Palla e chersio...Ενα παιχνιδι για κοριτσια.

Ακόμα και σήμερα στην Ιταλία, κανείς δεν γνωρίζει πως οι κανονισμοί του αθλήματος που είχε εφεύρει το 1891 στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού ο δρ Τζέιμς Νέϊσμιθ, βρέθηκαν μετά απο 16 χρόνια στα χέρια μιας γυναίκας.

Ήταν η Αΐντα Νόμι Βενερόσι Πεσιόλινι, καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής στο σχολείο θηλέων Corpore Sano της Σιένα που το 1907 μετέφρασε στην ιταλική γλώσσα τους κανόνες του "ανήλικου" ακόμα αθλήματος και δημιούργησε τις δύο πρώτες ομάδες αποτελούμενες απο μαθήτριες του οικοτροφείου. Στη συνέχεια παρουσίασε το νεοσύστατο σπορ στους κατοίκους της Σιένα στις 27 Απριλίου 1907, στο γυμναστήριο της Αγίας Αγάθης μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, με τη φιλαρμονική ορχήστρα του 9ου Συντάγματος Ιππικού πού έδρευε στην πόλη να υποδέχεται τις ομάδες και τους θεατές, οι οποίοι σημειωτέον είχαν πληρώσει και εισιτήριο που κόστιζε μισή λιρέτα να απολαμβάνουν τον αγώνα και να αποχωρούν κατενθουσιασμένοι όπως έγραψε η "La Vedetta Senece" την επόμενη μέρα . Έτσι ακριβώς, ο πρώτος ανεπίσημος αγώνας μπάσκετ στην Ιταλία έγινε μεταξύ γυναικών επειδή το palla e chersio (μπάλα σε κύκλο) όπως μετέφρασε τις λέξεις Hoop ball η Πεσιόλινι ήταν ένα άθλημα "αποκλειστικά φτιαγμένο για να μεγαλουργήσουν οι γυναίκες" όπως διατεινόταν η καθηγήτρια.

Δύο εβδομάδες αργότερα στη Βενετία απο το διάστημα της 8ης έως 12ης Μαϊου 1907, διεξάγονταν οι 8οι Εθνικοί Γυμναστικοί Αγώνες παρουσία του Ιταλού βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ. Η Πεσιόλινι άδραξε την ευκαιρία και αφού είχε τυπώσει εκατοντάδες διαφημιστικά έντυπα όπου αναγραφόταν η ονομασία του νέου αθλήματος με την υποσημείωση "ένα παιχνίδι για κορίτσια", ζήτησε απο την επιτροπή των αγώνων να της επιτρέψουν μία επίδειξη εκτός προγράμματος.

Η άδεια δόθηκε και έτσι οι δύο ομάδες, η Sportiva Constantini Reyer και η Triestina Gymnastics στο ξύλινο δάπεδο του γυμναστηριου της Αγίας Ελένης στη Βενετία και ενώπιον του βασιλικού ζεύγους έγιναν οι βασικοί πρωταγωνιστές μιας αλησμόνητης ημέρας για τον ιταλικό αθλητισμό. Η ιστορική μνήμη φρόντισε μας διαφυλάξει τα ονόματα των πρωτοπόρων αθλητριών που έπαιξαν στον αγώνα με τις άβολες φούστες της εποχής και ήταν οι Μποζίνι, Γκαμπρίτσι, Μίνι, οι αδελφές Φάμπ η Κλάρα και η Πάολα, η Μαρτίνι, η Φαμπίνι, η Τζαλάφι, η Ντέλε Πιάνε και η Τζιαλαφαντόνι. Οι διαγωνιζόμενες ανταμείφθηκαν με ένα μετάλλιο απο τον βασιλιά αλλά η πραγματική ανταμοιβή τους ήταν η θριαμβευτική υποδοχή που τους επεφύλαξαν οι συμπολίτες τους της Σιένα με την επιστροφή τους. Η "προπονήτρια" Πεσιόλινι έλαβε μία ανθοδέσμη και την τιμητική θέση στο διοικητικό συμβούλιο της πόλης ως υπεύθυνη αθλοπαιδιών ενώ ο τοπικός τύπος τη χαρακτήρισε ως "μεγαλοπρεπή".

Το 1909 ο Ναζαρίνο Ορλάντι θα τοποθετήσει στη Σιένα τις δύο πρώτες μπασκέτες που ανακάλυψε σε ένα ταξίδι του στην Αγγλία και το 1910 ο καθηγητής Γκουίντο Γκρατζιάνι επιστρέφοντας απο την Αμερική και το Πανεπιστήμιο του Νιαγάρα θα φέρει μαζί του τους αυθεντικούς 13 κανόνες του δρος Νέϊσμιθ και θα τους μεταφράσει για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ιταλίας.

Μέχρι το 1914 και την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου δεν είχε διεξαχθεί κανένας επίσημος αγώνας ανδρών ενώ και ο αρχικός ενθουσιασμός των γυναικών γρήγορα ατόνησε, θέτοντας στο περιθώριο το μπάσκετ. Έπρεπε να φτάσουμε στον Ιούνιο του 1919 και τον Ποδηλατικό Γύρο της Ιταλίας για τον πρώτο αγώνα μεταξύ ανδρών αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα γράψω εν καιρώ...