Γιατί ασχολούμαστε με το μπάσκετ; Τι μας προσφέρει στην ζωή μας ο αθλητισμός και η ενασχόληση μας με τις ομαδικές απαιτήσεις των εκάστοτε πρωταθλημάτων που λαμβάνουμε μέρος;

Τέτοια ερωτήματα δεν γεννιούνται πολλές φορές αυτόματα, αλλά προκύπτουν από διάφορα ερεθίσματα. Για να «πιάσεις» όμως αυτά τα ερεθίσματα, πρέπει να είσαι και λίγο «περίεργος» και όχι παθητικός δέκτης του οτιδήποτε συμβαίνει γύρω σου.

Τροφή και ξεδίπλωση

Χθες, ο Βασίλης Σπανούλης έδωσε μπόλικη τροφή για σκέψη. «Έχω φλόγα μέσα μου και αυτό το γνωρίζει η οικογένειά μου. Υπάρχουν βράδια που δεν κοιμάμαι και σκέφτομαι τι πρέπει να διορθώσω για να γίνω καλύτερος» είπε χαρακτηριστικά.

Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε το συγκεκριμένο μήνυμα, ξεκαθαρίζουμε ότι στην κριτική δεν χωράνε οπαδικά χρώματα, αλλά γίνονται κατόπιν αναγνώρισης του ανθρώπου μέσα από τα πεπραγμένα του στα παρκέ. Οφείλουμε να διακρίνουμε αυτό το στοιχείο, για να μην παρεξηγηθούμε και χαθεί το ουσιώδες νόημα.

Επί του προκειμένου, λοιπόν, ο Σπανούλης χθες έθιξε ένα ζήτημα που στα δικά μας μάτια, είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων. Είναι η αιτία για να θεωρηθούμε πετυχημένοι, ασχέτως αποτελέσματος. Πρόκειται για το κίνητρο που το δημιουργεί η δίψα!

Προφανώς και είναι δύσκολο να προσαρμόσουμε μια τέτοια στάση στην δική μας πραγματικότητα, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο αθλητισμός και η ενασχόλησή μας με το σπορ αυτό, δεν είναι δουλειά, αλλά μια συμπληρωματική δραστηριότητα στην ζωή μας, που προσφέρει απλόχερα πολλές συγκινήσεις.

Ας κρατήσουμε όμως το κίνητρο, γιατί χωρίς αυτό δεν έχει νόημα τίποτα. Είναι επιτακτικό και αναγκαίο να έχουμε κίνητρα. Αν κάποιες φορές υπάρχουν μεταπτώσεις στην ψυχολογία μας, είναι πολύ λογικό αλλά και ευτυχές γεγονός, αφού στο σημείο αυτό κρίνονται οι άνθρωποι που είναι δίπλα μας με το «πουκάμισο» του συμπαίκτη, του προπονητή, του παράγοντα…