ΕΝΤΓΚΑΡ ΤΖΟΟΥΝΣ: ΤΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ

To 1988 τα δεδομένα στον μικρόκοσμο του ελληνικού μπάσκετ έκαναν στροφή 180 μοιρών εξαιτίας της απόφασης της ΕΟΚ να επιτρέψει στις ομάδες της Α1 να ενισχυθούν με αλλοδαπούς αθλητές. Οι εννέα μονομάχοι -με την εξαίρεση του Φιλίππου- έπεσαν με τα μούτρα στην αναζήτηση, ψάχνοντας τον ιδανικό ξένο που θα τους βοηθούσε στο επερχόμενο πρωτάθλημα. Οι άμαθες διοικήσεις των ομάδων, απευθύνθηκαν σε κάποιους ανθρώπους με γνώση του αντικειμένου και ανάμεσα τους ήταν και ο τότε δημοσιογράφος Κώστας Παπαδάκης που θεωρούνταν εξειδικευμένος στο ΝΒΑ. Ένας απο τους πρώτους που ασχολήθηκαν εκτεταμένα με τα πέραν του Ατλαντικού τεκταινόμενα, ο κατοπινός μάνατζερ έψαχνε επί καθημερινής βάσεως πληροφορίες μέσω των ξένων εφημερίδων και περιοδικών που κυκλοφορούσαν τότε αλλά και τις βιντεοκασέτες της εταιρείας Ποντέλ.

Στα χέρια του Παπαδάκη έπεσε και το ιταλικό περιοδικό Super Basket που στις τελευταίες σελίδες του δημοσίευε κάθε εβδομάδα στατιστικά απο όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ακόμα και τα υποδεέστερα. Εντύπωση στον Παπαδάκη έκανε η αναγραφή του ονόματος ενός παίχτη που αγωνιζόταν στο ελβετικό πρωτάθλημα και κάθε αγωνιστική πετύχαινε 30, 40 ή και 50 πόντους. Ενδιαφερόμενος για την περίπτωση του, ξεκίνησε να συλλέγει πληροφορίες για τον μπασκετμπολίστα με το επώνυμο Τζόουνς, το οποίο στην Αμερική είναι τόσο κοινό οσο το Παπαδόπουλος στην Ελλάδα. Εν τέλει η αναζήτηση έφερε αποτέλεσμα και ο Παπαδάκης έμαθε πως ο συγκεκριμένος μπασκετμπολίστας ήταν ο πρώην επαγγελματίας του ΝΒΑ Έντγκαρ Τζόουνς.

Ο Ε.J. ήταν ήδη 32 χρονών εκείνη την εποχή και ο λόγος που ένας παίχτης με τα δικά του προσόντα είχε ξεπέσει στο υποβαθμισμένο ελβετικό πρωτάθλημα, βρισκόταν στα γυάλινα πόδια και τους τραυματισμούς που είχε υποστεί. Ήταν και η αιτία που βρέθηκε εκτός ΝΒΑ μετά απο επταετή καριέρα σε τέσσερις ομάδες με νούμερα της τάξεως των 9 πόντων και 5 ριμπάουντ στους 363 αγώνες που έδωσε στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου.

Ο ύψους 2.08 Αμερικανός με τα τρομερά αθλητικά προσόντα, επιλέχθηκε στο ντραφτ του 79 απο το Μιλγουόκι στην 31η θέση του δεύτερου γύρου, αλλά το ντεμπούτο στο ΝΒΑ το έκανε με την φανέλα των Νετς τον Οκτώβριο του 1980. Μέχρι τότε ο απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Νεβάδα έβγαζε τα προς τα ζήν στο CBA με τους Τζετς, περιμένοντας το τηλέφωνο να χτυπήσει.

Ο Έντγκαρ απο τη στιγμή που μπήκε στο ΝΒΑ έβρισκε συμβόλαια και χρόνο συμμετοχής στο Νιου Τζέρσεϊ, στο Ντιτρόιτ, στο Σαν Αντόνιο και στον τελευταίο του σταθμό, το Κλίβελαντ τουλάχιστον οσο ήταν υγιής. Το "Ελικόπτερο" όπως ήταν το παρατσούκλι του έκανε το υπερατλαντικό ταξίδι με highlight της καριέρας του στο ΝΒΑ, τη συμμετοχή του στον διαγωνισμό καρφωμάτων το 1984 και το εκπληκτικό τριπλ νταμπλ που πέτυχε στις 17 Δεκεμβρίου του 1981 με 25 πόντους, 13 ριμπάουντ και 10 κοψίματα.

Όταν λοιπόν ο Παπαδάκης έριξε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον Παύλο Γιαννακόπουλο το όνομα του Τζόουνς, ο διοικητικός ηγέτης του Παναθηναϊκού παρέκαμψε τον Ρίτσαρντ Ντουξάϊρ που κοιτούσε και αυτός ορισμένες περιπτώσεις ξένων και με τη σύμφωνη γνώμη του Μιχάλη Κυρίτση, κατέθεσε την πρόταση στον E.J. για διετές συμβόλαιο. Ο Αμερικανός αποδέχθηκε προφορικά τους όρους στις 19 Αυγούστου και πέντε ημέρες αργότερα προσγειώθηκε στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού και αφού έδωσε τα χέρια και έπεσαν οι υπογραφές, ταξίδεψε μέχρι τη Νάουσα για να ενταχθεί στην προετοιμασία του Τριφυλλιού.

Γρήγορα έγινε αντιληπτό πως ο Έντγκαρ ήταν πραγματικός θησαυρός και εξαιρετικός παίχτης, ακόμα και αν τα γόνατα του δεν τον βοηθούσαν. Παρόλα αυτά έκανε ορισμένα εντυπωσιακά καρφώματα αλλά κυρίως δεν έπαιζε με πλάτη, οσο πολύ περισσότερο με πρόσωπο στο καλάθι, σουτάροντας απο κάθε πλευρά της ρακέτας. Το οπλοστάσιο του περιελάμβανε ακόμα και τρίποντο, γεγονός που έκανε σχεδόν αδύνατη την αντιμετώπιση του αφού εκείνη την εποχή ήταν σπανιότατο για έναν παίχτη με το ύψος του να σουτάρει απο τα 6.25 και με τόσο καλά ποσοστά σαν αυτά του E.J.

O Τζόουνς τίμησε μέχρι τελευταίας δραχμής το παχυλό συμβόλαιο του και οι αριθμοί του με το νούμερο 11 στην πράσινη φανέλα ήταν πανομοιότυποι, με αξιοσημείωτη συνέπεια. 24 πόντοι και 12 ριμπάουντ μέσο όρο την πρώτη χρονιά και 27,5 με 14,5 τη δεύτερη με τον Έντγκαρ να βρίσκεται μέσα στην πρώτη πεντάδα των σκόρερ και ριμπάουντερ του πρωταθλήματος και τις δύο σεζόν του στον Τάφο του Ινδού. Όταν έφυγε προσωρινά απο την Ελλάδα, πήγε στην Ισπανία για την Ουεσκα βοηθώντας την να σώσει την κατηγορία και τον Οκτώβριο του 91 επέστρεψε σε γνώριμα λημέρια έστω και λίγο πιο βόρεια.

Ο Άρης αναζητούσε τον αντικαταστάτη του Μπέρι που την είχε κοπανήσει ελέω της ασυνέπειας της διοίκησης στην καταβολή των δόσεων του συμβολαίου του και η περίπτωση Τζόουνς προκρίθηκε ως η πλέον εφικτή. Ο βετεράνος Έντγκαρ ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να προσφέρει την εμπειρία του και την ποιότητα του ακόμα και αν δεν ήταν σε καμία περίπτωση ο παίχτης των εποχών του Παναθηναϊκού. Σε μία προβληματική χρόνια για τον "Αυτοκράτορα", ο Ε.J. έχει να θυμάται πως στη δύση της καριέρας του κατέκτησε και έναν τίτλο, συμβάλλοντας και αυτός με 9 πόντους στη νίκη επι της ΑΕΚ στον τελικό Κυπέλλου το 1992.

Πολλοί θυμούνται τον Αμερικανό για τα τρίποντα και τον περίεργο τρόπο που εκτελούσε τις ελεύθερες βολές, πηγαίνοντας στην άκρη της γραμμής. Αλλά ο Έντγκαρ Τζόουνς ήταν ένας πολύ μεγάλος μπασκετμπολίστας με τρομερό επιθετικό ρεπερτόριο που άφησε το στίγμα του στο ελληνικό μπάσκετ και δεν είναι τυχαίο πως ακόμα και σήμερα που έχουν περάσει 32 χρόνια απο τη μέρα που πάτησε το πόδι του στη χώρα μας, το "Ελικόπτερο" θεωρείται ένας απο τους κορυφαίους ξένους παίχτες.