Ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΕΑ

Σήμερα ο πιο γνωστός Ανδρέας του ελληνικού μπάσκετ θα είχε την τιμητική του. Μη φανταστείτε τίποτα γιορτές και πανηγύρια όμως. Το πολύ πολύ να μαζεύονταν οι πέντε έξι γνωστοί στο σπίτι του πάνω στη Βενιζέλου, ο Κορκίδης, ο Γιάνναρος, ο Μίσσας και ο Μάκης εν μέσω σκηνικού που θύμιζε καταγώγιο αφού τα άφιλτρα άναβαν και έσβηναν το ένα πίσω απο το άλλο.

Η κουβέντα θα περιστρεφόταν αποκλειστικά και μόνο γύρω απο τον Πανιώνιο, το μόνο θέμα που ο Ανδρέας πίστευε πως ήταν αντάξιο συζήτησης, για εκείνον ο "Ιστορικός" ήταν η ζωή του. Ούτε το Μιλόν (ο Μίλωνας δηλαδή) ούτε οι "αναποδογράφοι", ούτε καν ο "Καττής του ΝΒΑ, ο Μάτζικ Τζόνσον" βάραιναν περισσότερο στη ζυγαριά των συναισθημάτων για τον μεγάλο οραματιστή.

Ο Πανιώνιος του έπρεπε να "προλάβει το τρένο" γιατί "ήταν ιδέα". Γιατί ήταν η ομάδα του "οχι γκόμενα ή κόμμα για να αλλάζεις κάθε τρεις και λίγο". Δεκαπέντε χρόνια πορεύτηκε με αυτό το όραμα, αυτό το πάθος που του δινόταν με όλο του το είναι. Του έκλεβε τον χρόνο, πολύτιμες δυνάμεις που θα του επέτρεπαν να παλέψει με την πουτανα την αρρώστια που του έτρωγε τα σωθικά.

Τα σημάδια από τη μάχη φαίνονταν όλο και περισσότερο στο χαρακωμένο του πρόσωπο, μέχρι εκείνη τη μέρα τον Αύγουστο του 90 που δεν άντεξε άλλο, και αυτός ο ρομαντικός και αυθεντικός εργάτης του μπάσκετ, ο πραγματικός εραστής του αθλήματος, ο αθεράπευτα ερωτευμένος με τη Νέα Σμύρνη, έφυγε για πάντα λίγο πριν ανατείλει η μεγαλύτερη εποχή του Πανιωνίου.

Κάποιοι ορκίζονταν πως το βράδυ της 10ης Απριλίου του 91 τον είδαν ανάμεσα στο πλήθος που πανηγύριζε στην πλατεία. Και το επόμενο πρωί, το λατρεμένο του τέκνο και τα υπόλοιπα παιδιά, πήγαν και απίθωσαν πάνω στο μνήμα του το Κύπελλο που τώρα δεν το έλουζαν οι σαμπάνιες αλλά τα δάκρυα και οι λυγμοί του Φάνη.

Ο Ανδρέας Βαρίκας δεν μένει πια εδώ αλλά η σκιά του απλώνεται πάνω απο τα ερείπια του κλειστού της Αρτάκης, αυτό που έφερε το όνομα του, εκεί που ο Πανιώνιος του πρόλαβε για τα καλά το τρένο των μεγάλων του ελληνικού μπάσκετ.

Ο Πανιώνιος τώρα είναι ένα καράβι ακυβέρνητο στην τρικυμία. Τα καράβια όμως βρίσκουν την πορεία για τα απάνεμα λιμάνια ψάχνοντας τους φάρους. Φάρος στον μπασκετικό Πανιώνιο υπάρχει, το φως που έδωσαν άπλετο ο Ανδρέας με τον Μάκη. Οι επόμενοι δεν έχουν παρά να ακολουθήσουν αυτό το φως και όλα θα γίνουν όπως πρώτα...