ΘΥΜΙΟΣ ΜΠΑΚΑΤΣΙΑΣ: Ο ΠΑΠΑΛΟΥΚΑΣ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑΛΟΥΚΑ

Σήμερα θα θυμηθούμε έναν απο τους πιο υποτιμημένους Έλληνες μπασκετμπολίστες της εποχής του, έναν παίκτη που ποτέ δεν ήταν το αστέρι των ομάδων του αλλά θεωρούνταν πάντα χρησιμότατος απο τους προπονητές του.

Ο Θύμιος Μπακατσιάς ανδρώθηκε στο παρκέ του Μετς ως μέλος της παλιοπαρεας του Παγκρατίου που ανέβηκε το 1988 στην Α1 με προπονητή τον αείμνηστο Μάκη Δενδρινό και συμπαίχτες τον Καλαμπάκο, τον Καρατζά και τον Τζαλαλή. Πρόδρομος των σημερινών δίμετρων play maker, o Ευθύμης γρήγορα ξεχώρισε και στα μεγάλα σαλόνια με την ταχύτητα του, την οξυδέρκεια του, την εξαιρετική οπτική πάσα που διέθετε και την αμυντική του συνέπεια. Μελανό σημείο του παιχνιδιού του που τον ακολούθησε σε όλη την διάρκεια της καριέρας του, ήταν η αδυναμία στο μακρινό σουτ -αν και εδώ οι απόψεις διίστανται αφού οι φήμες λένε πως στις προπονήσεις ο Θύμιος "έγραφε" με άνεση έξω απο τα 6.25-.

Το 1993 θα πάρει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη που τον είχε στην λίστα του απο την εποχή του Άρη με τον Σταύρο Ελληνιαδη να ακολουθεί το αντίθετο δρομολόγιο. Στους Ερυθρόλευκους αγωνίστηκε μια πενταετία, γεμάτη απο τίτλους και καθιερώθηκε σε ρόλο 6ου παίχτη αλλά και πολλές φορές ξεκινούσε ως ο βασικός πόιντ γκαρντ της ομάδας. Ταυτόχρονα ήταν και αναπόσπαστο στέλεχος της εθνικής απο το 93 ως το 96 με high light την εμφάνιση του στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ 94 στον Καναδά και το ανάποδο lay up μπροστά στον Σακίλ που έκανε τον Αμερικανό σχολιαστή να φωνάζει εκστασιασμένος το όνομα του με τον τόνο στην παραλήγουσα...(Μπακατσίας).

Με τον Ίβκοβιτς ο ρόλος του περιορίστηκε αισθητά και το καλοκαίρι του 98 πήγε στο Περιστέρι όπου έκλεισε την καριέρα του το 2000 σε ηλικία 32 ετών. Ίσως φανώ λίγο υπερβολικός αλλά πιστεύω οτι ο Μπακατσιάς ήταν πραγματικά ένας παίκτης μπροστά απο την εποχή του. Ένας Παπαλουκάς πριν απο τον Τεό με κοινά αγωνιστικά χαρακτηριστικά και παρόμοιες αδυναμίες. Ηγέτης δεν έγινε ποτέ αλλά ήταν ένας εξαιρετικός ρολίστας που έκανε ευτυχισμένους συμπαίχτες και προπονητές. Ακόμα και αν δεν άκουσε ποτέ το όνομα του απο την κερκίδα... Ένας άνθρωπος που έκανε την δουλειά του.